s320

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه سیصد و بیست (125-114)

 

سورةُ طه‏

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

 

فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُقْضى‏ إِلَیْکَ وَحْیُهُ وَ قُلْ رَبِّ زِدْنی‏ عِلْماً (114)

 

وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‏ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِیَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً (115)

 

وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى‏ (116)

 

فَقُلْنا یا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَکَ وَ لِزَوْجِکَ فَلا یُخْرِجَنَّکُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى‏ (117)

 

إِنَّ لَکَ أَلاَّ تَجُوعَ فیها وَ لا تَعْرى‏ (118)

 

وَ أَنَّکَ لا تَظْمَؤُا فیها وَ لا تَضْحى‏ (119)

 

فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطانُ قالَ یا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلى‏ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْکٍ لا یَبْلى‏ (120)

 

فَأَکَلا مِنْها فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا یَخْصِفانِ عَلَیْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصى‏ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‏ (121)

 

ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَیْهِ وَ هَدى‏ (122)

 

قالَ اهْبِطا مِنْها جَمیعاً بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدىً فَمَنِ اتَّبَعَ هُدایَ فَلا یَضِلُّ وَ لا یَشْقى‏ (123)

 

وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى‏ (124)

 

قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی‏ أَعْمى‏ وَ قَدْ کُنْتُ بَصیراً (125)

 

ترجمه فارسی

 

برتر و بلند مرتبه است خدا [ىِ یگانه‏] که فرمانرواى هستى و حقّ محض است و پیش از آنکه وحى کردن قرآن بر تو پایان گیرد در خواندنش شتاب مکن، و بگو: پروردگارا! دانش مرا بیفزاى. (114)

یقیناً پیش از این به آدم سفارش کردیم [که از میوه آن درخت نخورد] پس فراموش کرد و عزمى استوار براى او نیافتیم. (115)

و [یاد کن‏] هنگامى را که به فرشتگان گفتیم: براى آدم سجده کنید. همه سجده کردند مگر ابلیس که روى برتافت. (116)

پس گفتیم: اى آدم! مسلماً این [ابلیس‏] دشمنى است براى تو و همسرت، پس شما را از بهشت بیرون نکند که در مشقت و رنج افتى. (117)

قطعاً براى تو در اینجا این [حقیقت‏] است که نه گرسنه شوى و نه برهنه گردى. (118)

و نه در آن تشنه شوى و نه دچار آفتاب‏زدگى گردى. (119)

پس شیطان او را وسوسه کرد، گفت: اى آدم! آیا تو را به درخت جاودان و سلطنتى که کهنه نمى‏شود، راهنمایى کنم؟ (120)

پس هر دو [به سبب وسوسه شیطان‏] از میوه آن [درخت‏] خوردند، در نتیجه شرمگاهشان بر آنان پدیدار شد و شروع به چسباندن برگ‏هاى درختان بهشت بر [شرمگاه‏] خود کردند. و آدم پروردگارش را نافرمانى کرد و [از رسیدن به آنچه شیطان به او القا کرده بود] ناکام ماند. (121)

آن گاه پروردگارش او را برگزید و توبه‏اش را پذیرفت و او را راهنمایى کرد. (122)

 [خدا] گفت: هر دو با هم از بهشت [به سوى زمین‏] فرود آیید که برخى از شما دشمن برخى دیگرند، پس اگر از سوى من هدایتى به شما رسید، هر کس از هدایتم پیروى کند، نه گمراه مى‏شود و نه به مشقت و رنج مى‏افتد. (123)

و هر کس از هدایت من [که سبب یاد نمودن از من در همه امور است‏] روى بگرداند، براى او زندگى تنگ [و سختى‏] خواهد بود، و روز قیامت او را نابینا محشور مى‏کنیم. (124)

مى‏گوید: پروردگارا! براى چه مرا نابینا محشور کردى، در حالى که [در دنیا] بینا بودم؟ (125)

 

 

 

Translation of the Qur'an

Page ( 320 ) verses Sura Taha( 114-125 )

 

Sura Taha

In the name of God

 

Exalted is God, the True Controller! Do not hurry while reading] the Qur'an [before its revelation has been accomplished for you, and] rather [SAY:" My Lord, increase me in knowledge!") 114 (

 

We had already made a pledge with Adam which he forgot. We found he had no determination.) 115 (

 

) VII (When We told the angels:" Bow down on your knees before Adam," they] all [knelt down except for Diabolic; he refused] to do so [.) 116 (

 

We said:" Adam, this is an enemy for both you and your wife. Do not let him turn either of you out of the Garden, so you will regret it.) 117 (

 

You have so much in it that you need go neither hungry nor naked;) 118 (

 

you will neither thirst there nor feel sunstruck.") 119 (

 

Satan whispered to him; he said:" Adam, shall I lead you to the Tree of Immortality and such control as will never disappear?") 120 (

 

So they both ate some of it, and their private parts became apparent to them. They set to patching themselves over with leaves from the Garden. Adam had disobeyed his Lord and was misled!) 121 (

 

Later on his Lord chose him, and He relented towards him and guided] him [.) 122 (

 

He said:" Clear out of here, both of you together! Some of you] will become [enemies of others. Should guidance ever come to you from Me, no one who follows My guidance shall ever stray away nor regret it;) 123 (

 

while anyone who fails to remember Me will have a meager living and We shall summon him as a blind person on Resurrection Day.) 124 (

 

He will say: 'My Lord, why have you summoned me as a blind person when I was sighted? ') 125 (