آیه‏ مظلومیت امام حسین علیه السلام

 

«وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً» اسراء آیه 33

 

 «مظلوم»، یکى از لقب‏هاى امام حسین علیه السلام است که بیش‏تر با نام او همراه است. در بسیارى از زیارت‏نامه ‏ها، دعاها و احادیث، بر این لقبِ امام تأکید شده است؛ چنان که در زیارت اربعین امام حسین علیه السلام می خوانیم: «السلام على الحسین المظلوم الشهید ...». برخى از مفسران نیز، با توجه به روایات، برخى از آیات را در این زمینه بر امام تطبیق داده ‏اند؛ مثلًا آیه ‏هاى 227 سوره شعرا و نیز آیه مطرح شده در بالا :

(و هر کس مظلوم کشته شود، به سرپرست وى قدرتى داده ‏ایم).

آیه یاد شده، به احترام خون انسان‏ها و حرمت شدید کشتن آنان اشاره کرده، می ‏فرماید: در صورت روى دادن چنین عملى، حقّ قصاص براى اولیاى مقتولِ مظلوم، ثابت است. در روایاتى این مفهوم به شهادت حضرت تطبیق داده شده است، فردى از امام صادق علیه السلام، از تفسیر آیه پرسید. حضرت فرمود:

هو الحسین بن علی علیه السلام قتل مظلوماً و نحن أولیاه و القائم منا إذا قام طلب بثار الحسین ....

او حسین علیه السلام است که مظلومانه کشته شد و ما اولیاى او هستیم و قائم ما هنگام ظهور، به خون‏خواهى حضرت، قیام خواهد کرد.

ناگفته نماند که مظلومیت با ظلم‏ پذیرى فرق دارد. از نظر اسلام، ظلم ‏پذیرى با وجود توان دفاع و مقابله، امرى ناپسند است؛ هم چنان که در آیه 97 سوره نساء، افرادى را که قادر به مهاجرت بودند، ولى از آن امتناع کردند و سلطه ظالمانه قریش را بر خود پذیرفتند، مذمت کرده است. مظلومیتِ حضرت، که در پاسخ به آن اشاره شد، به معناى ظلم‏ پذیر بودن ایشان نیست؛ زیرا بدیهى است که از امام حسین و یاران ایشان در همه صحنه ‏ها جز شهامت، صلابت و عظمت، چیز دیگرى دیده نشد؛ ولى با وجود این شهامت‏ها و رشادت‏ها، به علت قدرت طرف مقابل، مظلوم واقع شدند و با اسفناک‏ترین وضع به شهادت رسیده، سرهاى مبارک‏شان از تن جدا شد.

 

نام کتاب: امام حسین( ع) و قرآن( مجموعه مقالات)

نویسنده: فرهنگ و معارف قرآن‏

ناشر: مؤسسه بوستان کتاب‏