s205

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و پنج  (112-117)

 

سورةُ التّوبَة

 

التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ (112)

 

ما کانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکینَ وَ لَوْ کانُوا أُولی‏ قُرْبى‏ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحیمِ (113)

 

وَ ما کانَ اسْتِغْفارُ إِبْراهیمَ لِأَبیهِ إِلاَّ عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَها إِیَّاهُ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْراهیمَ لَأَوَّاهٌ حَلیمٌ (114)

 

وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ حَتَّى یُبَیِّنَ لَهُمْ ما یَتَّقُونَ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیمٌ (115)

 

إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیی‏ وَ یُمیتُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ (116)

 

لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِیِّ وَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ الَّذینَ اتَّبَعُوهُ فی‏ ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما کادَ یَزیغُ قُلُوبُ فَریقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحیمٌ (117)

 

ترجمه فارسی

 

[آن مؤمنان، همان‏] توبه‏کنندگان، عبادت کنندگان، سپاس‏گزاران، روزه‏داران، رکوع کنندگان، سجده‏کنندگان، فرمان‏دهندگان به معروف و بازدارندگان از منکر و پاسداران حدود و مقرّرات خدایند و مؤمنان را [به رحمت و رضوان خدا] مژده ده. (112)

پیامبر و اهل ایمان را نسزد که براى مشرکان پس از آنکه روشن شد که آنان اهل دوزخند، درخواست آمرزش کنند، هر چند از خویشان باشند. (113)

و آمرزش‏خواهى ابراهیم براى پدرش جز به سبب وعده‏اى که به او داده بود، نبود [که اگر از بت‏پرستى خوددارى کند، براى او آمرزش بخواهد] چون براى او روشن شد که وى دشمن خداست از او بیزارى جست یقیناً ابراهیم بسیار مهربان و بردبار بود. (114)

و خدا بر آن نیست که قومى را پس از آنکه هدایت کرد، گمراه سازد، مگر آنکه امورى را که باید از آن بپرهیزند براى آنان بیان کند [و آنان مخالفت ورزند] مسلماً خدا به همه چیز داناست. (115)

یقیناً خداست که مالکیّت و فرمانروایى آسمان‏ها و زمین در سیطره اوست زنده مى‏کند و مى‏میراند و شما را هیچ سرپرست و یارى جز خدا نیست. (116)

مسلماً خدا رحمت ویژه‏اش را بر پیامبر و مهاجران و انصار که در آن ساعت دشوار [جنگ تبوک‏] از او پیروى کردند، ارزانى داشت، پس از آنکه نزدیک بود دل‏هاى گروهى از آنان [به سبب سختى مسیر جنگ از حق‏] منحرف شود [و از ادامه مسیر بازایستند و به مدینه برگردند] سپس خدا توبه آنان را پذیرفت زیرا خدا نسبت به آنان بسیار رئوف و مهربان است. (117)

 

ترجمه انگلیسی

 

] for [those who repent, worship, praise] God [, observe fasting, bow their heads and knees] in prayer [, those who command decency, forbid wickedness, and keep within God's limits; spread such news to believers.) 112 (

It is not proper for the Prophet and those who believe to seek forgiveness for associators, even though they are close relatives, once it has been explained to them how they will become the inmates of Hades.) 113 (

Abraham pleaded for forgiveness on behalf of his father only because of a promise he had made to him. When it became clear to him that he was God's enemy, he declared his innocence of him. Abraham was concerned, lenient.) 114 (

God is not apt to let any folk go astray once He has guided them to the point where He explains to them how they should do their duty. God is Aware of everything.) 115 (

God holds control over Heaven and Earth. He both grants life and brings death, while you) all (have no patron nor any supporter besides Him.) 116 (

God has relented towards the Prophet, and the Refugees and Supporters who followed him in the hour of hardship, after the hearts of a group of them had almost faltered; then He turned towards them, for He is Compassionate, Merciful, with them.) 117 (

s204

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و چهار (107-111)

 

سورةُ التّوبَة

 

وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ کُفْراً وَ تَفْریقاً بَیْنَ الْمُؤْمِنینَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَیَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى‏ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ (107)

 

