آیات قرآن درباره ی امام حسین علیه السلام

 

 عبد اللَّه بن قاسم بطل در باره آیه شریفه: وَ قَضَیْنا إِلى‏ بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ‏ ...^[1] از امام صادق علیه السّلام روایت مى‏کند که فرمود: این آیه به کشتن على بن ابى طالب علیه السّلام و نیزه زدن به حسن علیه السّلام نظر دارد، و آیه‏ ... وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً^[2] حاکى از کشته شدن امام‏ حسین‏ علیه السّلام است، و آیه: فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما ...^[3] حکایت از ریخته شدن خون حسین علیه السّلام دارد، و آیه: بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ ...^[4] بر مردمى دلالت دارد که خداوند پیش از ظهور امام قائم علیه السّلام مى‏فرستد و هیچ کس را که مسئول خونى است در خاندان محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم وانگذارند مگر آنکه او را بکشند، ... وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولًا^[5] یعنى ظهور امام قائم علیه السّلام، و مقصود از آیه شریفه: ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ‏ ...^[6] رجعت امام حسین علیه السّلام است با هفتاد تن از یاران وفادار خود که کلاه خودهاى زرّین بر سر دارند از دو سو و به مردم خبر مى‏دهند که این حسین علیه السّلام است که رجعت کرده و بیرون آمده تا هیچ مؤمنى در باره آن حضرت شک و تردید نکند و بدون تردید، او دجّال و شیطان نیست و هنوز حجت بن الحسن علیه السّلام میان مردم است، و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین علیه السّلام است اجل امام دوازدهم که حجت است فرا رسد، و همان امام حسین علیه السّلام خواهد بود که او را غسل مى‏دهد و کفن و حنوط مى‏کند و به خاکش مى‏سپارد، و عهده‏دار تجهیز جنازه وصى نشود مگر وصى و امام.

 

---

[1] ( 3)« و بنى اسرائیل را خبر دادیم که: دو بار در زمین فساد خواهید کرد»( سوره اسراء/ آیه 4).

[2] ( 4)« و نیز سرکشى خواهید کرد»( سوره اسراء/ آیه 4).

[3] ( 5)« چون از آن دو بار وعده نخستین در رسید»( سوره اسراء( آیه 5).

[4] ( 6)« گروهى از بندگان خویش را که جنگاورانى زورمند بودند بر سر شما فرو فرستادیم، آنها حتّى در درون خانه‏ها هم کشتار کردند»( سوره اسراء/ آیه 5).

[5] ( 7)« و این وعده به انجام رسید»( سوره اسراء/ آیه 5).

[6] ( 1)« بار دیگر شما را بر آنها غلبه دادیم»( سوره اسراء/ آیه 6).

 

( بهشت کافی ترجمه روضه کافی )

یکسان شدن مصاحف (1)

 

مرکز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه علمیه

 

همان گونه که گفته شد دوره پس از درگذشت پیامبر(ص) دوره جمع آوری قرآن به شمار آمده است بزرگان صحابه بر حسب دانش و شایستگی خود به جمع آوری آیات و مرتب کردن سوره های قرآن دست زدند و هر یک آن را در مصحف خاص خود گرد آوردند برخی که خود از عهده این کار برنمی آمدند، از دیگران می خواستندتا مصحفی برای آنان استنساخ کنند و یا آیات و سوره های قرآن را در مصحفی برای آنان گرد آورند به این ترتیب و با گسترش قلم رو حکومت اسلامی، تعداد مصحف هارو به فزونی گذاشت با افزایش تعداد مسلمانان نیاز به نسخه هایی از قرآن نیز بیش ترمی شد چه این کتاب تنها دستور آسمانی بود که مسلمانان، تمام جوانب زندگی خود را بر اساس آن تنظیم می کردند و برای آنان منبع احکام و قانون گذاری و تشکیلات نیز به شمار می آمد.
برخی از این مصحف ها به تبع موقع و پای گاه جمع کننده آن در جهان اسلام آن روز، مقام والایی را کسب کرد مثلا مصحف عبداللّه بن مسعود، صحابی بزرگ وار که مرجع اهل کوفه[1] به شمار می آمد و مصحف ابی بن کعب مورد توجه مردم مدینه بود و مصحف ابو موسی اشعری در بصره و مصحف مقدادبن اسود در دمشق مورد توجه مردم بود.

h25

 

حکمت 25

 

 

و قال ع یا ابن آدم إذا رأیت ربک سبحانه یتابع علیک نعمه- و أنت تعصیه فاحذره

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: اى فرزند آدم زمانى که خدا را مى‏بینى که انواع نعمت‏ها را به تو مى‏رساند تو در حالى که معصیت کارى، بترس.

