بایگانی فروردين ۱۳۹۶ :: Global Village😊💕

Global Village😊💕

Our motto: All human's in the world are equal

Global Village😊💕

Our motto: All human's in the world are equal

Global Village😊💕

👈 هنگامی که در این وبلاگ حضور داری با خود صادق باش ، گوش ها ، چشم ها و لب های خود را لحظه ای از قید شیطان درون خود آزاد ساز !😉

خداوند حقیقت را می بیند اما صبر می کند ..... من عاشق خدایم هستم دعا کنید هر چه زودتر به عشقم برسم😘

گاهی انسان مطالب ساده و ابتدایی و تکراری را نیز به سادگی فراموش میکند ، پس لطفا فقط ببین !😉

در این وبلاگ پذیرفتن هیچ چیز اجباری نیست..... روزی یک نفر هم چشمهایش به دیدن یک کلمه قرآن روشن شود ، برای این بنده ی حقیر کافی ست... دیگر چیزی نمی خواهم😊


*بعد از نماز یادتون نره !سى و چهار مرتبه اَللّهُ اَکْبَرُ و سى و سه مرتبه اَلْحَمْدُلِلّهِ و سى و سه مرتبه سُبْحانَ اللّهِ بگوید و در بعضى روایات سُبْحانَ اللّهِ پیش از اَلْحَمْدُلِلّهِ وارد شده .*

تبلیغات
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات
  • ۱۴ فروردين ۰۰، ۱۶:۰۲ - زیاده متابعین
    good luck
نویسندگان
پیوندها

۴۰ مطلب در فروردين ۱۳۹۶ ثبت شده است

s129

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و نه (9-18)

 

سورةُ الأنعَام‏

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

 

وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِمْ ما یَلْبِسُونَ (9)

وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَحاقَ بِالَّذینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (10)

قُلْ سیرُوا فِی الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبینَ (11)

قُلْ لِمَنْ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ کَتَبَ عَلى‏ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلى‏ یَوْمِ الْقِیامَةِ لا رَیْبَ فیهِ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (12)

وَ لَهُ ما سَکَنَ فِی اللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (13)

قُلْ أَ غَیْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِیًّا فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکینَ (14)

قُلْ إِنِّی أَخافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (15)

مَنْ یُصْرَفْ عَنْهُ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذلِکَ الْفَوْزُ الْمُبینُ (16)

وَ إِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (17)

وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَکیمُ الْخَبیرُ (18)

ترجمه فارسی :

[این مغالطه‏گران لجوج مى‏گویند: چرا پیامبر از جنس فرشتگان نیست؟] اگر او را فرشته‏اى قرار مى‏دادیم، یقیناً وى را به شکل مردى در مى‏آوردیم، و قطعاً حقیقت را همانطور که آنان بر دیگران مُشتبه مى‏کنند [به سزاى لجاجتشان‏] بر خود آنان مُشتبه مى‏ساختیم، [تا بر فرض پیامبر قرار دادن فرشته، باز بگویند: چرا پیامبرى از جنس بشر براى ما قرار داده است؟] (9)

مسلماً پیامبران پیش از تو هم مسخره شدند پس بر کسانى که پیامبران را مسخره مى‏کردند، عذاب و کیفرى که همواره به استهزا مى‏گرفتند نازل شد و آنان را فرا گرفت. (10)

بگو: در زمین بگردید، سپس با تأمل بنگرید که فرجام تکذیب کنندگان چگونه بوده است؟ (11)

بگو: مالکیّت و فرمانروایى آنچه در آسمان‏ها و زمین است در سیطره کیست؟ بگو: در سیطره خداست که رحمت را بر خود لازم و مقرّر کرده یقیناً همه شما را در روز قیامت که تردیدى در آن نیست جمع خواهد کرد. فقط کسانى که سرمایه وجودشان را تباه کرده‏اند، ایمان نمى‏آورند. (12)

و همه موجوداتى که در [عرصه‏] شب و روز آرام دارند، در سیطره مالکیّت خدا هستند و او شنوا و داناست. (13)

بگو: آیا جز خدا را که آفریننده آسمان‏ها و زمین است، سرپرست و یاور خود گیرم؟ و اوست که روزى مى‏دهد و خود بى‏نیاز از روزى است. بگو: من مأمورم نخستین کسى باشم که فرمان خدا را گردن نهد، و فرمان یافته‏ام که: هرگز از مشرکان مباش. (14)