لا تَقُمْ فیهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى‏ مِنْ أَوَّلِ یَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فیهِ فیهِ رِجالٌ یُحِبُّونَ أَنْ یَتَطَهَّرُوا وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرینَ (108)

 

أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى‏ تَقْوى‏ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَیْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى‏ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فی‏ نارِ جَهَنَّمَ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (109)

 

لا یَزالُ بُنْیانُهُمُ الَّذی بَنَوْا ریبَةً فی‏ قُلُوبِهِمْ إِلاَّ أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ (110)

 

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤْمِنینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذی بایَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (111)

 

ترجمه فارسی

 

و [از منافقان‏] کسانى هستند که بر پایه دورویى و نفاق، مسجدى ساختند براى آسیب رساندن و ترویج کفر و تفرقه‏افکنى میان مؤمنان و کمین‏گاهى براى [گردآمدن‏] کسانى که پیش از این با خدا و پیامبرش جنگیده بودند، سوگند سخت مى‏خورند که ما با ساختن این مسجد جز خوبى [و خدمت‏] قصدى نداشتیم، ولى خدا گواهى مى‏دهد که بى‏تردید آنان دروغگویند. (107)

هرگز [براى عبادت و نماز] در آن مسجد نایست، قطعاً مسجدى که از نخستین روز بر پایه تقوا بنا شده شایسته‏تر است که در آن [به نماز و عبادت‏] بایستى، در آن مردانى هستند که خواهان پاکیزگى [و طهارت جسم و جان‏] هستند و خدا پاکیزگان را دوست دارد. (108)

آیا کسى که بنیاد [امورش‏] را بر پایه تقواى الهى و رضاى او نهاده بهتر است یا کسى که بنیاد [امورش‏] را بر لب پرتگاهى سست و فروریختنى نهاده؟! و آن بنا با بناکننده‏اش در جهنم سقوط مى‏کند و خدا گروه ستمکاران را هدایت نمى‏کند. (109)

همواره آن ساختمانى که بنا نهاده‏اند در دل‏هایشان مایه شک و تردید است تا دل‏هایشان [به سبب مرگ‏] پاره‏پاره شود، و خدا دانا و حکیم است. (110)

یقیناً خدا از مؤمنان جان‏ها و اموالشان را به بهاى آنکه بهشت براى آنان باشد خریده همان کسانى که در راه خدا پیکار مى‏کنند، پس [دشمن را] مى‏کشند و [خود در راه خدا] کشته مى‏شوند [خدا آنان را] بر عهده خود در تورات و انجیل و قرآن [وعده بهشت داده است‏] وعده‏اى حق و چه کسى به عهد و پیمانش از خدا وفادارتر است؟ پس [اى مؤمنان!] به این داد و ستدى که انجام داده‏اید، خوشحال و شاد باشید و این است کامیابى بزرگ. (111)

 

ترجمه انگلیسی

 

Those who adopt a mosque for] working [mischief and disbelief, as well as disunion among believers and as an outpost for anyone who has already warred on God and His messenger, will swear:" We only wanted to be kind!" God witnesses what sort of liars they are.) 107 (

Never stand in it! It is more fitting for you to stand in a mosque which has been founded on performing one's duty from the very first day in which there are men who love to be purified. God loves those who cleanse themselves.) 108 (

Is someone who founds his building on heeding and pleasing God better, or someone who founds his building along the edge of a crumbling bluff, so it crumbles along with him into Hell fire? God does not guide such wrongful folk:) 109 (

the building which they have built is continually in doubt within their hearts, till their hearts are torn to pieces. God is Aware, Wise!) 110 (

) XIV (God has bought up their persons and their property from believers, so they may have the Garden] instead [. They fight for God's sake; they kill and are killed as a rightful promise from Him] to be found [in the Old Testament, the Gospel and the Qur'an Who is more Trustworthy with His word than God? So rejoice in your bargain which you have reached with Him. That will be the supreme Achievement) 111 (

s203

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و سه (106-100)

 

سورةُ التّوبَة

 

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (100)

 

وَ مِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلى‏ عَذابٍ عَظیمٍ (101)

 

وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (102)

 

خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (103)

 

أَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَأْخُذُ الصَّدَقاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (104)

