خودکشی

 

 

این قدر منم منم نکنید لطفا ، حفظ کردن مطالب آسان است ، آیا واقعا شما اگر به جای فرد خودکشی کرده بودید ، راه دیگری را انتخاب می کردید ؟ گفتنش آسان است . وقتی در برابر یک اتفاق ساده آنقدر عصبانی می شوید که به عالم و آدم فحش و ناسزا می گویید ، پس چگونه ادعای منطقی بودن در مواقع بحران می کنید ؟ یادتان باشد تنها فردی که خودکشی کرده را مقصر ندانید ، شاید مقصر اصلی شما باشید ....

والدینی که به بهانه جهل و نادانی فرزندانتان یا خواستن بهترین ها برای آن ها ، عقاید و تفکرات خود را به اجبار به آن ها غالب می کنید یا آن ها را به اجبار محروم و یا دارا می کنید !!!

به خواسته ی هر چند غیر منطقی او نیز احترام بگذارید و سعی کنید فقط راه را به او نشان دهید و تصمیم را به عهده خود او بگذارید ...

بین بد و بدتر ، بدتر را انتخاب نکنید ...

دوستان ، فامیل ها ، همسایه ها ، ای آدمها بدانید که شما نیز باید در آن دنیا جواب گو باشید!!!

شما نیز در خودکشی سهیم هستید!!!

 

******

 

باب وصیّت کسى که از روى عمد خودکشى‏ کند.

 

5470- حسن بن محبوب، از أبى ولّاد روایت کرده است که گفت: امام صادق علیه السّلام را شنیدم که میفرمود: کسى که از روى عمد خود را بکشد، پس او جاودانه در آتش جهنّم خواهد زیست. گفتند: بنظر امام اگر وصیّتى کند، و آنگاه بیدرنگ خود را از روى عمد بکشد، آیا آن وصیّت اجرا مى‏شود؟ فرمود: اگر پیش از آنکه حادثه‏اى از قبیل زخمى یا کار کشنده‏اى در وجود خود انجام داده باشد وصیّت کند وصیّتش در ثلث نافذ است، و اگر پس از پدید آوردن حادثه‏اى مانند زخمى یا کارى که احتمال مرگ در پى داشته باشد، وصیّت کند، وصیّتش نافذ نیست.

برگرفته شده از : من لا یحضره الفقیه

 

******

 

 

کیفر کسى که (حتى) به نیم کلمه در کشته شدن مؤمنى سهیم باشد

 

(2) 1- محمد بن ابى عمیر، به نقل از چند راوى از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: کسى که (حتى) به نیم کلمه در کشته شدن مؤمنى سهیم باشد، در روز قیامت در حالى وارد محشر مى‏گردد که در میان دو چشم او نوشته شده باشد:

ناامید از رحمت خداوند عز و جل.

 (1) 2- حمّاد بن عثمان از امام صادق علیه السّلام، یا از کسى دیگر که از امام صادق روایت کرده است که فرمود: در روز قیامت- در حالى که مردم سرگرم حساب خودند- مردى به سراغ مردى دیگر مى‏رود و او را به خون مى‏آلاید، مردى که به خون آلوده شده است از او مى‏پرسد: اى بنده خدا چرا چنین کردى؟! پاسخ مى‏دهد: تو در فلان روز، و با گفتن فلان کلمه، در کشته شدن من مؤثر بودى (و در قتل من سهیم و شریکى).

 

کیفر کسى که از روى عمد شخصى را بکشد

 

(2) 1- ابان، از قول یک راوى نقل کرده است که از امام صادق علیه السّلام در مورد (کیفر) کسى که عمدا (با اراده قبلى) دیگرى را بکشد، پرسیدند. حضرت فرمود: کیفر او، آتش (دوزخ) است.

(3) 2- حمران روایت کند که: از امام محمد باقر علیه السّلام در مورد معناى این کلام خداوندى‏ که (در سوره مائده، آیه 32) مى‏فرماید: «به همین خاطر بر (قوم) بنى اسرائیل نوشتیم که اگر کسى دیگرى را (بدون گناه)- و نه از جهت گرفتن قصاص و یا فتنه‏اى که بر پاى کرده است- (از روى عمد) بکشد، به منزله آن است که تمام مردم را کشته باشد» پرسیدم، که چگونه تمام مردم را کشته در حالى که بیش از یکنفر را به قتل نرسانیده است؟! حضرت فرمود: (در روز قیامت) او را در منطقه‏اى از جهنم قرار مى‏دهند که دوزخیان دشوارترین عذاب الهى را در آنجا مى‏بینند، و اگر همه مردم را (هم) بکشد، به همان قسمت از دوزخ رهسپار مى‏گردد. پرسیدم: اگر شخص دیگرى را هم بکشد؟! فرمود: عذابش دو برابر مى‏گردد.