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'mirim, peace be upon him, said: O' son of Adam, when you see that your Lord, the Glorified,bestows His favours on you while you are disobeying Him, you should fear Him.

s35

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه سی و پنج (220-224)

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

 

 

فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْیَتامى‏ قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ

 

وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ فَإِخْوانُکُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ

 

وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ (220)

 

وَ لا تَنْکِحُوا الْمُشْرِکاتِ حَتَّى یُؤْمِنَّ وَ لَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَیْرٌ مِنْ مُشْرِکَةٍ

 

وَ لَوْ أَعْجَبَتْکُمْ وَ لا تُنْکِحُوا الْمُشْرِکینَ حَتَّى یُؤْمِنُوا وَ لَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَیْرٌ

 

مِنْ مُشْرِکٍ وَ لَوْ أَعْجَبَکُمْ أُولئِکَ یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ اللَّهُ یَدْعُوا إِلَى الْجَنَّةِ

 

وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ یُبَیِّنُ آیاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ (221)

 

وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحیضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحیضِ

 

وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّهُ

 

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ (222)

 

نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ

 

وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ (223)

 

وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَیْمانِکُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (224)

 

 

ترجمه فارسی :

 

در کار دنیا و آخرت (تا از دنیا براى آخرت توشه بردارید). و سؤال کنند تو را که با یتیمان چگونه رفتار کنند؟ بگو: به اصلاح (حال و مصلحت مآل) آنها کوشید بهتر است (تا آنها را بى‏سرپرست گذارید) و اگر با آنها آمیزش کنید رواست که برادر دینى شما هستند، و خدا آگاه است از آن کس که (در کار آنان) نادرستى کند و آن که اصلاح و درستى نماید. و اگر خدا مى‏خواست کار را بر شما سخت مى‏کرد چه آنکه خدا توانا و دانا است. (220)

و با زنان مشرک ازدواج مکنید مگر آنکه ایمان آرند و همانا کنیزکى با ایمان بهتر از زن آزاد مشرک است هر چند از (حسن و جمال) او به شگفت آیید، و زن به مشرکان مدهید مگر آنکه ایمان آرند و همانا بنده مؤمن بسى بهتر از آزاد مشرک است هر چند از (مال و حسن) او به شگفت آیید. مشرکان (شما را از راه جهل) به آتش خوانند و خدا از راه لطف و مرحمت به بهشت و مغفرت دعوت کند و خداوند براى مردم آیات خویش بیان فرماید، باشد که هشیار و متذکر گردند. (221)

و سؤال کنند تو را از عادت شدن زنان، بگو: آن رنجى است (براى زنان) در آن حال از مباشرت آنان دورى کنید و با آنان نزدیکى نکنید تا آنکه پاک شوند، چون خود را پاک کردند از آنجا که خدا دستور داده به آنها نزدیک شوید، که همانا خدا آنان را که پیوسته به درگاهش توبه کنند و هم پاکیزگان دور از هر آلایش را دوست مى‏دارد. (222)

زنان شما کشتزار شمایند، پس (براى کشت فرزند صالح) بدانها نزدیک شوید هر گاه (مباشرت آنان) خواهید، و چیزى براى خود پیش فرستید و خدا ترس باشید و بدانید که محققا نزد خدا خواهید رفت. و (اى رسول) اهل ایمان را بشارت ده. (223)

و زنهار نام خدا را هدف سوگندهاى خود مکنید تا (با این سوگندهاى راست و دروغ) از حقوقى که مردم را بر شماست برائت جویید و خود را نیکوکار و پرهیزکار قلمداد کنید و مصلح میان مردم جلوه دهید و خدا (راست و دروغ و نیک و بد را) شنوا و داناست. (224)

 

ترجمه انگلیسی :

 

concerning this world and the Hereafter. They will ask you about orphans. SAY:" To improve their lot is best; if you have any dealings with them,] remember [they are your brethren. God distinguishes the plunderer from the improver. If God so wished, He might crush you. God is Powerful, Wise.) 220 (

Do not marry women who associate] others with God [until they believe. A believing maid is better than an associating woman, no matter how attractive she may seem to you. Do not let] your daughters [marry men who associate] others with God [until the latter believe; a believing slave is better than an associator, no matter how attractive he may seem to you. Those people invite) one (to the Fire while God invites) us (to the Garden and to forgiveness through His permission. He explains His signs to mankind in order that they may bear them in mind.) 221 (

