حاجتم رو روا کن

 

 

یا امام حسین

به دستهای بریده شده ابوالفضل قسمت میدم

که حاجتم رو روا کنی

که مشکلم رو حل کنی

ان شاء الله که همگی حاجت روا بشین

نماز غفیله - نماز حاجت

درباره کیفیت اقامه این نماز مستحبی، امام صادق علیه السلام چنین فرموده است: کسی که می خواهد بین نماز مغرب و عشا دو رکعت نماز بخواند؛ در رکعت اول بعد از سوره حمد بگوید:

«وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِـباً فَـظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادی فِی الظُّـلُماتِ أَنْ لا إِلـهَ إِلاّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمِـینَ * فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَـجَّیْناهُ مِنَ الغَمِّ وَکَذ لِکَ نُـنْجِی المُـؤْمِنِـینَ.»

و در رکعت دوم بعد از سوره حمد بگوید:

«وَعِنْدَهُ مَفاتِحُ الغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلاّ هُوَ وَیَعْلَمُ ما فِی البَرِّ وَالبَحْرِ وَما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاّ یَعْلَمُها وَلا حَبَّةٍ فِی ظُلُماتِ الأَرْضِ وَلا رَطْبٍ وَلا یابِسٍ إِلاّ فِی کِتابٍ مُبِـینٍ.»

و پس از فراغت از قرائت، دستهایش را بلند کند و بگوید:

«اَللّهُمَّ إِنّی اَسْئَلُکَ بِمَفاتِحِ الْغَیْبِ الَّتی لا یَعْلَمُها اِلاّ اَنْتَ اَنْ تَصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بی کَذا وَ کَذا و به جای کذا و کذا حاجات خود را بگوید و سپس بگوید: «اَللّهُمَّ اَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتی وَالْقادِرُ عَلی طَلَبَتی تَعْلَمُ حاجَتی فَأَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمّا قَضَیْتَها لی.»

خداوند خواسته های او را [اگر مصلحت باشد] عطا می کند.

 

s208

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و هشت  (1-6)

 

سورةُ یُونس‏

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏

 

الر تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْحَکیمِ (1)

 

أَ کانَ لِلنَّاسِ عَجَباً أَنْ أَوْحَیْنا إِلى‏ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ قالَ الْکافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبینٌ (2)

 

إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی‏ سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى‏ عَلَى الْعَرْشِ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ ما مِنْ شَفیعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ذلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ أَ فَلا تَذَکَّرُونَ (3)

 

إِلَیْهِ مَرْجِعُکُمْ جَمیعاً وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا إِنَّهُ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ لِیَجْزِیَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بِالْقِسْطِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمیمٍ وَ عَذابٌ أَلیمٌ بِما کانُوا یَکْفُرُونَ (4)

 

هُوَ الَّذی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً وَ قَدَّرَهُ مَنازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنینَ وَ الْحِسابَ ما خَلَقَ اللَّهُ ذلِکَ إِلاَّ بِالْحَقِّ یُفَصِّلُ الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (5)

 

إِنَّ فی‏ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَّقُونَ (6)

 

 

ترجمه فارسی

 

به نام خدا که رحمتش بى‏اندازه است و مهربانى‏اش همیشگى (0)

الر- این است آیات کتاب استوار و خلل‏ناپذیر. (1)

آیا براى مردم شگفت‏آور است که بر مردى از خودشان وحى فرستادیم که: مردم را [از عاقبت کفر، ناسپاسى، گناه و تجاوز] بیم ده، و به کسانى که ایمان آورده‏اند مژده ده که آنان را نزد پروردگارشان سابقه‏اى نیک [و مقام، مرتبه‏اى بلند و پاداشى شایسته‏] است. کافران [لجوج و بى‏منطق‏] گفتند: همانا این مرد، جادوگرى آشکار است!! (2)

