با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه شش : آیات (30-37)
سورةُ البَقَرة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فیها مَنْ یُفْسِدُ فیها وَ یَسْفِکُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ قالَ إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ (30)
وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِکَةِ فَقالَ أَنْبِئُونی بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (31)
قالُوا سُبْحانَکَ لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلیمُ الْحَکیمُ (32)
قالَ یا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمائِهِمْ قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ (33)
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ (34)
وَ قُلْنا یا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَ کُلا مِنْها رَغَداً حَیْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونا مِنَ الظَّالِمینَ (35)
فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا کانا فیهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى حینٍ (36)
فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (37)
ترجمه فارسی :
و (به یاد آر) وقتى که پروردگارت فرشتگان را فرمود که من در زمین خلیفهاى خواهم گماشت، گفتند: آیا کسانى در زمین خواهى گماشت که در آن فساد کنند و خونها بریزند و حال آنکه ما خود تو را تسبیح و تقدیس مىکنیم؟! خداوند فرمود: من چیزى (از اسرار خلقت بشر) مىدانم که شما نمىدانید. (30)
و خدا همه اسماء را به آدم یاد داد، آن گاه حقایق آن اسماء را در نظر فرشتگان پدید آورد و فرمود: اسماء اینان را بیان کنید اگر شما در دعوى خود صادقید. (31)
گفتند: منزهى تو، ما نمىدانیم جز آنچه تو خود به ما تعلیم فرمودى، که تویى دانا و حکیم. (32)
فرمود: اى آدم، ملائکه را به اسماء این حقایق آگاه ساز. چون آگاه ساخت، خدا فرمود: آیا شما را نگفتم که من بر غیب آسمانها و زمین دانا و بر آنچه آشکار و پنهان دارید آگاهم؟ (33)
و چون فرشتگان را فرمان دادیم که بر آدم سجده کنید، همه سجده کردند مگر شیطان که ابا و تکبّر ورزید و از فرقه کافران گردید. (34)
و گفتیم: اى آدم تو با جفت خود در بهشت جاى گزین و در آنجا از هر نعمت که بخواهید فراوان برخوردار شوید، ولى به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود. (35)
پس شیطان آنها را به لغزش افکند (تا از آن درخت خوردند) و (بدین عصیان) آنان را از آن مقام بیرون آورد، و گفتیم که (از بهشت) فرود آیید که برخى از شما برخى را دشمنید، و شما را در زمین تا روز مرگ قرارگاه و بهره خواهد بود. (36)
پس آدم از خداى خود کلماتى آموخت و خداوند توبه او را پذیرفت، زیرا خدا بسیار توبهپذیر و مهربان است. (37)
ترجمه انگلیسی :
And when your Lord said to angels: I am going to place in the earth a Khalifa
" And He taught Adam all the names
" They said: Glory be to Thee! we have no knowledge but that which Thou hast taught us;" Surely Thou art the Knowing, the Wise.) 32 (
He said: O Adam! inform them of their names Then when he had informed them of their names, He said: Did I not say to you that I surely know what is Ghaib) the unseen (in the heavens and the earth, and) that (I know what you manifest and what you hide?) 33 (
" And when We said to the angels: Make obeisance to Adam, they did obeisance, but Iblis) did it not (; he refused and he was proud, and he was one of the unbelievers") 34 (
" And We said: O Adam! dwell you and your wife in the garden; and eat from it a plenteous) food (wherever you wish; and do not approach this tree, for then you will be of the unjust.") 35 (
But the Shaitan made them both fall from it, and caused them to depart from that) state (in which they were And We said: Get forth, some of you being the enemies of others, And there is for you in the earth an abode and a provision for a time.) 36 (
Then Adam received) some (words from his Lord, so He turned to him mercifully Surely He is Of-returning) to mercy (, the Merciful) 37