بگو: مسلماً اگر پروردگارم را نافرمانى کنم، از عذاب روزى بزرگ مى‏ترسم (15)

هر کس در آن روز، عذاب از او برگردانده شود، قطعاً خدا به او رحم کرده، و آن است کامیابى آشکار. (16)

و اگر خدا تو را آسیب و گزندى رساند، کسى جز او برطرف کننده آن نیست، و اگر تو را خیرى رساند [حفظ و دوامش فقط به دست اوست‏] پس او بر هر کارى تواناست. (17)

اوست که بر بندگانش چیره و غالب است، و او حکیم و آگاه است. (18)

 

ترجمه انگلیسی :

 

Even if We made him into an angel, We would have made him a man as well, to confuse them just as they confuse themselves.) 9 (

Messengers have been scoffed at before you, till whatever they were ridiculing swept in around those who had been doing the scoffing.) 10 (

) II (SAY:" Travel around the earth and see what the outcome was for those who denied] it all [.") 111 (

SAY:" Who owns whatever is in Heaven and Earth?" SAY:" God does. He has prescribed mercy for Himself so He may gather you in on Resurrection Day, concerning which there is no doubt. Yet those who have lost their souls will never believe.) 12 (

He has anything that rests at night and by daylight. He is the Alert, Aware.") 13 (

SAY:" Shall I adopt someone as a patron besides God, the Deviser of the Heavens and Earth? He feeds] everybody [, yet is not fed!" SAY:" I have been ordered to be the first who has committed himself to) live at (peace. Do not be an associator!") 14 (

SAY:" I fear the torment of an awful day if I should disobey my Lord.") 15 (

He will show mercy to anyone who is spared on that day: that will be the clear Triumph.) 16 (

If God should let any harm touch you, no one would remove it except He Himself; while if He should let some good touch you, well He is Capable of everything.) 17 (

He is the Irresistible,] High [above His servants. He is the Wise, the Informed.) 18 (

a62

s128

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و هشت (1-8)

 

سورةُ الأنعَام‏

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

 

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ (1)

هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ طینٍ ثُمَّ قَضى‏ أَجَلاً وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2)

وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ ما تَکْسِبُونَ (3)

وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ (4)

فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ یَأْتیهِمْ أَنْباءُ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (5)

أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ ما لَمْ نُمَکِّنْ لَکُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّماءَ عَلَیْهِمْ مِدْراراً وَ جَعَلْنَا الْأَنْهارَ تَجْری مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَکْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرینَ (6)

وَ لَوْ نَزَّلْنا عَلَیْکَ کِتاباً فی‏ قِرْطاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدیهِمْ لَقالَ الَّذینَ کَفَرُوا إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبینٌ (7)

وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَکاً لَقُضِیَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا یُنْظَرُونَ (8)

ترجمه فارسی :

به نام خدا که رحمتش بى‏اندازه است و مهربانى‏اش همیشگى (0)

همه ستایش‏ها ویژه خداست که آسمان‏ها و زمین را آفرید و تاریکى‏ها و روشنى را پدید آورد. [با این همه نشانه‏ها که گواهى بر یکتایى و قدرت اوست‏] باز کافران براى پروردگارشان [بت‏ها و معبودهاى باطل را] شریک و همتا قرار مى‏دهند. (1)

اوست که شما را از گِلى مخصوص آفرید، سپس براى عمر شما مدتى مقرّر کرد، و اجل حتمى و ثابت نزد اوست، [شگفتا!! که‏] باز شما [با این همه دلایل آشکار در یکتایى و ربوبیّت و خالقیّت او] شک مى‏کنید. (2)

و او در آسمان‏ها و در زمین، خداست که نهان و آشکار شما را مى‏داند، و نیز به آنچه [از خیر و شر] به دست مى‏آورید، آگاه است. (3)

و هیچ نشانه‏اى از نشانه‏هاى پروردگارشان براى آنان نیامد مگر آنکه از آن روى گردانیدند. (4)

آنان حق را هنگامى که به سویشان آمد تکذیب کردند، پس به زودى [ظهور و تحقّق‏] خبرهاى آنچه را همواره به آن استهزا مى‏کردند، به آنان خواهد رسید. (5)

