شگفتیهای آفرینش

راز رویش مو بر صورت‏

مى‏دانى اگر در صورتش موى نمى‏رویید، همواره به هیأت و صورت زنان و بچگان مى‏ماند، در نتیجه نه ابّهت داشت و نه وقار؟

مفضّل مى‏گوید: عرض کردم: آقاى من! من کسانى را دیده‏ام که بزرگ و کهنسال بوده‏اند ولى مویى بر رویشان نروییده است.

حضرت- علیه السّلام- فرمود:

«این به خاطر اعمالى است که از پیش فرستاده‏اند و خداى جلّ و علا هیچ گاه بر بندگانش ستم روا نمى‏دارد». (انفال، آیه 51) جز خدایى که از نیستى‏اش رهانید و هستى‏اش بخشید، چه کسى همواره در اندیشه برآورى این همه نیازهاى اوست و تأمین آنها را خود بر عهده گرفته است؟

اگر چنین تدبیر و حکمتى زاییده اهمال و رها بودن امور به حال خود بود، مى‏بایست از تقدیر و هدفمندى نیز اختلال و ناهماهنگى برخیزد؛ زیرا این دو ضدّ اهمال‏اند. [و باید نتیجه آنها نیز با نتایج اهمال نسازد] بى‏شک چنین سخنى ناشایست و ناصواب و نشانه ناآگاهى و کم‏مایگى گوینده آن است؛ چه هیچ گاه در اثر اهمال و بى‏تدبیرى، درستى و صواب پدید نمى‏آید و تضاد نیز نظم و هماهنگى را در پى ندارد. خداوند چه بسیار منزه و والاتر از گفته ملحدان است. (اسراء، آیه 43)

 

[فواید گریه کودکان‏]

اى مفضّل! از منافع گریه کودکان نیز آگاه باش، بدان که در مغز کودکان رطوبتى است که اگر در آن بماند بیماریها و نارساییهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابینایى و جز آن. گریه آن رطوبت را از سر کودکان سرازیر و بیرون مى‏کند و بدین وسیله سلامتى تن و درستى دیده ایشان را فراهم مى‏آورد. پدر و مادر از این راز آگاه نیستند و مانع آن مى‏شوند که کودک از گریه‏اش سود ببرد.

اینان همواره در سختى مى‏افتند و مى‏کوشند که او را ساکت کنند و با فراهم کردن خواسته‏هایش از گریه بازش دارند، ولى نمى‏دانند که گریه کردن به سود اوست و سرانجام نیکى پیدا مى‏کند.

بدین ترتیب چه بسا که در اشیا، منافعى نهفته باشد که معتقدان به اهمال و بى‏تدبیرى در کار عالم از آن غافل‏اند و اگر مى‏دانستند، هیچ گاه نمى‏گفتند که فلان چیز بى‏ثمر است؛ زیرا آنان از اسباب و علل آگاه نیستند. براستى هر چه را که منکران نمى‏دانند عارفان مى‏بینند. چه بسیار است چیزهایى که دانش اندک آفریدگان از آن کوتاه و خالق آفرینش با دانش بى‏پایانش از آن آگاه است.

قداستش عظیم و کلمه‏اش والاست.

و اما آبى که از دهان کودکان سرازیر مى‏شود و خارج مى‏گردد، رطوبتى است که اگر در بدنهایشان بماند، آثار وخیمى برجاى مى‏گذارد. چنان که دانى گاه که رطوبت بدن چیره مى‏شود [و بر دیگر عناصر، غلبه مى‏کند] شخص، دچار کودنى، دیوانگى، کم عقلى، فلج و لقوه و جز آن مى‏گردد.

خداوند جلّ و علا تدبیر چنان نمود که این رطوبت در دوران کودکى از دهانشان بیرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدین ترتیب، پروردگار به خاطر نادانى آفریدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اینان از داده‏ها و نعمتهاى بى‏شمار او آگاه بودند، هیچ گاه در معصیتى و لغزش از فرمانش فرو نمى‏افتادند. پاک و منزه خدایى که چه بزرگ است نعمتهاى او بر مستحقان و دیگر آفریدگان! و چه والاتر است از آنچه باطل‏گرایان مى‏پندارند.

 

 

نام کتاب: شگفتیهاى آفرینش( ترجمه توحید مفضل)

نویسنده: مفضل بن عمر

تاریخ وفات مؤلف: نیمه دوم قرن دوم‏

مترجم: میرزایى، نجف على‏

محقق / مصحح: ندارد

موضوع: کلام‏

زبان: فارسى‏

تعداد جلد: 1

ناشر: مؤسسه انتشارات هجرت‏

مکان چاپ: ایران؛ قم‏

سال چاپ: 1377 ش‏

نوبت چاپ: پنجم‏