s27

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه بیست و هفت (177-181)

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

 

لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ

 

آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَى الْمالَ عَلى‏

 

حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبى‏ وَ الْیَتامى‏ وَ الْمَساکینَ وَ ابْنَ السَّبیلِ وَ السَّائِلینَ

 

وَ فِی الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّکاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا

 

وَ الصَّابِرینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حینَ الْبَأْسِ أُولئِکَ الَّذینَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177)

 

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصاصُ فِی الْقَتْلى‏ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ

 

الْأُنْثى‏ بِالْأُنْثى‏ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخیهِ شَیْ‏ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَداءٌ إِلَیْهِ

 

بِإِحْسانٍ ذلِکَ تَخْفیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ رَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدى‏ بَعْدَ ذلِکَ فَلَهُ عَذابٌ أَلیمٌ (178)

 

وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (179)

 

کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّةُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقینَ (180)

 

فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَى الَّذینَ یُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللَّهَ سَمیعٌ عَلیمٌ (181)

 

ترجمه فارسی :

 

نیکوکارى آن نیست که روى به جانب مشرق یا مغرب کنید (چه این چیز بى‏اثرى است) لیکن نیکوکارى آن است که کسى به خداى عالم و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانى و پیغمبران ایمان آرد و دارایى خود را در راه دوستى خدا به خویشان و یتیمان و فقیران و در راه ماندگان و گدایان بدهد و در آزاد کردن بندگان صرف کند، و نماز به پا دارد و زکات مال (به مستحق) بدهد، و نیز نیکوکار آنانند که با هر که عهد بسته‏اند به موقع خود وفا کنند و در حال تنگدستى و سختى و هنگام کارزار صبور و شکیبا باشند. (کسانى که بدین اوصاف آراسته‏اند) آنها به حقیقت راستگویان و آنها به حقیقت پرهیزکارانند. (177)

اى اهل ایمان بر شما حکم قصاص کشتگان چنین معین گشت که مرد آزاد در مقابل مرد آزاد، و بنده را به جاى بنده، و زن را به جاى زن قصاص توانید کرد. و چون صاحب خون از قاتل که برادر دینى اوست بخواهد درگذرد کارى است نیکو، پس قاتل دیه را در کمال خشنودى ادا کند. در این حکم، تخفیف (امر قصاص) و رحمت خداوندى است، و پس از این دستور، هر که تجاوز کند او را عذابى سخت خواهد بود. (178)

اى عاقلان، حکم قصاص براى حفظ حیات شماست تا مگر (از قتل یکدیگر) بپرهیزید. (179)

دستور داده شد که چون مرگ یکى از شما فرا رسد اگر داراى متاع دنیاست وصیت کند براى پدر و مادر و خویشان به چیزى شایسته عدل و به قدر متعارف. این کار سزاوار مقام پرهیزکاران است. (180)

پس هر گاه کسى بعد از شنیدن وصیت، آن را تغییر دهد و (بر خلاف وصیت رفتار کند) گناه این کار بر آنهاست که عمل به خلاف وصیت کنند، و خدا (به گفتار و کردار خلق) شنوا و داناست. (181)

 

ترجمه انگلیسی :

 

) XXII (Virtue does not mean for you to turn your faces towards the East and West, but virtue means one should believe in God] Alone [, the Last Day, angels, the Book and prophets; and no matter how he loves it, to give his wealth away to near relatives, orphans, the needy, the wayfarer and beggars, and towards freeing captives; and to keep up prayer and pay the welfare tax; and those who keep their word whenever they promise anything; and are patient under suffering and hardship and in time of violence. Those are the ones who act loyal, and they perform their duty.) 177 (

You who believe, compensation for the murder) ed victim (has been prescribed for you: the freeman for the free, the slave for the slave, and the female for the female. Anyone who is pardoned in any way for it by his brother should follow this up appropriately, and handsomely make amends with him; that means a lightening as well as mercy from your Lord. Anyone who exceeds the limit after that shall have painful torment.) 178 (

You will find] security for [life in] such [compensation, O prudent persons, so that you may do your duty!) 179 (

It has been prescribed for you that whenever death faces one of you, he should draw up a will in a proper manner for both his parents and near relatives if he leaves any property behind, as a duty for the heedful.) 180 (

Anyone who alters it once he has heard it] read [will have his sin fall upon only such as those who alter it; God is Alert, Aware.) 181 (