آیا ندانسته‏اند که پیش از ایشان چه بسیار از ملت‏ها و اقوام را هلاک کردیم؟ که به آنان در پهنه زمین، نعمت ها و امکاناتى دادیم که به شما ندادیم، و بر آنان باران‏هاى پى در پى و پر ریزش فرستادیم و نهرهایى از زیر پاى آنان جارى ساختیم [ولى ناسپاسى کردند] پس آنان را به کیفر گناهانشان هلاک کردیم، و بعد از آنان اقوامى دیگر را پدید آوردیم. (6)

و اگر ما نوشته‏اى روى صحفه‏اى بر تو نازل کنیم که آنان آن را با دست خود لمس کنند، باز کفر پیشگان مى‏گویند: این جز جادویى آشکار نیست!! (7)

و گفتند: چرا فرشته‏اى [که در معرض دید ما قرار گیرد] بر او نازل نشده است؟ اگر فرشته‏اى نازل کنیم، کار هلاکت [این بهانه‏جویان‏] تمام مى‏شود و لحظه‏اى مهلت نیابند. (8)

 

ترجمه انگلیسی :

 

In the name of God, the Mercy-giving, the Merciful!

) I (Praise be to God, Who created Heaven and Earth and granted darkness and light! Yet those who disbelieve make other things equal to their Lord.) 1 (

He is the One Who has created you) all (from clay; then fixed a term. A deadline has been set by Him, yet you go on doubting!) 2 (

He is God in) both (Heaven and Earth. He knows your secret and anything you publish; He knows whatever you earn.) 3 (

Not one of their Lord's signs ever reaches them except they shun it.) 4 (

They have rejected Truth whenever it came to them, yet) more (news will reach them concerning what they have been making fun of.) 5 (

Have they not seen how many generations We wiped out whom We had established on earth before them in a way We did not establish you? We sent] water down from [the sky upon them in torrents and let rivers flow beneath them; and yet We wiped them out because of their offences and raised up other generations to succeed them.) 6 (

Even though We sent you down something written on a papyrus scroll so they might touch it with their own hands, those who disbelieve would still say:" This is just sheer magic!") 7 (

They say:" If an angel were only sent down to him!" Yet if We were to send an angel down, the matter would be settled; then they would no longer be allowed to wait.) 8 (

 

a61

s127

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و هفت (114-120)

 

سورةُ المَائدة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عیداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آیَةً مِنْکَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّازِقینَ (114)

قالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمینَ (115)

وَ إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونی‏ وَ أُمِّیَ إِلهَیْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَکَ ما یَکُونُ لی‏ أَنْ أَقُولَ ما لَیْسَ لی‏ بِحَقٍّ إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فی‏ نَفْسی‏ وَ لا أَعْلَمُ ما فی‏ نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ (116)

ما قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ ما أَمَرْتَنی‏ بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّی وَ رَبَّکُمْ وَ کُنْتُ عَلَیْهِمْ شَهیداً ما دُمْتُ فیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنی‏ کُنْتَ أَنْتَ الرَّقیبَ عَلَیْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهیدٌ (117)

إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (118)

قالَ اللَّهُ هذا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقینَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (119)

لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما فیهِنَّ وَ هُوَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (120)

ترجمه فارسی :

عیسى بن مریم گفت: خدایا! اى پروردگار ما! براى ما از آسمان سفره‏اى پر از غذا نازل کن تا عیدى باشد براى اهل زمان ما و نسل آینده ما، و نشانه‏اى از سوى تو و ما را روزى بخش که تو بهترین روزى دهندگانى. (114)

خدا فرمود: من مسلماً آن را بر شما نازل مى‏کنم، پس اگر کسى از شما بعد از آن کافر شود [و به انکار نبوّت عیسى و معجزه‏اش برخیزد] بى‏تردید او را عذابى خواهم کرد که هیچ یک از جهانیان را آن گونه عذاب نکنم. (115)

