s88

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه هشتاد و هشت (60-65)

 

سورةُ نساء

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ یُریدُونَ

 

أَنْ یَتَحاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ یَکْفُرُوا بِهِ وَ یُریدُ الشَّیْطانُ أَنْ یُضِلَّهُمْ ضَلالاً بَعیداً (60)

 

وَ إِذا قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‏ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنافِقینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُوداً (61)

 

فَکَیْفَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدیهِمْ ثُمَّ جاؤُکَ یَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ إِحْساناً وَ تَوْفیقاً (62)

 

أُولئِکَ الَّذینَ یَعْلَمُ اللَّهُ ما فی‏ قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فی‏ أَنْفُسِهِمْ قَوْلاً بَلیغاً (63)

 

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ

 

وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً (64)

 

فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فی‏ أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا

 

قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلیماً (65)

 

ترجمه فارسی :

 

آیا ندیده‏اى کسانى را که مى‏پندارند به آنچه به سوى تو نازل شده و [به‏] آنچه پیش از تو نازل گردیده، ایمان آورده‏اند [با این همه‏] مى‏خواهند داورىِ میان خود را به سوى طاغوت ببرند، با آنکه قطعاً فرمان یافته‏اند که بدان کفر ورزند، و [لى‏] شیطان مى‏خواهد آنان را به گمراهىِ دورى دراندازد. (60)

و چون به ایشان گفته شود: «به سوى آنچه خدا نازل کرده و به سوى پیامبر [او] بیایید»، منافقان را مى‏بینى که از تو سخت، روى برمى‏تابند. (61)

پس چگونه، هنگامى که به [سزاىِ‏] کار و کردار پیشینشان مصیبتى به آنان مى‏رسد، نزد تو مى‏آیند و به خدا سوگند مى‏خورند که ما جز نیکویى و موافقت قصدى نداشتیم؟ (62)

اینان همان کسانند که خدا مى‏داند چه در دل دارند. پس، از آنان روى برتاب، و [لى‏] پندشان ده، و با آنها سخنى رسا که در دلشان [مؤثّر] افتد، بگوى. (63)

و ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر آنکه به توفیق الهى از او اطاعت کنند. و اگر آنان وقتى به خود ستم کرده بودند، پیش تو مى‏آمدند و از خدا آمرزش مى‏خواستند و پیامبر [نیز] براى آنان طلب آمرزش مى‏کرد، قطعاً خدا را توبه‏پذیرِ مهربان مى‏یافتند. (64)

ولى چنین نیست، به پروردگارت قَسَم که ایمان نمى‏آورند، مگر آنکه تو را در مورد آنچه میان آنان مایه اختلاف است داور گردانند سپس از حکمى که کرده‏اى در دلهایشان احساس ناراحتى [و تردید] نکنند، و کاملًا سرِ تسلیم فرود آورند. (65)

 

ترجمه انگلیسی :

 

) IX (Have you not considered those who claim they believe in what has been sent down to you and what was sent down before you? They want to seek judgment from arrogant leaders and so they are ordered to disbelieve in it. Satan wants to lead them far astray.) 60 (

Whenever someone tells them:" Come to what God has sent down, and to the Messenger," you will see hypocrites barring the way for you.)61 (

How will it be when some disaster strikes them because of what their hands have already prepared? Then they will come to you swearing by God:" We only wanted to have kindness and success!")62 (

Those are the ones whom God knows what their hearts contain, so shun them and reprove them. Give them a convincing statement about themselves.) 63 (

We have not sent any messenger unless he was to be obeyed in accordance with God's permission. If they had come to you and sought forgiveness from God whenever they harmed themselves, and the Messenger had prayed for forgiveness for them, they would have found that God is Ever-Turning, Merciful.) 64 (

Yet by your Lord, they will never believe until they name you to judge concerning what they are quarreling over among themselves; then they will find no inconvenience for themselves concerning whatever you have decided, and will accept it wholeheartedly.) 65 (