 

وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى‏ عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (105)

 

وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا یُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا یَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ (106)

 

ترجمه فارسی

 

پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار و کسانى که به نیکى و درستى از آنان پیروى کردند، خدا از ایشان خشنود است و آنان هم از خدا راضى هستند برایشان بهشت‏هایى آماده کرده که از زیرِ [درختانِ‏] آن نهرها جارى است، در آنجا براى ابد جاودانه‏اند این است کامیابى بزرگ. (100)

و گروهى از بادیه نشینانى که پیرامونتان هستند منافق‏اند و نیز گروهى از اهل مدینه بر نفاق خو گرفته‏اند، تو آنان را نمى‏شناسى ما آنان را مى‏شناسیم، به زودى آنان را دوبار عذاب مى‏کنیم [عذابى در دنیا و عذابى در برزخ‏] سپس به سوى عذابى بزرگ بازگردانده مى‏شوند. (101)

و دیگرانى هستند که به گناهانشان اعتراف کردند، [و] اعمال شایسته را با اعمال بد درآمیختند، امید است خدا توبه آنان را بپذیرد زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (102)

از اموالشان زکاتى دریافت کن که به سبب آن [نفوس و اموالشان را] پاک مى‏کنى، و آنان را رشد و تکامل مى‏دهى و [به هنگام دریافت زکات‏] بر آنان دعا کن زیرا دعاى تو مایه آرامشى براى آنان است و خدا شنوا و داناست. (103)

آیا نداسته‏اند که فقط خداست که از بندگانش توبه را مى‏پذیرد و صدقات را دریافت مى‏کند؟ و یقیناً خداست که بسیار توبه‏پذیر و مهربان است. (104)

و بگو: عمل کنید به زودى خدا و پیامبرش و مؤمنان اعمال شما را خواهند دید، و به زودى به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانده مى‏شوید، پس شما را به آنچه همواره انجام مى‏دادید، آگاه مى‏کند. (105)

و گروهى دیگر کارشان موقوف به مشیّت خداست، یا آنان را عذاب مى‏کند یا توبه آنان را مى‏پذیرد و خدا دانا و حکیم است. (106)

 

ترجمه انگلیسی

 

) XIII (Pioneers comprise the first Migrants and Supporters, as well as those who have adhered to them by showing any kindness. God is pleased with them, while they are pleased with Him; He has prepared gardens through which rivers flow for them to remain in for ever. That will mean the supreme Achievement!) 100 (

Some desert Arabs around you are hypocrites as well as some of the people from Madina; they even persist in hypocrisy. You do not know them; however We know them. We shall punish them twice; then they will be handed over to terrible torment.) 101 (

Others have acknowledged their offences. They have mixed up an honorable action with another evil one. Perhaps God will relent towards them; for God is Forgiving, Merciful.) 102 (

Accept charity out of their wealth; you will cleanse and purify them by means of it. Pray for them; your prayers will mean relief for them. God is Alert, Aware.) 103 (

Do they not know that it is God Who receives Repentance from His servants and accepts such acts of charity, and that God is the Ever- Turning, the Merciful?) 104 (

SAY:" Work away; God will see your labor, and so will His messenger and believers. You will be brought back to the Knower of the Unseen and the Visible, and He will notify you about how well you have been working.") 105 (

Others are still expecting] to receive [God's command,] and to see [whether He will punish them or relent towards them. God is Aware, Wise.) 106 (

s202

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و دو  (99-94)

 

سورةُ التّوبَة

 

یَعْتَذِرُونَ إِلَیْکُمْ إِذا رَجَعْتُمْ إِلَیْهِمْ قُلْ لا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَکُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبارِکُمْ وَ سَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى‏ عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (94)

سَیَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَکُمْ إِذَا انْقَلَبْتُمْ إِلَیْهِمْ لِتُعْرِضُوا عَنْهُمْ فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ جَزاءً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (95)

یَحْلِفُونَ لَکُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یَرْضى‏ عَنِ الْقَوْمِ الْفاسِقینَ (96)

الْأَعْرابُ أَشَدُّ کُفْراً وَ نِفاقاً وَ أَجْدَرُ أَلاَّ یَعْلَمُوا حُدُودَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ (97)

