s224

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و بیست و چهار (20-28)

 

سورةُ هُود

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏

 

 

أُولئِکَ لَمْ یَکُونُوا مُعْجِزینَ فِی الْأَرْضِ وَ ما کانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ یُضاعَفُ لَهُمُ الْعَذابُ ما کانُوا یَسْتَطیعُونَ السَّمْعَ وَ ما کانُوا یُبْصِرُونَ (20)

 

أُولئِکَ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ (21)

 

لا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (22)

 

إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلى‏ رَبِّهِمْ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فیها خالِدُونَ (23)

 

مَثَلُ الْفَریقَیْنِ کَالْأَعْمى‏ وَ الْأَصَمِّ وَ الْبَصیرِ وَ السَّمیعِ هَلْ یَسْتَوِیانِ مَثَلاً أَ فَلا تَذَکَّرُونَ (24)

 

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ إِنِّی لَکُمْ نَذیرٌ مُبینٌ (25)

 

أَنْ لا تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ أَلیمٍ (26)

 

فَقالَ الْمَلَأُ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما نَراکَ إِلاَّ بَشَراً مِثْلَنا وَ ما نَراکَ اتَّبَعَکَ إِلاَّ الَّذینَ هُمْ أَراذِلُنا بادِیَ الرَّأْیِ وَ ما نَرى‏ لَکُمْ عَلَیْنا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّکُمْ کاذِبینَ (27)

 

قالَ یا قَوْمِ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ کُنْتُ عَلى‏ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَ آتانی‏ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ أَ نُلْزِمُکُمُوها وَ أَنْتُمْ لَها کارِهُونَ (28)

 

ترجمه فارسی

 

اینان در زمین، عاجزکننده [خدا] نیستند تا [بتوانند از دسترس قدرت او بیرون روند]، و براى آنان سرپرستان و یاورانى جز خدا نیست، عذابشان [در روز قیامت‏] دو چندان خواهد شد آنان [به سبب بسیارىِ گناه‏] تاب وتوانِ شنیدنِ [حق را] نداشتند و [با چشم بصیرت، حقیقت را] نمى‏دیدند. (20)

اینان کسانى هستند که سرمایه وجودشان را تباه کردند، و آنچه را همواره به دروغ [به عنوان شریکان خدا به خدا] نسبت مى‏دادند [گم و نابود شد و] از دستشان رفت. (21)

ثابت و یقینى است که اینانند که در آخرت از همه زیانکارترند. (22)

قطعاً کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و به پروردگارشان آرامش و اطمینان یافتند، اهل بهشت‏اند و در آن جاودانه‏اند. (23)

وصف این دو گروه [مشرک و مؤمن‏] همانند نابینا و کر و بینا و شنواست آیا [این دو گروه‏] در صفت و حال یکسانند؟ پس آیا متذکّر نمى‏شوید؟ (24)

بى‏تردید نوح را به سوى قومش فرستادیم [که به آنان بگو:] من براى شما بیم دهنده‏اى آشکارم. (25)

که جز خدا را نپرستید من بر شما از عذاب روزى دردناک بیمناکم. (26)

اشراف و سران کافر قومش گفتند: ما تو را جز بشرى مانند خود نمى‏بینیم، و کسى را جز فرومایگان که نسنجیده و بدون اندیشه از تو پیروى کرده باشند مشاهده نمى‏کنیم، و براى شما هیچ برترى و فضیلتى بر خود نمى‏بینیم، بلکه شما را دروغگو مى‏پنداریم. (27)

نوح گفت: اى قوم من! مرا خبر دهید: اگر من بر دلیل روشنى از سوى پروردگارم متکى باشم و مرا از نزد خود رحمتى عطا کرده باشد که بر شما مخفى مانده [باز هم نبوّت مرا تکذیب مى‏کنید؟] آیا [در صورتى که اجبارى در پذیرش دین نیست‏] مى‏توان شما را به پذیرش آن دلیل روشن در حالى که آن را خوش ندارید، وادار کنیم؟ (28)

 

ترجمه انگلیسی

 

Those will not prevent anything from happening on earth nor will they have any patrons besides God. Torment will be doubled for them. They have not been enabled to hear nor have they been observing] anything [.) 20 (

Such are the ones who have lost their own souls, while whatever they were inventing has led them astray.) 21 (

It is positive they will lose most in the Hereafter!) 22 (

Those who believe, perform honorable deeds, and yield unto their Lord, will become inhabitants of the Garden; they will live in it for ever.) 23 (

Both groups can be compared to a blind and dumb man, alongside a sighted and hearing one. Are they alike for the purpose of comparison? Will you not bear this in mind?) 24 (

) III (We sent Noah to his folk:" I am a plain warner for you,) 25 (

so that you may worship nobody except God] Alone [. I fear the torment of a painful day for you!") 26 (

The notables from among his own people who disbelieved said:" We regard you only as a human being like ourselves. We do not see that anyone follows you except those who are the meanest among us, who are just beginning to form opinions. We do not consider that you) all (have any advantage over us; rather we think you are lying.) 27 (

He said:" My people, have you considered whether I have] brought [any explanation from my Lord? He has sent me mercy from His presence, although it has been disguised so far as you are concerned. Shall we compel you to] accept [it while you dislike it?) 28 (