و [عرصه هول‏انگیز قیامت را یاد کنید] هنگامى که خدا به عیسى بن مریم مى‏فرماید: آیا تو به مردم گفتى که مرا و مادرم را به عنوان دو معبود به جاى خدا انتخاب کنید؟! مى‏گوید: منزّه و پاکى، مرا چنین قدرتى نمى‏باشد که آنچه را حقّ من نیست بگویم، اگر آن را گفته باشم یقیناً تو آن را مى‏دانى، تو از آنچه در جان و روح من است، آگاهى و من از آنچه در ذات توست نمى‏دانم زیرا تو بر نهان‏ها بسیار دانایى. (116)

من به آنان جز آنچه را که به من دستور دادى نگفتم، [گفتم:] خدایى را بپرستید که پروردگار من و شماست. و تا زمانى که در میان آنان بودم گواهشان بودم، و چون مرا [از میان آنان به سوى خود] برگرفتى، خود مراقب و نگاهبانشان بودى و تو بر همه چیز گواهى. (117)

اگر آنان را [به سبب شرک ورزیدنشان‏] عذاب کنى، بندگان تواند، و اگر آنان را بیامرزى، یقیناً تویى که تواناى شکست‏ناپذیر و حکیمى. (118)

خدا فرمود: این روزى است که راستان را راستى و صدقشان سود دهد. براى آنان بهشت‏هایى است که از زیرِ [درختانِ‏] آن نهرها جارى است، همیشه در آن جاودانه‏اند، خدا از آنان خشنود و آنان هم از خدا خشنودند این است رستگارى بزرگ. (119)

مالکیّت و فرمانروایى آسمان‏ها و زمین و آنچه در آنهاست، فقط در سیطره خداست، و او بر هر کارى تواناست. (120)

 

ترجمه انگلیسی :

Jesus the son of Mary said: 'O God our Lord, send us down a Table from Heaven so it may be a recurring feast for us, for both the first of us and the last of us, and as a sign from You! Provide for us, since you are the best Provider. ') 114 (

God said: 'I shall send it down to you. Any of you who disbelieves afterward, I shall punish with such torment as I have never punished anyone in the Universe! '") 115 (

) XVI (When God said:" Jesus, son of Mary, have you told people: 'Take me and my mother as two gods instead of God] Alone [? ';" he said:" Glory be to You! It is not my place to say what I have no right to] say [. If I had said it, You would have known it already: You know what is on my mind, while I do not know anything that is on Yours. You are the Knower of Unseen things.) 116 (

I have never told them anything except what You have ordered me to: 'Worship God as my Lord and your Lord. ' I was a witness for them so long as I was among them. When You gathered me up, You became the Watcher over them; You are a Witness for everything.) 117 (

If you should punish them, they are still Your servants; while if You should forgive them, surely You are Powerful, Wise.") 118 (

God said:" This is a day when their truthfulness will benefit the truthful: they shall have gardens through which rivers flow, to live in for ever and ever." God approves of them, while they are pleased with Him; that will be the supreme Achievement.) 119 (

God holds control over Heaven and Earth, as well as whatever lies within them. He is Capable of everything!) 120 (

a60

s126

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و شش (109-113)

 

سورةُ المَائدة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَیَقُولُ ما ذا أُجِبْتُمْ قالُوا لا عِلْمَ لَنا إِنَّکَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ (109)

إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتی‏ عَلَیْکَ وَ عَلى‏ والِدَتِکَ إِذْ أَیَّدْتُکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَ کَهْلاً وَ إِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنی‏ فَتَنْفُخُ فیها فَتَکُونُ طَیْراً بِإِذْنی‏ وَ تُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنی‏ وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‏ بِإِذْنی‏ وَ إِذْ کَفَفْتُ بَنی‏ إِسْرائیلَ عَنْکَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَقالَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبینٌ (110)

وَ إِذْ أَوْحَیْتُ إِلَى الْحَوارِیِّینَ أَنْ آمِنُوا بی‏ وَ بِرَسُولی‏ قالُوا آمَنَّا وَ اشْهَدْ بِأَنَّنا مُسْلِمُونَ (111)

إِذْ قالَ الْحَوارِیُّونَ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطیعُ رَبُّکَ أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ قالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ (112)

قالُوا نُریدُ أَنْ نَأْکُلَ مِنْها وَ تَطْمَئِنَّ قُلُوبُنا وَ نَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنا وَ نَکُونَ عَلَیْها مِنَ الشَّاهِدینَ (113)