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ مَغْرَماً وَ یَتَرَبَّصُ بِکُمُ الدَّوائِرَ عَلَیْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (98)

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ سَیُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فی‏ رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (99)

 

ترجمه فارسی

هنگامى که به سوى آنان بازگردید، از شما [به سبب شرکت نکردن در جنگ‏] عذرخواهى مى‏کنند، بگو: عذرخواهى نکنید، ما هرگز شما را باور نخواهیم کرد، خدا ما را از خیانت‏هاى شما آگاه کرد، و [دیگر بار هم‏] به زودى خدا و پیامبرش اعمال شما را خواهند دید، [که باز هم خیانت مى‏ورزید] سپس به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانده مى‏شوید و شما را به خیانت‏هایى که همواره مرتکب مى‏شدید، آگاه خواهد کرد. (94)

هنگامى که به سوى آنان بازگردید، براى شما [در جهت معذور بودن خود] سوگند مى‏خورند تا از آنان صرف نظر کنید پس از آنان روى برگردانید زیرا پلیدند و جایگاهشان به کیفر خیانت‏هایى که همواره مرتکب مى‏شدند، دوزخ است. (95)

براى شما [در جهت معذور بودن خود] سوگند مى‏خورند تا از آنان راضى شوید، اگر شما هم از آنان راضى شوید، یقیناً خدا از گروه فاسقان راضى نخواهد شد. (96)

بادیه نشینانِ [جزیرة العرب به سبب دورى از علم، دانش، فرهنگ و بینش‏] در کفر و نفاق [از دیگران‏] سخت‏تر و به جاهل بودن به احکام و حدود آنچه را خدا بر پیامبرش نازل کرده سزاوارترند، و خدا دانا و حکیم است. (97)

و گروهى از بادیه نشینان کسانى هستند که آنچه را انفاق مى‏کنند غرامت و تاوان مى‏شمارند، و پیش‏آمدهاى بدى را براى شما انتظار مى‏برند، پیش‏آمدهاى بد بر خودشان باد و خدا شنوا و داناست. (98)

و گروهى از بادیه نشینانِ [جزیرة العرب‏] کسانى هستند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و آنچه را انفاق مى‏کنند، مایه قرب به خدا و دعاهاى پیامبر مى‏دانند آگاه باشید! انفاقشان وسیله تقرّب براى آنان است، به زودى خدا آنان را در رحمتش در آورد زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (99)

 

ترجمه انگلیسی

 

) XII cont'd (They will apologize to you when you) all (return to them. SAY:" Don't apologize; we will never believe you! God has already notified us concerning everything about you. God and His messenger will see how you act; then you will be sent back to the Knower of the Unseen and the Visible, and He will notify you about whatever you have been doing.") 94 (

They will swear] anything [to you by God when you go back home to them, provided you will overlook them. Overlook them anyhow: they are a blight and their lodging will be Hell as a compensation for what they have been earning.) 95 (

They swear to you so you will) all (feel satisfied with them. Even if you should approve of them, God is still not pleased with such immoral folk.) 96 (

Desert Arabs are quite stubborn when it comes to disbelief and hypocrisy, and the least inclined to acknowledge the limits that God has revealed to His messenger; yet God is Aware, Wise.) 97 (

Some desert tribesmen assume that anything they spend] in taxes [is a fine, and they try to catch you in some reverses. On them will fall the worst reverse! God is Alert, Aware.) 98 (

Still other desert Arabs believe in God and the Last Day, and consider anything that is spent as a means of access to God and the Messenger's prayers. Yet are they indeed not such an access for them? God will admit them into His mercy; God is Forgiving, Merciful!) 99 (

s201

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه دویست و یک (87-93)

 

سورةُ التّوبَة

 

رَضُوا بِأَنْ یَکُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ وَ طُبِعَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَفْقَهُونَ (87)

 

لکِنِ الرَّسُولُ وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ أُولئِکَ لَهُمُ الْخَیْراتُ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88)

 

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (89)

 

وَ جاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرابِ لِیُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذینَ کَذَبُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ سَیُصیبُ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (90)

 

