s169

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و شصت و نه (150-155)

سورةُ الأعرَاف‏

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

‏

وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسى‏ إِلى‏ قَوْمِهِ غَضْبانَ أَسِفاً قالَ بِئْسَما خَلَفْتُمُونی‏ مِنْ بَعْدی أَ عَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّکُمْ وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ

 

وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخیهِ یَجُرُّهُ إِلَیْهِ قالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونی‏ وَ کادُوا یَقْتُلُونَنی‏ فَلا تُشْمِتْ بِیَ الْأَعْداءَ وَ لا تَجْعَلْنی‏ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ (150)

 

قالَ رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ لِأَخی‏ وَ أَدْخِلْنا فی‏ رَحْمَتِکَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ (151)

 

إِنَّ الَّذینَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَیَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُفْتَرینَ (152)

 

وَ الَّذینَ عَمِلُوا السَّیِّئاتِ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِها وَ آمَنُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحیمٌ (153)

 

وَ لَمَّا سَکَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْواحَ وَ فی‏ نُسْخَتِها هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلَّذینَ هُمْ لِرَبِّهِمْ یَرْهَبُونَ (154)

 

وَ اخْتارَ مُوسى‏ قَوْمَهُ سَبْعینَ رَجُلاً لِمیقاتِنا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَکْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ

 

وَ إِیَّایَ أَ تُهْلِکُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنَّا إِنْ هِیَ إِلاَّ فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِها مَنْ تَشاءُ وَ تَهْدی مَنْ تَشاءُ أَنْتَ وَلِیُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الْغافِرینَ (155)

 

ترجمه فارسی :

 

و هنگامى که موسى [پس از آگاهى از آن پیش آمد خطرناک‏] خشمگین و بسیار اندوهناک به سوى قومش بازگشت، گفت: پس از من بد جانشینانى برایم بودید، آیا [با پرستش گوساله‏] بر فرمان پروردگارتان [که در تورات آمده‏] پیشى گرفتید [و صبر نکردید تا من بیایم و فرمان خدا را به شما ابلاغ کنم؟] و الواح را افکند و سر برادرش را گرفت [و] او را به سوى خود مى‏کشید. [هارون‏] گفت: اى فرزند مادرم! این گروه مرا ناتوان وزبون شمردند، و نزدیک بود مرا به قتل برسانند، پس مرا با مؤاخذه کردنم دشمنْ شاد مکن، و [هم‏طراز] باگروه ستمکاران قرار مده. (150)

 [موسى‏] گفت: پروردگارا! مرا و برادرم را بیامرز، و ما را در رحمتت درآور، که تو مهربان‏ترین مهربانانى. (151)

بى‏تردید کسانى که گوساله را [به پرستش‏] گرفتند، به زودى خشمى سخت از پروردگارشان، و خوارى و ذلتى در زندگى دنیا به آنان خواهد رسید و این‏گونه دروغ بافان را کیفر مى‏دهیم. (152)

و آنان که مرتکب بدى‏ها شدند، سپس بعد از آن توبه کردند، وایمان آوردند [امیدوار باشند که‏] یقیناً پروردگارت پس از آن [توبه وایمان‏] بسیار آمرزنده و مهربان است. (153)

وهنگامى که خشم موسى فرو نشست، الواح را برگرفت، و در نوشته هایش براى کسانى که از [مخالفت بافرمان‏هاى‏] پروردگارشان مى‏ترسند، هدایت ورحمت بود. (154)

موسى از میان قومش هفتاد مرد را براى میعادگاه ما بر گزید پس هنگامى که [به سبب درخواست نابجایشان‏] آن زلزله شدید نابود کننده آنان را فرا گرفت، گفت: پروردگارا! اگر مى‏خواستى مى‏توانستى همه آنان و مرا پیش از این هلاک کنى [اى کاش پیش از این هلاک مى‏کردى تا بنى‏اسرائیل گمان نکنند که مرا در این حادثه توطئه و مکرى بوده‏] آیا ما را به خاطر گناهى که سبک مغزانمان مرتکب شدند، هلاک مى‏کنى؟ این [حادثه‏] چیزى جز آزمایش تو نیست، هر که را بخواهى [به آزمایشت‏] گمراه مى‏کنى، و هر که را بخواهى هدایت مى‏نمایى، تو سرپرست و یاور مایى، ما را بیامرز و به ما رحم کن که تو بهترین آمرزندگانى. (155)

 

ترجمه انگلیسی

 

When Moses returned angry, sorrowful to his folk, he said:" What an awful thing you have committed behind my back! Have you tried to hurry up your Lord's command?" He dropped the Tablets and seized his brother by the head, pulling him towards himself. He said:" Son of my mother, the people felt I was weak and they almost killed me! Don't let any enemies gloat over me nor place me with such wrongdoing folk!") 150(

He said:" My Lord, forgive me and my brother, and let us enter Your mercy! You are the most Merciful of those who show mercy!") 151 (

) XIX (Anger and disgrace from their Lord will be awarded those who accepted the Calf during worldly life. Thus We reward those who invent] such things [;) 152(

as for those who perform evil deeds, then repent later on and believe, your Lord will later on be Forgiving, Merciful.) 153(

When his anger had subsided, Moses picked up the Tablets whose text contained guidance and mercy for those who revere their Lord.) 154(

Moses chose his people, seventy men, for an appointment with Us. When the Tremor seized them, he said:" My Lord, even though You may have wished to wipe them out and myself) as well (earlier, are You wiping us out just because of what some fools among us have done? It is only Your manner of testing: You let anyone You wish to, go astray by means of it, and let anyone You wish, to be guided. You are our Patron, so pardon us and show us mercy; You are the best Pardoner.) 155(