ترجمه فارسی :

 

[از] روزى [پروا کنید] که خدا پیامبران را جمع مى‏کند، و [به آنان‏] مى‏فرماید: [در برابر دعوتتان به اجراى دستورهاى خدا] چه پاسخى به شما داده شد؟ گویند: ما را [در برابرِ دانشِ تو] هیچ دانشى نیست یقیناً تویى که به نهان‏ها بسیار دانایى. (109)

 [یاد کنید] هنگامى که خدا فرمود: اى عیسى بن مریم! نعمتم را بر خود و بر مادرت یاد کن، آن گاه که تو را به وسیله روح القدس توانایى بخشیدم، که با مردم در گهواره [به اعجاز] و در میانسالى [به وحى‏] سخن گفتى، و آن گاه که تو را کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم، و هنگامى که به اذن من از گِل، مجسمه‏اى به شکل پرنده مى‏ساختى، پس در آن مى‏دمیدى و به فرمان من پرنده‏اى زنده مى‏شد، و کور مادر زاد و شخص پیس را به اذن من شفا مى‏دادى، و زمانى که مردگان را به اجازه من [زنده از گور] بیرون مى‏آوردى، و آن گاه که [شرّ و آسیب‏] بنى‏اسرائیل را هنگامى که براى آنان دلایل روشن آوردى از تو بازداشتم، پس کسانى از آنان کافر شدند، گفتند: این [دلایل و معجزات‏] جز افسونى آشکار نیست. (110)

و [یاد کنید] هنگامى که به حواریون وحى کردم که به من و فرستاده من ایمان آورید. گفتند: ایمان آوردیم و شاهد باش که ما [در برابر خدا، فرمان‏ها و احکام او] تسلیم هستیم. (111)

 [و یاد کنید] زمانى که حواریون گفتند: اى عیسى بن مریم! آیا پروردگارت مى‏تواند براى ما سفره‏اى که غذا در آن باشد از آسمان نازل کند؟! گفت: اگر ایمان دارید، از خدا پروا کنید. (112)

گفتند: مى‏خواهیم از آن بخوریم و دل‏هاى ما آرامش یابد، و بدانیم که تو [در ادعاى نبوتت‏] به ما راست گفته‏اى، و ما بر آن از گواهان باشیم. (113)

ترجمه انگلیسی :

 

) XV (Some day God will assemble] His [messengers and say:" What response have you received?" They will say:" We possess no knowledge; You are the Knower of Unseen things!") 109 (

So God will say:" Jesus, son of Mary, remember My favor towards you and towards your mother when I assisted you with the Holy Spirit. You spoke to people from the cradle and as an adult when I taught you the Book and wisdom, the Torah and the Gospel. So you created something out of clay looking like a bird with My permission; you breathed into it, and by My permission it became a bird! You cured anyone born blind, and the leper with My permission. So you brought forth the dead by My permission, and I fended off the Children of Israel from you, when you brought them explanations, so those among them who disbelieved said: 'This is sheer magic! ') 110 (

When I inspired the disciples to believe in Me and in My messenger, they said: 'We believe, so take witness that we are Muslims. ') 111 (

When the disciples said: 'Jesus, son of Mary, can your Lord send a Table down from Heaven for us? ', he said: 'Heed God if you are believers! ') 112 (

They said: 'We want to eat from it, and for our hearts to feel at rest, and so we know that you have told us the Truth, and that we should be witnesses for it. ') 113 (

a59

s125

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و پنج (104-108)

 

سورةُ المَائدة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و پنج (104-108)

 

سورةُ المَائدة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

وَ إِذا قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‏ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَیْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یَعْلَمُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ (104)

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ لا یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمیعاً فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (105)

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا شَهادَةُ بَیْنِکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ حینَ الْوَصِیَّةِ اثْنانِ ذَوا عَدْلٍ مِنْکُمْ أَوْ آخَرانِ مِنْ غَیْرِکُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِی الْأَرْضِ فَأَصابَتْکُمْ مُصیبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُما مِنْ بَعْدِ الصَّلاةِ فَیُقْسِمانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لا نَشْتَری بِهِ ثَمَناً وَ لَوْ کانَ ذا قُرْبى‏ وَ لا نَکْتُمُ شَهادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذاً لَمِنَ الْآثِمینَ (106)