یقیناً پروردگارتان خداى یکتاست که آسمان‏ها و زمین را در شش روز پدید آورد، آن گاه بر تخت فرمانروایى و حکومت بر آفرینش چیره شد، همواره کار جهان را [با قوانینى استوار و منظم‏] تدبیر مى‏کند و [کار] هیچ واسطه‏اى [در همه جهان هستى براى جابجایى عناصر وترکیب اجزا وبه جریان انداختن امور] جز پس از اذن او نیست. این است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستید آیا متذکّر [حقایق‏] نمى‏شوید؟ (3)

بازگشت همه شما فقط به سوى اوست. [خدا شما را وعده داد] وعده‏اى حق وثابت بى‏تردید اوست که جهان آفرینش را مى‏آفریند، سپس آن را [به قیامت‏] بازمى‏گرداند تا کسانى را که ایمان آورده‏اند و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، به عدالت و انصاف پاداش دهد، و براى کسانى که کافر شدند به کیفر کفرى که همواره مى‏ورزیدند، شربتى از آب بسیار جوشان و عذابى دردناک است. (4)

اوست که خورشید را فروزان و ماه را تابان قرار داد، و براى ماه منازلى [چون هلال، تربیع، بدر و محاق‏] مقدّر ساخت تا شمار سال و حساب [ماه، هفته، اوقات امور زندگى و تنظیم برنامه‏هاى معیشت‏] را بدانید. خدا آنها را جز به درستى و راستى نیافریده او نشانه‏ها را براى گروهى که دانایند [بدون هر گونه ابهام‏] بیان مى‏کند. (5)

به یقین در رفت و آمد شب و روز و آنچه را خدا در آسمان‏ها و زمین پدید آورد، براى گروهى که همواره تقوا پیشه‏اند، نشانه‏هایى [بر توحید، ربوبیّت و قدرت خدا] ست. (6)

 

ترجمه انگلیسی

 

In the name of God, the Mercy-giving, the Merciful!

) I (. A. L. R. These are verses from the Wise Book.) 1 (

Does it seem astonishing to mankind that We should inspire a man from among themselves:" Warn mankind, and spread news to those who believe that they are on a sound footing with their Lord"? Disbelievers say:" This is an obvious magician.") 2 (

Your Lord is God] Alone [, Who created Heaven and Earth in six days. Then he ascended the Throne to regulate the matter. There is no intercessor until He gives permission] for it [. Such is God, your Lord, so worship Him. Will you not reflect?) 3 (

To Him will you all return. God's promise is true; He begins with creation then performs it all over again so He may reward those who believe and perform honorable deeds in) all (fairness. Those who disbelieve will have scalding water to drink and painful torment because they have been disbelieving.) 4 (

He it is Who has placed the sun for radiance and the moon for) reflected (light, and measured it out in phases so you may know how to count out the years and] to make other such [reckoning. God did not create that except for the Truth. He spells out signs for folk who know.) 5 (

In the alternation between night and daytime, and whatever God has created in Heaven and Earth, there are signs for folk who heed.) 6 (

آشنای من

گفت مگر نگفتی آشنا زیاد داری ؟ خب به یکیشون زنگ بزن بیان حساب این دختره رو بزارن کف دستش ! 

گفتم ، آره درسته ، اشاره بکنم میان با خاک یکسانش میکنن ، فقط کافیه ازش شکایت بکنم 

گفت ، خب پس چرا معطلی؟!

گفتم ، من به یکی شکایتش رو کردم که وقتی زدش زمین دیگه هرگز نتونه از جاش بلند بشه ، جوری  میزنتش که تمام دنیا صداش رو بفهمن ، ولی وقتی صداش زدم گفت ، بنده من اندکی صبر ، شاید به راه راست برگردد.....