) XXVIII (They will ask you about menstruation. SAY:" It is a nuisance, so keep away from women during menstruation. Do not approach them until they are cleansed. Once they cleanse themselves, then go to them just as God has commanded you to do. God loves the penitent and He loves those who try to keep clean.) 222 (

Your wives are] meant [for you to cultivate: so go to your cultivation whenever you wish. Send things on ahead for yourselves, and heed God; know that you will be meeting Him. Proclaim such to believers!) 223 (

Do not use God as an excuse in your oaths, to keep yourselves from being virtuous, doing your duty, and improving matters among mankind. God is Alert, Aware.) 224

روایت است که امام حسین علیه السلام از هیچ زنی شیر نخورد

 

امام صادق علیه السلام فرمود: جبرئیل علیه السلام بر محمد صلى اللَّه علیه و آله نازل شد و گفت: اى محمد! خدا ترا مژده میدهد بمولودى که از فاطمه متولد شود و امت تو او را بعد از تو میکشند فرمود: اى جبرئیل! سلام بپروردگارم، مرا بمولودى که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازى نیست، جبرئیل بآسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و همان سخن را گفت، پیغمبر فرمود: اى جبرئیل! سلام بپروردگارم مرا بمولودى که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازى نیست، جبرئیل بآسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت: اى محمد! پروردگارت بتو سلام میرساند و ترا مژده میدهد که امامت و ولایت و وصیت را در ذریه آن مولود قرار میدهد، فرمود: راضى گشتم، سپس نزد فاطمه فرستاد که خدا مرا بمولودى مژده میدهد که از تو متولد مى‏شود و پس از من امتم او را میکشند، فاطمه پیغام داد که مرا بمولودى که امت تو او را پس از تو بکشند نیازى نیست، پیغمبر پیغام داد که خدا امامت و ولایت و وصیت را در ذریه او قرار داده، او هم پیغام داد که من راضى گشتم. «پس بناخوشى او را آبستن شد و بناخوشى زائید و از آبستن شدن تا از شیر گرفتنش سى ماه بود، و چون بقوت رسید و چهل ساله شد، گفت: پروردگارا! مرا وادار کن تا نعمت ترا که بمن و بپدر و مادرم انعام کرده‏ئى سپاس‏گزارم و عملى شایسته کنم که پسند تو باشد و بعضى از فرزندانم را شایسته کن» اگر او نمى‏فرمود: بعضى از فرزندانم را شایسته کن، همه فرزندان آن حضرت امام میشدند، و امام‏ حسین‏ از فاطمه علیها السلام و از هیچ زن دیگر شیر نخورد، بلکه او را خدمت پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله مى‏آوردند و آن حضرت انگشت ابهامش را در دهان او میگذارد و او باندازه‏اى که دو روز و سه روزش را کفایت کند، از آن میمکید، پس گوشت حسین علیه السلام از گوشت و خون رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله روئید. و فرزندى شش ماهه متولد نشد، جز عیسى بن مریم علیه السلام و حسین بن على علیهما السلام.

و در روایت دیگر است که امام رضا علیه السلام فرمود: حسین را نزد پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله مى‏آوردند و آن حضرت زبانش را در دهان او مى‏گذاشت تا مى‏مکید و بهمان اکتفا مى‏کرد و از هیچ زنى شیر نخورد.

( اصول کافی )

p43

* درباره آدمها از سوالاتی که می پرسند قضاوت کن نه از جوابهایی که می دهند .ولتر *

 

* اگر زندگی با تو سر ناسازگاری دارد تو با او سازش کن . اسپارت *

 

* نقیض یک قضیه صادق یک قضیه کاذب است ، اما نقیض یک حقیقت ژرف گاهی حقیقت ژرف دیگری است . نیلس بور *

رسم الخط مصحف عثمانی: اسرار، حکمت و مزایای آن: دشواری قرائت مصحف و راه حل آن

 

سید محمد باقر حجتی

 

چکیده مقاله

از مسائل مهم در حوزه قرائت قرآن کریم، مسئله رسم الخط مصاحف عثمانی و چگونگی پیدایش آن است.این رسم الخط ضمنا مشکلات متعددی در امر قرائت به ویژه برای مبتدیان ایجاد می‏کند.در عین حال برخی بر این باورند که رسم الخط یاد شده جنبه توقیفی داشته و تخطّی از آن جایز نیست.در مقاله کنونی ضمن نقد نظریه توقیفی بودن رسم عثمانی مخالفت این رسم الخط با رسم الخط متداول در قرآن در شش حوزه حدف، زیادت، همزه، بدل، فصل و وصل و بالاخره وجود در نوع قرائت در برخی از کلمات قرآن، مورد بررسی قرار گرفته است.

h24

 

حکمت 24

 

و قال ع من کفارات الذنوب العظام إغاثة الملهوف- و التنفیس عن المکروب

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاق اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: از کفّاره گناهان بزرگ، به فریاد مردم رسیدن، و آرام کردن مصیبت دیدگان است.