لَیْسَ عَلَى الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَى الْمَرْضى‏ وَ لا عَلَى الَّذینَ لا یَجِدُونَ ما یُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ما عَلَى الْمُحْسِنینَ مِنْ سَبیلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ (91)

 

وَ لا عَلَى الَّذینَ إِذا ما أَتَوْکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لا أَجِدُ ما أَحْمِلُکُمْ عَلَیْهِ تَوَلَّوْا وَ أَعْیُنُهُمْ تَفیضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً أَلاَّ یَجِدُوا ما یُنْفِقُونَ (92)

 

إِنَّمَا السَّبیلُ عَلَى الَّذینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ وَ هُمْ أَغْنِیاءُ رَضُوا بِأَنْ یَکُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ وَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَعْلَمُونَ (93)

 

ترجمه فارسی

 

آنان راضى شده‏اند که با زنان خانه نشین باشند!! بر دل‏هایشان مهر تیره‏بختى زده شده پس [به همین سبب‏] آنان [منافع جهاد در راه خدا و بهره‏هاى آخرتى آن را] نمى‏فهمند. (87)

ولى پیامبر و کسانى که با او ایمان آوردند با اموال و جان هایشان جهاد کردند، اینانند که همه خیرات [دنیا و آخرت‏] براى آنان است و اینانند که رستگارند. (88)

خدا براى آنان بهشت‏هایى را آماده کرده است که از زیر [درختان‏] آن نهرها جارى است، در آنجا جاودانه‏اند، این است کامیابى بزرگ. (89)

عذر آورندگان از بادیه نشینان نزد تو آمدند تا به آنان اجازه [ترک جنگ‏] داده شود، و کسانى که به خدا و رسولش دروغ گفتند [بدون آمدن نزد تو و بى‏هیچ عذرى در خانه‏] نشستند، به زودى به کسانى از آنان که کفر ورزیدند، عذابى دردناک خواهد رسید. (90)

بر ناتوانان و بیماران و آنان که چیزى براى هزینه کردن [در راه جهاد] نمى‏یابند، گناهى نیست [که در جهاد شرکت نکنند] در صورتى که [در پشت جبهه با اعمال و گفتارشان‏] براى خدا و پیامبرش خیرخواهى کنند [و از این طریق به حمایت رزمندگان برخیزند] آرى، بر نیکوکاران [معذور] هیچ مؤاخذه و سرزنشى نیست، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (91)

و نیز بر کسانى که هنگامى که نزد تو آمدند تا آنان را [براى رفتن به سوى نبرد] سوار مرکبى کنى، گفتى: [به سبب نبود امکانات‏] بر مرکبى دسترسى ندارم تا شما را به جهاد برم، هیچ مؤاخذه و سرزنشى نیست [از نزد تو] بازگشتند در حالى که به خاطر غصه و اندوه از دیدگانشان اشک مى‏ریخت که چرا چیزى نمى‏یابند تا [در نبرد با دشمنان‏] هزینه کنند. (92)

راه مؤاخذه و سرزنش فقط بر ضد کسانى باز است که با آنکه توانگرند [باز هم براى ترک نبرد] از تو اجازه مى‏خواهند آنان راضى شدند که با زنان خانه‏نشین باشند، خدا بر دل‏هایشان مهر تیره‏بختى زد به همین سبب [حقایق را] نمى‏دانند. (93)

 

ترجمه انگلیسی

 

They are so pleased to be among the stay-behinds. It is stamped on their hearts so they do not understand;) 87(

but the Messenger and those who believe along with him, do struggle with their property and persons. Those will have even better things; such will be successful!) 88 (

God has prepared gardens through which rivers will flow for them to live in for ever; that will be the supreme Achievement!) 89(

) XII (Excuse-makers have come from the desert Arabs to beg off for them. Those who tell lies before God and His messenger have merely sat around) at home (. Painful torment will afflict those of them who disbelieve.) 90(

Yet it will not be held against the helpless nor the sick, nor those who cannot find anything to spend] on God's cause [, provided they act sincerely towards God and His messenger; there is no way] open [against those who act kindly since God is Forgiving, Merciful.) 91(