فَإِنْ عُثِرَ عَلى‏ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْماً فَآخَرانِ یَقُومانِ مَقامَهُما مِنَ الَّذینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْأَوْلَیانِ فَیُقْسِمانِ بِاللَّهِ لَشَهادَتُنا أَحَقُّ مِنْ شَهادَتِهِما وَ مَا اعْتَدَیْنا إِنَّا إِذاً لَمِنَ الظَّالِمینَ (107)

ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یَأْتُوا بِالشَّهادَةِ عَلى‏ وَجْهِها أَوْ یَخافُوا أَنْ تُرَدَّ أَیْمانٌ بَعْدَ أَیْمانِهِمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اسْمَعُوا وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقینَ (108)

 

ترجمه فارسی :

هر چند پدرانشان چیزى نمى‏دانستند و هدایت نیافته باشند [باز هم این تقلید جاهلانه و ناروا را بر خود مى‏پسندند؟!] (104)

اى اهل ایمان! مراقبِ [ایمان و ارزش‏هاى معنوىِ‏] خود باشید اگر شما هدایت یافتید، گمراهى کسى که گمراه شده به شما زیانى نمى‏رساند. بازگشت همه شما به سوى خداست پس شما را از آنچه انجام مى‏دادید، آگاه خواهد کرد. (105)

اى اهل ایمان! هنگامى که یکى از شما را [آثارِ] مرگ فرا مى‏رسد، باید در حال وصیت، دو عادل از هم کیشان خود را بر وصیت شاهد بگیرید یا اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ شما را فرا رسید [و شاهدى از مؤمنان نیافتید] دو نفر از غیر هم‏کیشان خود را شاهد وصیت بگیرید. و اگر [شما وارثان در صداقت و راستى آن دو شاهد غیر مسلمان‏] شک کردید، هر دو را بعد از نماز حبس کنید، پس به خدا سوگند یاد مى‏کنند که ما این شهادت را به هیچ قیمتى نمى‏فروشیم هر چند [مورد شهادت‏] خویشاوندان ما باشد، و شهادت الهى را [که در حقیقت شهادت بر وصیت است‏] پنهان نمى‏کنیم، که اگر پنهان کنیم از گناهکاران خواهیم بود. (106)

پس اگر اطلاعى حاصل شود که آن دو شاهد [با شهادت ناحقّ خود] مرتکب گناه شده‏اند، دو شاهد دیگر از کسانى که به میّت نزدیک‏تر [و از کم و بیش وصیت آگاه‏تر] ند به جاى آن دو شاهدِ [خائن‏] مى‏ایستند، و به خدا سوگند مى‏خورند که شهادتمان از شهادت آن دو نفر درست‏تر و به حق نزدیک‏تر است، و [در شهادتى که بر خلاف شهادت آنان مى‏دهیم‏] بناى تجاوز از حق را نداریم، [که اگر داشته باشیم‏] قطعاً از ستمکاران خواهیم بود. (107)

این [حکم به ترتیبى که خدا براى شما مقرّر کرده‏] براى اینکه شاهدان شهادت را به صورتى درست و صحیح ادا کنند و بترسند، [از اینکه مشتشان باز شود و سوگندشان مورد توجه قرار نگیرد] و حقّ سوگندشان به دیگران برگردانده شود، به حقیقت نزدیک‏تر است. و از خدا پروا کنید و [فرمان‏هایش را] بشنوید و خدا گروه فاسقان را هدایت نمى‏کند. (108)

 

ترجمه انگلیسی :

 

Whenever they are told:" Come to what God has sent down, and to] hear [the Messenger," they say:" We are satisfied with what we found our forefathers doing;" even though their forefathers did not know anything and were not guided!) 104 (

You who believe, your souls are in your own care. No one who goes astray will harm you, provided you are guided. Toward God will you all return together, and He will notify you about whatever you have been doing.) 105 (

You who believe, testimony should be taken by you whenever death appears for one of you; at the time for drawing up any will, two of you who are fair-minded, or two others besides yourselves if you are travelling around the earth and the calamity of death should strike you. Detain them both after prayer so they may swear by God if you) all (have any doubts:" We will not sell it for any price, not even to a near relative, nor will we hide God's testimony: otherwise we would be sinners!") 106 (