(1) 3- جابر بن یزید از امام محمد باقر علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: اولین چیزى که خداوند در روز قیامت در باره آن قضاوت مى‏کند خونهاى ریخته شده است (قتلها)، ابتدا دو فرزند آدم را (در پیشگاه عدل الهى) نگاه مى‏دارند و به حساب آنان مى‏رسند و در میان آن دو قضاوت مى‏کنند، سپس به حساب دیگران یکى پس از دیگرى مى‏رسند تا کسى از این گروه باقى نماند، و بعد نوبت به سایر مردم مى‏رسد.

(در آن روز) آن که کشته شده است به سراغ کشنده خود مى‏رود- در حالى که خون از روى صورتش جارى است- و مى‏گوید: (خدایا!) این بود که مرا (به ناحق) کشت، خداوند از او مى‏پرسد: تو او را کشتى؟! و قاتل نمى‏تواند حقیقت امر را از خداوند پنهان سازد و کشتن او را انکار نماید. (و پس از اقرار به قتل، به کیفر عمل زشت خود مى‏رسد).

(1) 4- سعید ازرق نقل کرده است که امام صادق علیه السّلام در باره کسى که انسان مؤمنى را بکشد، فرمود: (به هنگام مرگ) به او گفته مى‏شود: به هر دینى که مى‏خواهى بمیر! خواهى یهودى یا نصرانى و یا مجوسى.^[1] (2) 5- ابو الجارود از امام محمد باقر علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: تردیدى در این نیست که در روز قیامت، هر مقتولى- خواه نیکوکار و خواه بدکار- در حالى (از گور خود) برانگیخته مى‏شود که خود را با دست راست به کشنده خود آویزان نموده و با دست چپش سر خود را حمل کرده- و از رگهاى گلویش (هنوز) خون جارى است- مى‏گوید: پروردگارا! از این بپرس چرا مرا کشته است؟! اگر قاتل، او را طبق احکام الهى (و بر اساس موازین شرعى) کشته باشد، به پاداش این کار، بهشت را به‏ او ارزانى دارد و مقتول را رهسپار دوزخ مى‏سازند، ولى اگر او را (براى خوش آمد و یا) طبق دستور فلانى او را کشته باشد، به مقتول گفته مى‏شود که: (به کیفر این کار، تو نیز) او را بکش به همان شکلى که تو را کشته است. سپس خداوند بدان گونه که اراده حکیمانه‏اش اقتضا کند، با آن دو رفتار مى‏نماید.

(1) 6- حفص بن بخترى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: همانا زنى را به خاطر گربه‏اى که آن را بسته و از تشنگى جان سپرده بود، عذاب کردند.

(2) 7- حلبى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: براستى که سرکش ترین و گستاخ ترین مردم نسبت به خدا کسى است که غیر قاتل خود را کشته باشد، و نیز کسى را مورد ضرب قرار دهد که با او این رفتار را نداشته است.

(3) 8- سلیمان بن خالد نقل کرده است که از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود: خداوند متعال به موسى بن عمران وحى فرمود: اى موسى! به بزرگان بنى اسرائیل بگو که:

شما را از کشتن انسانى که کشتن او حرام است بر حذر مى‏دارم، زیرا هر یک از شما که در این دنیا کسى را (به ناحق) بکشد، او را (به مکافات این عمل نکوهیده) صد هزار بار به همان طرزى که آن (بیگناه) را کشته است، در آتش خواهم کشت.

(1) 9- عبد الرحمن بن اسلم، از قول پدرش، از امام محمد باقر علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: کسى که مؤمنى را عمدا بکشد خداوند متعال تمام گناهان مقتول را در نامه اعمال قاتل مى‏نویسد، و مقتول را از (کیفر) گناهانى که کرده است معاف مى‏دارد، و این مفاد همان کلام خداوند است که (در سوره مائده آیه 29) مى‏فرماید: «من اراده کرده‏ام که تو (آنقدر) بار گناهان من و خود را بر دوش بکشى، که در شمار دوزخیان باشى». (و این آیه، گفتار فرزندان حضرت آدم علیه السلام را بازگو مى‏کند).

 

برگرفته شده از : پاداش نیکیها و کیفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال

 

 

 

 

 

 

---

[1] ( 1) مراد آن است که قاتل گناهکار با اسلام از دنیا نمى‏رود.