Nor] will it be held [against those whom you told, when they came for you to transport them:" I do not find any means of transporting you." They turned away, and their eyes were welling up with tears from sadness since they could not find any way to provide for their expenses.) 92(

A way is] open [only against those who beg you to exempt them while they are rich; they are satisfied to be] numbered [among those who stay behind. God has placed a stamp on their hearts while they do not realize it.) 93(

یا زینب شرمنده ام

 

امان از دل زینب

یا زینبم شرمنده ام 😔

برام گفت شهید حججی رو چه جور کشتند

صحنه به صحنه رو با جزئیات برام گفت

جگرم داشت میومد بیرون ، به خودم گفتم من نمیتونم این صحنه ها رو ببینم

گفت و گفت 

یادم اومد به مادرش ، میگفتند این صحنه ها رو دید و هیچی نگفت ، فقط وقتی آخرش لبهای بچه اش رو دید گفت فدای لبهای تشنت ، بچم تشنه لب مرد

آره ، اون برای امام حسینش جنگید ، برای زینبش جنگید 

اونوقت ... اونوقت ....😔

آره ، برام گفت که چه جوری شهید حججی رو کشتند و آخرش صاف توی چشمهای من نگاه کرد و گفت ، اونموقع حضرت زینب کجا بود؟امام حسین کجا بود که اینو این مدلی کشتند؟

جیگرم بیشتر آتیش گرفت 

بهش گفتم اگه قرار بود دنیا همش خوبی باشه که دیگه زندگی وجود نداشت

با اینکه همیشه کلی مطلب توی ذهنم بود نتونستم جوابش رو بدم

اون لحظه بود که فهمیدم هیچی نیستم 

فهمیدم به هیچ دردی نمیخورم

حتی نتونستم با این همه ادعا از اعتقاداتم دفاع کنم

نتونستم از زینبم دفاع کنم 

شرمندتم یازینب

شرمندتم یا حسین

حرفهاش داغونم کرد 

گریه هم آرومم نمیکنه

داغونم.... داغونم

به کجا کشیده شدیم  ما؟؟؟؟!!!!!!

احساس خفگی میکنم

خدایا  میخوام بیام پیش خودت

خدایا دلم خیلی گرفته

s200

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه دویست (80-86)

 

سورةُ التّوبَة

 

اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقینَ (80)

 

فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ وَ کَرِهُوا أَنْ یُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ قالُوا لا تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ قُلْ نارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ کانُوا یَفْقَهُونَ (81)

 

فَلْیَضْحَکُوا قَلیلاً وَ لْیَبْکُوا کَثیراً جَزاءً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (82)

 

فَإِنْ رَجَعَکَ اللَّهُ إِلى‏ طائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوکَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِیَ أَبَداً وَ لَنْ تُقاتِلُوا مَعِیَ عَدُوًّا إِنَّکُمْ رَضیتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخالِفینَ (83)

 

وَ لا تُصَلِّ عَلى‏ أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً وَ لا تَقُمْ عَلى‏ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ ماتُوا وَ هُمْ فاسِقُونَ (84)

 

وَ لا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُریدُ اللَّهُ أَنْ یُعَذِّبَهُمْ بِها فِی الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرُونَ (85)

 

وَ إِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَ جاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَکَ أُولُوا الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَ قالُوا ذَرْنا نَکُنْ مَعَ الْقاعِدینَ (86)

 

ترجمه فارسی

 

براى آنان [که عیب جویان مسخره کننده‏اند] چه آمرزش بخواهى چه نخواهى [یکسان است‏] اگر براى آنان هفتاد بار هم آمرزش بخواهى، خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزید زیرا آنان به خدا و پیامبرش کفر ورزیدند و خدا گروه فاسقان را هدایت نمى‏کند. (80)

بر جاى ماندگان [از جنگ تبوک‏] از خانه نشستن خود به سبب مخالفت با پیامبر خدا خوشحال شدند و خوش نداشتند که با اموال و جانهایشان در راه خدا جهاد کنند، و [به مؤمنان‏] گفتند: در این گرما [براى جهاد] بیرون نروید. بگو: آتش دوزخ در حرارت و گرمى بسیار سخت‏تر است، اگر مى‏فهمیدید. (81)

