یاری ملائکه به امام حسین

 

حریز گوید: بامام صادق علیه السلام عرض کردم: قربانت گردم، با وجود احتیاجى که مردم به شما دارند چقدر عمر شما اهل بیت کوتاه و اجل شما خانواده بیکدیگر نزدیکست؟!! فرمود: براى هر یک از ما صحیفه و مکتوبى است که آنچه در مدت عمرش راجع به برنامه کارش احتیاج دارد در آن نوشته است، چون اواامر و دستوراتى که در آنست پایان یابد، امام میفهمد که اجل او رسیده است. سپس پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله نزد او آید و خبر مرگش را به او گوید، و آنچه نزد خدا دارد، به او گزارش دهد، و امام حسین علیه السلام مکتوبى را که به او دادند، قرائت کرد، و خبر مرگى که در پیش داشت برایش تفسیر شد، ولى چیزهائى در آن مکتوب باقى بود که هنوز انجام نشده بود، او براى جنگ بیرون رفت، و چیزهائى که باقى بود، این بود که ملائکه یارى کردن او را از خدا خواسته‏اند و خدا اجازه فرموده است ملائکه مهیا و آماده جنگ گشته و در انتظار بودند تا آن حضرت شهید شد، ملائکه فرود آمدند، در زمانى که عمر آن حضرت تمام شده و شهید گشته بود.

ملائکه گفتند: پروردگارا! تو بما اجازه فرود آمدن و اجازه یاریش را دادى، ولى ما فرود آمدیم و تو قبض روحش نمودى!! خدا به ایشان وحى کرد: شما بر سر قبر او باشید تا او را ببینید که بیرون آمده است آنگاه یاریش کنید، اکنون گریه کنید بر او و بر از دست رفتن یارى او از شما، زیرا شما براى یارى او و گریه بر او اختصاص یافته‏اید، پس آن ملائکه براى عزا دارى امام‏ حسین‏ و براى افسوس از دست رفتن یاریش گریستند و چون بیرون آید یاور او باشند.

 

( اصول کافی )