 

وقتی تو رفتی

 

تلخ ترین حادثه زندگی ام داشتن تو بود 

      آخر از دست دادنت دل خراش ترین لحظه عمرم بود

              ریشه های نگاهم در اعماق نگاهت خشکید

                     پاهایم در باتلاق حسرت نداشتن تو فرو رفت

                             من تبدیل به مجسمه ای شدم که  احساسش و قلبش سنگی شد

 

 

s207

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و هفت  (123-129)

 

سورةُ التّوبَة

 

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ وَ لْیَجِدُوا فیکُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقینَ (123)

 

وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ أَیُّکُمْ زادَتْهُ هذِهِ إیماناً فَأَمَّا الَّذینَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ إیماناً وَ هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ (124)

 

وَ أَمَّا الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ کافِرُونَ (125)

 

أَ وَ لا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی‏ کُلِّ عامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لا یَتُوبُونَ وَ لا هُمْ یَذَّکَّرُونَ (126)

 

وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى‏ بَعْضٍ هَلْ یَراکُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهُونَ (127)

 

لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیمٌ (128)

 

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ (129)

 

ترجمه فارسی

 

اى اهل ایمان! با کافرانى که هم‏جوار شما هستند، نبرد کنید و آنان باید در شما سرسختى و شدت یابند و بدانید که خدا با پرهیزکاران است. (123)

و هنگامى که سوره‏اى نازل شود، برخى از منافقان به اهل ایمان گویند: این سوره، ایمان کدام یک از شما را افزود؟ ولى کسانى که ایمان آورده‏اند این سوره بر ایمانشان افزود، و آنان [از نزول این سوره‏] شادمان مى‏شوند. (124)

اما کسانى که در دل‏هایشان بیمارى [نفاق‏] است، پس پلیدى بر پلیدیشان افزود و در حالى که کافر بودند از دنیا رفتند. (125)

آیا نمى‏بینند که در هر سال یک بار یا دو بار [به وسیله جهاد یا پیش‏آمدهاى دیگر] آزمایش مى‏شوند، ولى نه توبه مى‏کنند ونه پند مى‏گیرند. (126)

و هنگامى که سوره‏اى نازل شود برخى از منافقان به برخى دیگر، نگاهِ [مرموزانه‏] مى‏کنند [و به سبب نگرانى از برملا شدن نفاقشان مى‏گویند:] آیا کسى شما را مى‏بیند؟ سپس [به صورت مخفیانه از محضر پیامبر خدا] بازمى‏گردند، خدا دل‏هایشان را [از حق‏] گردانیده است زیرا آنان گروهى هستند که [حقایق را] نمى‏فهمند. (127)

یقیناً پیامبرى از جنس خودتان به سویتان آمد که به رنج و مشقت افتادنتان بر او دشوار است، اشتیاق شدیدى به [هدایتِ‏] شما دارد، و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است. (128)

پس اگر [منافقان‏] از حق روى گرداندند، بگو: خدا مرا بس است، هیچ معبودى جز او نیست، فقط بر او توکل کردم، و او پروردگار عرش بزرگ است. (129)

 

ترجمه انگلیسی

 

) XVI (You who believe, fight any disbelievers who hem you in so they may find out how tough you are. Know that God stands by the heedful.) 123 (

Whenever a chapter is sent down, some of them say:" Which of you has this increased in faith?" Well, it increases those who believe in faith and so they rejoice.) 124 (

As for those whose hearts contain malice, well it adds squalor to their own squalor. They will die while they are) still (disbelievers.) 125 (

Do they not see how they are being tested once or twice each year? Yet they neither repent nor do they remember.) 126 (

Whenever a chapter is sent down, some of them look at one another] as if to say [:" Is anyone watching you?" Then they slip away. God has slipped their hearts away since they are a folk who do not comprehend.) 127 (

A Messenger has come to you from among yourselves; he takes it seriously how you have come to grief, is anxious about you, compassionate, merciful towards believers.) 128 (

If they should turn away, then SAY:" God is enough for me! There is no deity except Him; on Him do I rely. He is Lord of the mighty Throne!") 129 (

غمگینم

خدایا می دانم که باید صبور باشم

ولی دیگر صبرم به انتها رسیده است

خدایا کلافه ام

از این زندگی خسته ام

خدایا؟

می شود زودتر ؟

آخر دیگر عمرم رو به انتها ست

آخر دیگر خسته شده ام

خدایا؟نگاهم کن

معجزه ای کن

😔ان شاء الله که به زودی دیگر جوان بیکار نداشته باشیم

s206

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و شش  (118-122)

 

سورةُ التّوبَة

 

وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذینَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذا ضاقَتْ عَلَیْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَیْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلاَّ إِلَیْهِ ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (118)

 

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقینَ (119)

 

ما کانَ لِأَهْلِ الْمَدینَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ لا یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ لا یُصیبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لا نَصَبٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغیظُ الْکُفَّارَ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ (120)

 

وَ لا یُنْفِقُونَ نَفَقَةً صَغیرَةً وَ لا کَبیرَةً وَ لا یَقْطَعُونَ وادِیاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (121)

 

وَ ما کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ (122)

 

ترجمه فارسی

 

و [نیز رحمتش‏] شامل حال آن سه نفرى [بود] که [با بهانه تراشىِ واهى از شرکت در جنگ‏] بازمانده بودند [و همه مسلمانان به دستور پیامبر با آنان قطع رابطه کردند] تا جایى که زمین با همه وسعت و فراخى‏اش بر آنان تنگ شد و [از شدت غصه، اندوه و عذاب وجدان‏] دل‏هایشان هم در تنگى و مضیقه قرار گرفت، و دانستند که هیچ پناهگاهى از خدا جز به سوى او نیست پس خدا به رحمتش بر آنان توجه کرد تا توبه کنند زیرا خدا بسیار توبه‏پذیر و مهربان است. (118)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از خدا پروا کنید و با صادقان باشید [صادقانى که کامل‏ترینشان پیامبران و اهل بیت رسول بزرگوار اسلام هستند.] (119)

شایسته نیست که اهل مدینه و بادیه‏نشینانى که پیرامون آنانند، از رسول خدا تخلف کنند و آنان را نسزد که به سبب پرداختن به خویش از حفظ جان او [در شداید و سختى‏ها] دریغ ورزند زیرا هیچ تشنگى و رنج و گرسنگى در راه خدا به آنان نمى‏رسد، و در هیچ مکانى که کافران را به خشم مى‏آورد، قدم نمى‏گذارند، و از هیچ دشمنى انتقام نمى‏گیرند [و با نبرد با او به کام دل نمى‏رسند] مگر آنکه به پاداش هر یک از آنان عمل شایسته‏اى در پرونده آنان ثبت مى‏شود چرا که خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمى‏کند. (120)

و هیچ مال کوچک و بزرگى را هزینه نمى‏کنند و هیچ سرزمینى را [براى نبرد با دشمن یا انجام کار خیرى‏] نمى‏پیمایند مگر آنکه در پرونده اعمالشان ثبت مى‏شود، تا خدا آنان را به بهتر عملى که همواره انجام مى‏دادند، پاداش دهد. (121)

و مؤمنان را نسزد که همگى [به سوى جهاد] بیرون روند چرا از هر جمیعتى گروهى [به سوى پیامبر] کوچ نمى‏کنند تا در دین آگاهى یابند و قوم خود را هنگامى که به سوى آنان بازگشتند، بیم دهند باشد که [از مخالفت با خدا و عذاب او] بپرهیزند. (122)

 

ترجمه انگلیسی

 

As for the three who were left behind, until the earth seemed too cramped for them, spacious though it is, and even their souls seemed to strangle them and they thought there would be no refuge from God except through Himself; then He relented towards them so they might repent. God is Ever- Turning, Merciful.) 118 (

) XV (You who believe, heed God and stand by those who are truthful.) 119 (

It is not for the people of Madina nor any desert Arabs who) live (around them, to lag behind God's messenger nor to prefer themselves ahead of himself. That is so no thirst would afflict them, nor any stress nor starvation along God's way, nor would they adopt any stand which would irritate disbelievers, nor gain any acquisition from an enemy, unless some honorable action were recorded for them because of it. God does not waste the wages of those who act kindly.) 120 (

They could not provide for any outlay small or great, nor cut across a valley unless it were prescribed for them, so that God may reward them for the finest things they have been doing.) 121 (

Believers should not march forth in a body; if a squadron from each division of them should march forth, they should still instruct] others [in religion and warn their folk when they return to them so that they may take precautions.) 122 (

یک پنجره یک خاطره

بی تو با خاطره هایم چه کنم....

 

یا حسین مظلوم