با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه بیست و پنج : (164-169)
سورةُ البَقَرة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ الْفُلْکِ الَّتی تَجْری
فِی الْبَحْرِ بِما یَنْفَعُ النَّاسَ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماءٍ فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ
بَعْدَ مَوْتِها وَ بَثَّ فیها مِنْ کُلِّ دابَّةٍ وَ تَصْریفِ الرِّیاحِ وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ
بَیْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (164)
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذینَ
آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَ لَوْ یَرَى الَّذینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ
جَمیعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعَذابِ (165)
إِذْ تَبَرَّأَ الَّذینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ (166)
وَ قالَ الَّذینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَما تَبَرَّؤُا مِنَّا کَذلِکَ یُریهِمُ اللَّهُ
أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجینَ مِنَ النَّارِ (167)
یا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلالاً طَیِّباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ (168)
إِنَّما یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشاءِ وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ (169)
ترجمه فارسی:
محققا در خلقت آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز، و کشتىها که بر روى آب براى انتفاع خلق در حرکت است، و بارانى که خدا از بالا فرو فرستاد تا به آن آب، زمین را بعد از مردن زنده کرد و سبز و خرّم گردانید، و در پراکندن انواع حیوانات در زمین، و گردانیدن بادها (به هر طرف) و در خلقت ابر که میان زمین و آسمان مسخّر است، در همه این امور ادلّهاى واضح براى عاقلان است. (164)
برخى از مردم (نادان) غیر خدا را همانند خدا گیرند و چنان که خدا را بایست دوست داشت با آنها دوستى ورزند، لیکن آنها که اهل ایمانند کمال محبّت و دوستى را فقط به خدا مخصوص دارند. و اگر فرقه مشرکین ستمکار وقتى که عذاب خدا را مشاهده کنند ببینند که قدرت خاص خدا است و عذاب خدا بسیار سخت است (از شرک خود سخت پشیمان شوند). (165)
هنگامى که بیزارى جویند رؤسا و پیشوایان (باطل) از پیروان خود و عذاب خدا را مشاهده کنند و هر گونه وسیله و اسباب از آنها قطع شود (و روابط باطل به جا نماند). (166)
و آن پیروان گویند: کاش دیگر بار به دنیا باز مىگشتیم و از (اطاعت) اینان بیزارى مىجستیم چنان که اینها (گرهى از کار ما نگشودند و) از ما بیزارى جستند! این گونه خدا، کردار (زشت جاهلانه) آنها را مایه حسرت و پشیمانى آنان کند و آنها از عذاب آتش جهنّم بیرون شدنى نباشند. (167)
اى مردم، از آنچه در زمین است حلال و پاکیزه را تناول کنید و پیروى نکنید وساوس شیطان را، محققا شیطان از براى شما دشمنى آشکار است. (168)
این دشمن است که به شما دستور زشتى و بدکارى مىدهد و بر آن مىگمارد که سخنانى از روى جهل و نادانى به خدا نسبت دهید. (169)
ترجمه انگلیسی :
) XX (In the creation of Heaven and Earth, the alternation between night and day, the ships which plow the sea with something to benefit mankind, and any water God sends down from the sky with which to revive the earth following its death, and to scatter every kind of animal throughout it, and directing the winds and clouds which are driven along between the sky and earth, are) all (signs for folk who use their reason.) 164 (
Yet there are some people who adopt rivals instead of God, whom they love just as they should love God. Those who believe are firmer in their love of God; if only those who commit evil might see, when they face torment, how strength is wholly God's, and God is Severe with torment.) 165 (
When those who have been following them free themselves from those they have been following, and they see the torment, their bonds will be cut off from them!) 166 (
Those they have been following will say:" If we only had another chance, then we would free ourselves from them just as they have freed themselves from us!" Thus God will show them their actions as regrets on their part. They will never leave the Fire!) 167 (
) XXI (Mankind, eat anything lawful, wholesome that exists on earth, and do not follow in Satan's footsteps; he is an open enemy of yours.) 168 (
He merely orders you to commit evil and shocking deeds, and to say what you do not know about God.) 169