s194

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و نود و چهار (47-41)

 

سورةُ التّوبَة

 

انْفِرُوا خِفافاً وَ ثِقالاً وَ جاهِدُوا بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (41)

 

لَوْ کانَ عَرَضاً قَریباً وَ سَفَراً قاصِداً لاَتَّبَعُوکَ وَ لکِنْ بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَیَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنا لَخَرَجْنا مَعَکُمْ یُهْلِکُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ (42)

 

عَفَا اللَّهُ عَنْکَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکَ الَّذینَ صَدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْکاذِبینَ (43)

 

لا یَسْتَأْذِنُکَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ أَنْ یُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ اللَّهُ عَلیمٌ بِالْمُتَّقینَ (44)

 

إِنَّما یَسْتَأْذِنُکَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ارْتابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فی‏ رَیْبِهِمْ یَتَرَدَّدُونَ (45)

 

وَ لَوْ أَرادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَ لکِنْ کَرِهَ اللَّهُ انْبِعاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَ قیلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقاعِدینَ (46)

 

لَوْ خَرَجُوا فیکُمْ ما زادُوکُمْ إِلاَّ خَبالاً وَ لَأَوْضَعُوا خِلالَکُمْ یَبْغُونَکُمُ الْفِتْنَةَ وَ فیکُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللَّهُ عَلیمٌ بِالظَّالِمینَ (47)

 

ترجمه فارسی

 

با شتاب با تجهیزات سبک و سنگین [و سواره، پیاده، پیر و جوان به سوى میدان نبرد] بیرون روید، و با اموال و جان‏هایتان در راه خدا جهاد کنید که اگر دانا [ىِ به حقایق‏] باشید این براى شما بهتر است. (41)

اگر [براى مسلمانان سست اراده و منافقانِ مسلمان نما] غنیمتى [بى‏رنج و مشقت‏] در دسترس بود و [راه‏] سفر [به سوى میدان نبرد] کوتاه و آسان بود، مسلماً به دنبال تو مى‏آمدند، ولى پیمودن راه طولانى پر مشقت به نظرشان طاقت‏فرسا آمد، و به زودى به خدا سوگند مى‏خورند که: اگر توانایى داشتیم یقیناً با شما بیرون مى‏آمدیم [آنان‏] خود را [به دروغ و تزویرشان‏] هلاک مى‏کنند و خدا مى‏داند که بى‏تردید آنان دروغگویند. (42)

خدا تو را مورد بخشش و لطف قرار دهد، چرا پیش از آنکه [راستگویى‏] راستگویان بر تو روشن شود، و دروغگویان را بشناسى [از روى مهر و محبتى که به ایشان دارى‏] به آنان اجازه [ترک جنگ‏] دادى؟ (43)

آنان که به خدا و روز قیامت ایمان دارند از تو براى بازایستادن از جهاد با اموال و جان‏هایشان اجازه نمى‏خواهند [بلکه در هر شرایطى مشتاقانه به سوى میدان نبرد بیرون مى‏روند] و خدا به پرواپیشگان داناست. (44)

فقط کسانى از تو اجازه ترک جهاد مى‏خواهند که به خدا و روز قیامت ایمان ندارند و دل‏هایشان [در انجام فرمان‏هاى حق‏] دچار تردید است و همواره در تردیدشان سرگردانند. (45)

و اگر براى بیرون رفتن [به سوى میدان نبرد] تصمیم جدّى داشتند، مسلماً براى آن ساز و برگ آماده مى‏کردند، ولى خدا [به سبب سستى اراده و نفاقشان‏] برانگیختن آنان را [به سوى میدان نبرد] خوش نداشت، پس آنان را از حرکت بازداشت، و [انگار به آنان‏] گفته شد: با نشستگان [در خانه‏ها که به علتى معذور از جنگند] بنشینید. (46)

اگر [هم‏] با شما بیرون مى‏آمدند، جز شرّ و فساد به شما نمى‏افزودند و مسلماً خود را براى سخن چینى [و نمّامى‏] در میان شما قرار مى‏دادند تا [براى از هم گسستن شیرازه سپاه اسلام‏] فتنه‏جویى کنند و در میان شما جاسوسانى براى آنان هستند [که به نفعشان خبرچینى مى‏کنند] و خدا به ستمکاران داناست. (47)

 

ترجمه انگلیسی

 

March forth light or heavy] - -armed [, and strive in God's cause with your property and persons. That will be best for you if you only realize it.) 41(

If there had been some goods to be acquired closer by and on a shorter journey, they would have followed you; but the expedition seemed much too far for them. They will swear by God;" If we could have managed to, we would have left along with you) all (." They destroy their own souls while God knows what liars they are!) 42(

) VII (May God pardon you! Why did you permit them to do so before it was explained to you which ones were truthful so you might recognize the liars?) 43(

Those who believe in God and the Last Day do not ask you to excuse them from striving with their property and persons. God is Aware as to who are heedful.) 44 (

Only those who do not believe in God and the Last Day ask you to excuse them. Their hearts are in such doubt that they even waver in their doubt!) 45(

If they had wanted to sally forth, they would have made some preparation for it; but God disliked their being delegated to do so, so He let them lag behind. They were told:" Sit around among the shirkers!") 46(

Even if they had left with you, they would only have meant more turmoil for you; they would have galloped in among you and stirred up dissension for you. Among you there were some who would listen to them. God is Aware of those who do wrong.) 47(