غیبت

لطفا اونایی که مثل من بی جنبه هستن و فقط اون موردهایی که به نفعشون هست رو آویزه گوش میکنن ، نخونن !

154- باب موارد جواز غیبت کردن‏

1-^[1] داود بن سرحان گوید: از امام صادق (ع) پرسیدم: غیبت چیست؟ فرمود:

غیبت عبارت است از گفتن چیزى در مورد امور دینى برادرت که وى انجام نداده و انتشار چیزى بر علیه او که خداوند آن را برایش مخفى نگه داشته و حدّى اقامه نکرده است.

2-^[2] عبد الرحمن بن سیابه گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود:

غیبت آن است که در باره برادرت چیزى بگویى که خداوند بر او پوشانده است، امّا گفتن امور ظاهرى مانند صفات تند خویى، شتابزدگى و مانند آنها، غیبت نیست، ولى گفتن چیزى را که در او نیست بهتان و افتراست.

3-^[3] یحیى ازرق گوید: که امام موسى کاظم (ع) به من فرمود: هر که پشت سر مردى چیزى را که در اوست و مردم هم مى‏دانند بگوید از او غیبت نکرده است، و اگر صفاتى را ذکر کند که در اوست ولى مردم نمى‏دانند از او غیبت کرده و اگر صفاتى را که در او نیست بگوید به او بهتان زده است.

4-^[4] امام صادق (ع) فرمود: هر گاه فاسق فسق خود را آشکار کند، در بین مردم آبرو ندارد، و غیبتش جایز است 5-^[5] امام صادق (ع) از پدرش نقل مى‏کند که آن حضرت فرمود: سه شخص بین مردم آبرو ندارند 1- بدعت گذار 2- رهبر ستمگر، 3- فاسقى که آشکارا فسق نماید.

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 206

6-^[6] امام صادق (ع) در مورد آیه‏ لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ‏ خداوند دوست نمى‏دارد بلند کردن صدا به بدى را مگر در مورد کسى که مورد ستم واقع شده باشد. فرمود: هر که گروهى را به مهمانى دعوت کند ولى از آنها خوب پذیرایى نکند جزء ستمگران است، و آنچه مهمانان از بدى پذیرایى او بازگو کنند، گناهى ندارد.

7-^[7] در تفسیر مجمع البیان در تفسیر آیة: لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ‏^[8] امام صادق (ع) فرمود: چون بر کسى مهمان وارد شود و او از مهمان خوب پذیرایى نکند. براى مهمان اشکال ندارد پذیرایى بد میزبان را بازگو کند، (یعنى غیبت محسوب نمى‏شود)

نام کتاب: آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام( ترجمه وسائل الشیعة)

نویسنده: شیخ حر عاملى، محمد بن حسن‏

تاریخ وفات مؤلف: 1104 ق‏

مترجم: فارابى، محمد على و عباسى على کمر، یعسوب‏

محقق / مصحح: ندارد

موضوع: اخلاق‏

زبان: فارسى‏

تعداد جلد: 1

ناشر: آستان قدس رضوى. بنیاد پژوهشهاى اسلامى‏

---

[1] ( 1)( باب 154:) اصول کافى، ص 472، 473

[2] ( 2) اصول کافى، ص 472، 473

[3] ( 3) اصول کافى، ص 472، 473

[4] ( 4) مجالس شیخ صدوق، ص 24.

[5] ( 5) قرب الاسناد، ص 82.

[6] ( 6) تفسیر عیاشى، ج 1 ص 283.

[7] ( 7) مجمع البیان، ج 3، ص 131.

[8] ( 8) النساء- 148.