If it turns out that either of them has been accused of any sin, then let two others than the first two from among those who deserve to be] executors [stand up in their stead. Let them both swear by God:" Our testimony is more valid than the testimony by either of them; we have never defied] God [for then we would be wrongdoers!") 107 (

That is more appropriate for you in order to secure testimony at its face value, or for them to fear you may check back by means of] fresh [oaths following their own oaths] now [. Heed God and listen; God does not guide immoral folk.) 108 (

 

امام هادی نقی

امام علی بن محمد الهادی علیه السلام در نیمة ذی الحجه سال 212ق نزدیک شهر مدینه در روستای صریا، چشم به دنیا گشود و در ماه رجب سال 254ق در سرّ من رأی (سامرا) توسط معتز عباسی به شهادت رسید. ایشان پس از پدر بزرگوارش 33 سال امامت شیعیان را بر عهده داشتند.

نام مادر آن حضرت سمانه مغربیه بود؛ البته مدنب، حدیث و غزال هم گفته اند.

لقب های آن حضرت را نقی، هادی، امین، طیب، ناصح، مرتضی و... ذکر کرده اند. کنیه اش ابوالحسن است و به ایشان ابوالحسن ثالث می گویند.

امام هادی علیه السلام از آغاز امامت در مدینه حضور داشتند و در مدت اقامت در این شهر نقش بسیار مهمی در رهبری شیعیان ایفا کردند؛ به طوری که حکومت عباسی از موقعیت ممتاز امام احساس خطر کرده و حضور ایشان در مدینه را به صلاح ندانست، متوکل برای کنترل بیشتر امام علیه السلام تصمیم گرفت ایشان علیه السلام را از مدینه به سامرا منتقل کند. در سال 233 ق بنابه گزارش هایی که جاسوسان از فعالیت های امام علیه السلام داده بودند، متوکل به یحیی بن هرثمه مأموریت داد تا این انتقال را انجام دهد. با ورود یحیی بن هرثمه به مدینه، مردم که سخت مشتاق و شیفتة امام خود بودند، اعتراض خود را علنی کردند؛ به طوری که یحیی بن هرثمه اعلام کرد که کاری به امام علیه السلام ندارد و هیچ خطری امام علیه السلام را تهدید نمی کند. پس از مدتی به بهانه این که در منزل امام بر علیه حاکم عباسی سلاح جمع آوری می شود به خانه امام علیه السلام حمله بردند، ولی چیزی جز قرآن و ادعیه نیافتند. جالب اینکه خود یحیی بن هرثمه پس از بازگشت می گوید: «چیزی جز بزرگواری، ورع، زهد و شجاعت در او نیافتم».

متوکل در ساعات اولیه ورود امام به سامرا به شکلی اهانت آمیز با امام برخورد کرد و نه تنها به استقبال حضرت نیامد، بلکه دستور داد ایشان را در محلی که مخصوص گداها بود و به «خان الصعالیک» شهرت داشت، وارد کنند. بعد از استقرار امام هادی علیه السلام در سامرا تمامی رفت و آمدها و ارتباطات امام تحت کنترل بود و به محض شنیدن اینکه امام علیه السلام از اموال و سلاح شیعیان نگهداری می کند، نظامیان شبانه به خانة امام علیه السلام هجوم می بردند؛ ولی چیزی به دست نمی آوردند.

در طول مدت حضور امام علیه السلام در سامرا هر روز بر عظمت و محبوبیت آن حضرت افزوده می گشت و همه ناخواسته در برابر امام علیه السلام متواضع و خاشع بودند و سخت محترمش می داشتند.البته نفوذ امام منحصر به شیعیان نبود و شامل درباریان عباسی هم می شد. حتی اهل کتاب هم به امام علیه السلام احترام می گذاشتند.

متوکل وقتی در اقدامات خود علیه امام علیه السلام ناکام ماند، به نزدیکان خود اعلام کرد که در کار امام هادی علیه السلام درمانده شده است؛ از این رو به محدودیت و فشار اکتفا نکرد و تصمیم به کشتن امام علیه السلام گرفت و حتی اقداماتی هم انجام داد؛ اما پیش از آنکه موفق شود، خود به هلاکت رسید.

برگرفته از سایت :

www.hawzah.net