اگر انسانها برای وجدان خودشان و خدا کار انجام میدادند

اگر هر انسانی وجدان خود را قاضی قرار می داد و خدا را همیشه در کنار خود احساس می کرد ، دنیا گلستان می شد .

اگر میبینی دیگران زباله به زمین انداخته اند تو زباله ات را به زمین نینداز و نگو چطور دیگران انجام دهند و من انجام ندهم؟ حتی اگر می توانی آن زباله را از زمین بردار ، به خود نگو آنوقت کاری دیگر برای رفتگرها باقی نمی ماند ، نگران آنها نباش روزی همه دست خداست.

اگر دیدی دیگران از دفترچه بیمه خودشان استفاده نمی کنند ، تو اینکار را انجام نده ،نگو چرا همه استفاده کنند و من نه؟ 

اگر می بینی دیگران سی دی های فیلم و موسیقی را کپی می کنند تو اینکار را انجام نده ، به خودت نگو این بازیگرها و خواننده ها آنقدر در آمد دارند که اینها برایشان هیچ است، اگر پول دارند برای آن زحمت کشیده اند ،در ضمن مگر تو خدا هستی که قضاوت بیجا می کنی ؟ گناهان دیگران را برای شما نمی نویسند ولی اگر قضاوت کنی حتی در صورت اطمینان باید آن دنیا جواب پس دهی.

اگر می بینی طرف شهرستانی هست و از شهر شما و قیمتها خبر ندارد تا میتوانی کرایه را بالا نبر و مسیر را بی خودی طولانی نکن به خاطر کرایه بیشتر

اگر میبینی انسانی دست نیاز به طرف تو دراز کرده و التماس میکند که برایش کار پیدا کنی به خودت نگو پس خویشاوندانم چه می شوندآنها هم به کار احتیاج دارند حداقل از هر دو خویشاوند یک غریبه را نیز به کار بگیر

اگر میبینی جوانی قبلا کار اشتباهی انجام داده ولی توبه کرده ، دست او را بگیر .تو که استغفرالله از خدا بالاتر نیستی ، خدا اورا بخشیده ولی تو نمی بخشی و می گویی اگر دوباره اشتباه کند؟؟

 

حرف زیاد است و در نوشتار نمی  گنجد 

از خودت شروع کن وجدانت را قاضی قرار بده ، بگو انسان ها نمی بینند خدا که میبیند.اگر هر که با خود اینگونه فکر کند بیکاری و فقر تقریبا ریشه کن خواهد شد ولی متاسفانه ما انسان ها همه چی را برای خودمی خواهیم و به نفع خود.