پس به کیفر گناهانى که همواره مرتکب مى‏شدند باید کمتر بخندند و بسیار بگریند. (82)

چنانچه خدا تو را [از سفر جنگ تبوک‏] به سوى گروهى از آنان [که بدون عذر از جنگ بازماندند] بازگردانید و آنان براى بیرون آمدن [به سوى جنگى دیگر] از تو اجازه خواستند، پس بگو: هرگز با من بیرون نخواهید آمد، و هرگز همراه من با هیچ دشمنى نخواهید جنگید زیرا شما نخستین بار به نشستن در خانه [و ترک جنگ‏] خوشحال شدید، اکنون هم با نشستگان در خانه‏ها بنشینید. (83)

و هرگز به جنازه هیچ کدام از آنان نماز مخوان و بر گورش [براى دعا و طلب آمرزش‏] نایست زیرا آنان به خدا و پیامبرش کافر شدند و در حالى که فاسق بودند، از دنیا رفتند. (84)

اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نیاورد [این‏ها براى آنان خوشبختى نیست‏] خدا فقط مى‏خواهد آنان را در دنیا به اموال و فرزندانشان عذاب کند، و در حالى که کافرند جانشان درآید. (85)

و چون سوره‏اى نازل شد که: به خدا ایمان آورید و همراه پیامبرش جهاد کنید ثروتمندان و قدرتمندان از منافقان از تو اجازه مى‏خواهند [که در جهاد شرکت نکنند] و مى‏گویند: بگذار که ما با خانه‏نشینان باشیم. (86)

 

ترجمه انگلیسی

 

Seek forgiveness for them or else do not seek forgiveness for them; even if you sought forgiveness for them seventy times over, God would never pardon them. That is because they disbelieve in God and His messenger. God does not guide immoral folk.) 80(

) XI (Those who were left behind are delighted to sit around inactive behind God's messenger, and they hate to struggle in God's way with their property and persons. They say:" Don't march off in such heat!" SAY:" Hellfire will be even hotter," if they could only understand.) 81(

Let them laugh a little and weep a lot as a reward for what they have been earning.) 82(

If God should send you back to a faction of them, and they should ask you for permission to sally forth, SAY:" You will never march forth with me, nor fight any enemy alongside me! You were satisfied to sit around inactive in the first instance, so sit around] now [with the stay-behinds.") 83(

Never pray over any of them who dies nor stand at his graveside; they have disbelieved in God and His messenger, and died while they were rebellious.) 84(

Do not let their wealth and children astonish you; God only wants to punish them by means of them during this world, and let their souls perish while they are disbelievers.) 85(

Whenever a chapter is sent down saying:" Believe in God and struggle alongside His messenger," influential persons among them ask you to exempt them and say] instead [:" Let us stay with those who are just sitting around.") 86(

اتفاق خوب اتفاق بد

می دانم که تنها معجزه می تواند مسیر زندگی ام را تغیر دهد.

می دانم که گاهی اوقات فقط تلاش کافی نیست باید دعاهم کرد

می دانم که گاهی اوقات بعضی اتفاقات حتی اگر خوب هم باشد نباید اتفاق بیفتد

چون شاید این اتفاق خوب برای من ، اتفاق بدی باشد برای دیگران

وقتی هر چه تلاش میکنم و دعا میکنم هیچ فایده ای ندارد ، یعنی که این اتفاق نباید بیفتد

یعنی که نباید اصرار کنم ، یعنی نباید خودخواه باشم

ولی پس من چی ؟

شاید اگر صبوری کنم اتفاقی بهتر در انتظارم باشد 

در واقع پاداش صبرم باشد

ولی خدایا واقعا خسته شده ام

در واقع زندگی تمام ما انسانها در هم گره خورده  

 

s199

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و نود و نه (73-79)

 

سورةُ التّوبَة

 

یا أَیُّهَا النَّبِیُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقینَ وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ (73)

 

یَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَ کَفَرُوا بَعْدَ إِسْلامِهِمْ وَ هَمُّوا بِما لَمْ یَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلاَّ أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ یَتُوبُوا یَکُ خَیْراً لَهُمْ وَ إِنْ یَتَوَلَّوْا یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذاباً أَلیماً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِی الْأَرْضِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ (74)

