s173

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و هفتاد و سه  (171-178)

 

سورةُ الأعرَاف‏

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

 

 

وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ خُذُوا ما آتَیْناکُمْ بِقُوَّةٍ وَ اذْکُرُوا ما فیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (171)

 

وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی‏ آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ

 

قالُوا بَلى‏ شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هذا غافِلینَ (172)

 

أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَکَ آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ کُنَّا ذُرِّیَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَ فَتُهْلِکُنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ (173)

 

وَ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْآیاتِ وَ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (174)

 

وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذی آتَیْناهُ آیاتِنا فَانْسَلَخَ مِنْها فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ فَکانَ مِنَ الْغاوینَ (175)

 

وَ لَوْ شِئْنا لَرَفَعْناهُ بِها وَ لکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ

 

عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَثْ ذلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ (176)

 

ساءَ مَثَلاً الْقَوْمُ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ أَنْفُسَهُمْ کانُوا یَظْلِمُونَ (177)

 

مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدی وَ مَنْ یُضْلِلْ فَأُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ (178)

 

 

ترجمه فارسی

 

و [یاد کنید] هنگامى [را] که کوه [طور] را برکندیم، [و] چنان که گویى سایبانى است بالاى سرشان قرار دادیم و [ولى به سبب ضعف ایمان‏] پنداشتند که بر سرشان سقوط مى‏کند. [به آنان گفتیم:] آنچه [از کتاب، شریعت و احکام‏] به شما داده‏ایم با قدرت [ى تمام و عزمى استوار] بگیرید، و آنچه [از معارف و حقایق‏] در آن است متذکّر شوید [و فرا گیرید و همواره به خاطر داشته باشید] تا [با عمل به آن‏] پرهیزکار شوید. (171)

و [یاد کنید] هنگامى را که پروردگارت از صلب بنى‏آدم نسلشان را پدید آورد، و آنان را [در ارتباط با پروردگاریش‏] بر خودشان گواه گرفت [و فرمود:] آیا من پروردگار شما نیستم؟ [انسان‏ها با توجه به وابستگى وجودشان و وجود همه موجودات به پروردگارى و ربوبیّت حق‏] گفتند: آرى، گواهى دادیم. [پس اقرار به پروردگارى خود را در این دنیا از شما گرفتیم‏] تا روز قیامت نگویید: ما از این [حقیقت آشکار و روشن‏] بى‏خبر بودیم. (172)

یا نگویید: پدرانمان پیش از ما مشرک بودند، و ما فرزندانى پس از آنان بودیم [و راهى جز تقلید از آنان نداشتیم‏] آیا ما را به خاطر آنچه باطل‏گرایان انجام دادند، هلاک مى‏کنى؟ (173)

و این گونه آیات را [مُستدل و منطقى‏] تفصیل و توضیح مى‏دهیم [تا تدبّر کنند] و براى اینکه [از شرک به توحید] بازگردند. (174)

و سرگذشت کسى که آیات خود را به او عطا کردیم و او عملًا از آنان جدا شد، براى آنان بخوان پس شیطان او را دنبال کرد [تا به دامش انداخت‏] و در نتیجه از گمراهان شد. (175)

و اگر مى‏خواستیم [درجات و مقاماتش را] به وسیله آن آیات بالا مى‏بردیم، ولى او به امور ناچیز مادى و لذت‏هاىِ زودگذرِ دنیایى تمایل پیدا کرد واز هواى نفسش پیروى نمود پس داستانش چون داستان سگ است [که‏] اگر به او هجوم برى، زبان از کام بیرون مى‏آورد، واگر به حال خودش واگذارى [باز هم‏] زبان از کام بیرون مى‏آورد. این داستان گروهى است که آیات ما را تکذیب کردند پس این داستان را [براى مردم‏] حکایت کن، شاید [نسبت به امور خویش‏] بیندیشند. (176)

بد است داستان گروهى که آیات ما را تکذیب کردند وهمواره به خود ستم روا مى‏داشتند. (177)

هر که را خدا هدایت کند، پس او راه یافته واقعى است، و کسانى را که [به سبب عناد و لجاجتشان‏] گمراه نماید، پس اینان همان زیانکارانند. (178)

 

ترجمه انگلیسی

 

Thus We suspended the Mountain over them as if it were an awning, and they thought it was going to fall down on them:" Hold on firmly to anything We have given you and remember what is in it, so that you may do your duty!") 171 (

) XXII (When your Lord took their offspring from the Children of Adam's loins, and made them bear witness about themselves:" Am I not your Lord?"; they said:" Of course, we testify to it!" lest you) all (might say on Resurrection Day:" We were unaware of this;") 172(

or lest you say:" It was only our forefathers who associated] others with God [previously; we are offspring following them. Will You wipe us out because of what futile men have done?") 173(

Thus We spell out signs so that they may repent.) 174(

Recite news to them about someone to whom We gave Our signs. He slipped away from them, so Satan followed him and he became misguided.) 175(

If We had so wished, We might have raised him up by means of them, but he clung to the earth and followed his own whim. He might be compared to a dog: no matter how you drive him off, he just pants away. Or if you leave him alone, he still pants on. That is what folk who reject Our signs are like; tell such stories so they may think things over.) 176(

How evil is the comparison of folk who reject Our signs; it is their own souls they hurt!) 177(

Anyone whom God guides has been) really (guided; while those He lets go astray will be the losers.) 178(