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'mirirn, peace be upon him, said: To render relief to the grief-stricken and to provide comfort in hardship means the atonement of great sins.

s34

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه سی و چهار (216-219)

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

 

کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ کُرْهٌ لَکُمْ وَ عَسى‏ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ

 

وَ عَسى‏ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (216)

 

یَسْئَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فیهِ قُلْ قِتالٌ فیهِ کَبیرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ

 

وَ کُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ

 

وَ لا یَزالُونَ یُقاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دینِکُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ یَرْتَدِدْ

 

مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ

 

وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ (217)

 

إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أُولئِکَ

 

یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ (218)

 

یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فیهِما إِثْمٌ کَبیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ

 

وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما وَ یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ

 

کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ (219)

 

 

ترجمه فارسی :

 

حکم جهاد بر شما مقرّر گردید و حال آنکه بر شما ناگوار و مکروه است، لکن چه بسیار شود که چیزى را مکروه شمارید ولى به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزى را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید. (216)

 (اى پیغمبر) از تو راجع به جنگ در ماه حرام سؤال کنند، بگو: گناهى است بزرگ، ولى بازداشتن خلق از راه خدا و کفر به خدا و پایمال کردن حرمت حرم خدا و بیرون کردن اهل حرم از آن (که مشرکان مرتکب شدند) نزد خدا بسیار گناه بزرگترى است و فتنه‏گرى، فساد انگیزتر از قتل است. و کافران پیوسته با شما مسلمین کارزار کنند تا آنکه اگر بتوانند شما را از دین خود برگردانند، و هر کس از شما از دین خود برگردد و به حال کفر باشد تا بمیرد چنین اشخاص اعمالشان در دنیا و آخرت ضایع و باطل گردیده، و آنان اهل جهنّمند و در آن همیشه (معذّب) خواهند بود. (217)

آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار و منتظر رحمت خدا باشند، که خدا بخشاینده و مهربان است. (218)

 (اى پیغمبر) از تو از حکم شراب و قمار مى‏پرسند، بگو: در این دو کار گناه بزرگى است و سودهایى براى مردم، ولى زیان گناه آن دو بیش از منفعت آنهاست. و نیز سؤال کنند تو را که چه در راه خدا انفاق کنند؟ جواب ده: آنچه زائد (بر ضرورى زندگانى) است. خداوند بدین روشنى آیات خود را براى شما بیان کند، باشد که تفکر نموده و عقل خود به کار بندید، (219)

 

ترجمه انگلیسی :

 

Fighting is also prescribed for you even though it may seem detestable to you. It may be that you detest something which is good for you; while perhaps you love something even though it is bad for you. God knows, while you do not know.") 216 (

) XXVII (They will ask you about fighting during the hallowed month. SAY:" Fighting in it is serious, while obstructing God's way, disbelief in Him and the Hallowed Mosque, and turning His people out of it are even more serious with God. Even dissension is more serious than killing." They will never stop fighting you until they make you abandon your religion if they can manage to do so. Anyone of you who abandons his religion and dies while he is a disbeliever will find their actions will miscarry in this world and the Hereafter. Those] will become [inmates of the Fire; they will remain there.) 217 (

Those who have believed and who have migrated and striven for God's sake may expect to receive God's mercy, for God is Forgiving, Merciful.) 218 (

They will ask you about liquor and gambling. SAY: In each of them there lies serious vice as well as some benefits for mankind. Yet their vice is greater than their usefulness." They may ask you what to spend. SAY:" As much as you can spare!" Thus God explains His signs to you so that you may meditate) 219

p42

 

* برای ازدواج کردن ، بیش از جنگ رفتن ، شجاعت لازم است . کریستین *

 

* کسانی که رضایت مخلوق را به بهای غضب خالق بخرند ، رستگار نخواهند شد . امام حسین علیه السلام *