 

وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّالِحینَ (75)

 

فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ (76)

 

فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فی‏ قُلُوبِهِمْ إِلى‏ یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللَّهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ (77)

 

أَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ (78)

 

الَّذینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعینَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ فِی الصَّدَقاتِ وَ الَّذینَ لا یَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (79)

 

ترجمه فارسی

 

اى پیامبر! با کافران و منافقان به جهاد برخیز و نسبت به آنان سخت‏گیرى کن [و درشت‏خو باش‏] و جایگاهشان دوزخ است و دوزخ بد بازگشت‏گاهى است. (73)

همواره سوگند مى‏خورند که [بر ضد پیامبر سخن ناروا و نادرست‏] نگفته‏اند، در صورتى که سخن کفرآمیز گفته‏اند و پیش از اسلامشان کافر شده‏اند و به آنچه [از اهداف خائنانه‏اى که‏] دست نیافتند، اهتمام ورزیدند، و زبان به عیب‏جویى و انکار [نسبت به پیامبر] نگشودند مگر پس از آنکه خدا و پیامبرش آنان را از فضل و احسان خود توانگر ساختند پس اگر توبه کنند براى آنان بهتر است و اگر روى [از خدا و پیامبر] برگردانند، خدا آنان را در دنیا و آخرت به عذابى دردناک مجازات خواهد کرد و آنان را در زمین سرپرست و یارى [براى نجاتشان از چنگال عذاب‏] نخواهد بود. (74)

از منافقان کسانى هستند که با خدا پیمان بستند، چنانچه خدا از فضل و احسانش به ما عطا کند، یقیناً صدقه خواهیم داد و از شایستگان خواهیم شد. (75)

هنگامى که خدا از فضل و احسانش به آنان عطا کرد نسبت به [هزینه کردن‏] آن [در راه خدا] بخل ورزیدند و اعراض‏کنان [از پیمانشان‏] روى گرداندند. (76)

پس براى آنکه به وعده‏هاى خود با خدا وفا نکردند، و به سبب آنکه همواره دروغ مى‏گفتند، نفاقى [ثابت‏] را در دل‏هایشان تا روزى‏که خدا را ملاقات کنند، باقى گذاشت. (77)

آیا ندانستند که خدا اسرار و سخنان در گوشى آنان را مى‏داند و بى تردید خدا داناى به همه نهانهاست؟! (78)

آنان‏که در رابطه باصدقات از مؤمنانى‏که [افزون بر صدقه واجبشان از روى رضا ورغبت‏] صدقه [مستحبى‏] مى‏پردازند، عیب‏جویى مى‏کنند، و کسانى را که جز به‏اندازه قدرتشان [ثروت و مالى‏] نمى‏یابند [تا صدقه دهند] مسخره‏مى‏کنند خدا هم‏کیفر مسخره‏آنان را خواهدداد و براى آنان عذابى‏دردناک خواهدبود. (79)

 

ترجمه انگلیسی

 

) X (O Prophet, struggle with disbelievers and hypocrites; deal harshly with them: their lodging will be Hell, and how awful is such a destination!) 73(

They swear by God they have said nothing while they did pronounce the word of disbelief; they disbelieve after their commitment to] live in [peace; and worry over what they do not accomplish. How spitefully they act merely because God and His messenger have enriched them out of His bounty. If they should repent, it would be better for them; while if they turn back again, God will punish them with painful torment in this world and the Hereafter. They will have no sponsor nor any supporter on earth.) 74(

Some of them have pledged to God:" If He gives us some of His bounty, we will act charitably and be loyal.") 75(

Yet whenever He has given them some of His bounty, they have acted miserably with it: they turn away and become evasive;) 76(

So He planted hypocrisy in their hearts till the day when they will meet Him because they broke their word to God which they had promised Him and for how they had been lying.) 77 (

Do they not realize that God knows their secrets and their intrigue, and that God is the Knower of Unseen things?) 78(

May God scoff at those who criticize such believers as dedicate themselves to charitable works and those who do not find anything] to offer [except their own effort, so they scoff at them too. They will have painful torment.) 79(

آیه اخوت