با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه سیصد و بیست و هفت ( 72 -58)
سورةُ الأنبیَاء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
فَجَعَلَهُمْ جُذاذاً إِلاَّ کَبیراً لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ (58)
قالُوا مَنْ فَعَلَ هذا بِآلِهَتِنا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمینَ (59)
قالُوا سَمِعْنا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقالُ لَهُ إِبْراهیمُ (60)
قالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلى أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ (61)
قالُوا أَ أَنْتَ فَعَلْتَ هذا بِآلِهَتِنا یا إِبْراهیمُ (62)
قالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبیرُهُمْ هذا فَسْئَلُوهُمْ إِنْ کانُوا یَنْطِقُونَ (63)
فَرَجَعُوا إِلى أَنْفُسِهِمْ فَقالُوا إِنَّکُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ (64)
ثُمَّ نُکِسُوا عَلى رُؤُسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ ما هؤُلاءِ یَنْطِقُونَ (65)
قالَ أَ فَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یَنْفَعُکُمْ شَیْئاً وَ لا یَضُرُّکُمْ (66)
أُفٍّ لَکُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (67)
قالُوا حَرِّقُوهُ وَ انْصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ فاعِلینَ (68)
قُلْنا یا نارُ کُونی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهیمَ (69)
وَ أَرادُوا بِهِ کَیْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَخْسَرینَ (70)
وَ نَجَّیْناهُ وَ لُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتی بارَکْنا فیها لِلْعالَمینَ (71)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ نافِلَةً وَ کُلاًّ جَعَلْنا صالِحینَ (72)
ترجمه فارسی
سرانجام (با استفاده از یک فرصت مناسب)، همه آنها- جز بت بزرگشان- را قطعه قطعه کرد شاید سراغ او بیایند (و او حقایق را بازگو کند)! (58)
(هنگامى که منظره بتها را دیدند،) گفتند: «هر کس با خدایان ما چنین کرده، قطعاً از ستمگران است (و باید کیفر سخت ببیند)!» (59)
(گروهى) گفتند: «شنیدیم نوجوانى از (مخالفت با) بتها سخن مىگفت که او را ابراهیم مىگویند.» (60)
(جمعیّت) گفتند: «او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، تا گواهى دهند!» (61)
(هنگامى که ابراهیم را حاضر کردند،) گفتند: «تو این کار را با خدایان ما کردهاى، اى ابراهیم؟!» (62)
گفت: «بلکه این کار را بزرگشان کرده است! از آنها بپرسید اگر سخن مىگویند!» (63)
آنها به و جدان خویش بازگشتند و (به خود) گفتند: «حقّا که شما ستمگرید!» (64)
سپس بر سرهایشان واژگونه شدند (و حکم و جدان را بکلّى فراموش کردند و گفتند:) تو مىدانى که اینها سخن نمىگویند! (65)
(ابراهیم) گفت: «آیا جز خدا چیزى را مىپرستید که نه کمترین سودى براى شما دارد، و نه زیانى به شما مىرساند! (نه امیدى به سودشان دارید، و نه ترسى از زیانشان!) (66)
اف بر شما و بر آنچه جز خدا مىپرستید! آیا اندیشه نمىکنید (و عقل ندارید)؟! (67)
گفتند: «او را بسوزانید و خدایان خود را یارى کنید، اگر کارى از شما ساخته است!» (68)
(سرانجام او را به آتش افکندند ولى ما) گفتیم: «اى آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش!» (69)
آنها مىخواستند ابراهیم را با این نقشه نابود کنند ولى ما آنها را زیانکارترین مردم قرار دادیم! (70)
و او و لوط را به سرزمین (شام)- که آن را براى همه جهانیان پربرکت ساختیم- نجات دادیم! (71)
و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وى بخشیدیم و همه آنان را مردانى صالح قرار دادیم! (72)
Translation of the Qur'an
Page ( 327 ) verses Surah al-Anbiya ( 58-72 )
Surah al-Anbiya
In the name of God
So he broke them into fragments except for the biggest one of them, so that they might return to] question [it.) 58 (
They said:" Who did this to our gods? He must be some wrongdoer!") 59 (
They said:" We heard a young man mentioning them; he is called Abraham.") 60 (
They said:" Bring him before the people's eyes so they may witness it.") 61 (
They said:" Is it you who has done this to our gods, Abraham?") 62 (
He said:" Rather this biggest one of them did it. Ask them, if they are able to speak up.") 63 (
They turned to one another and said:" You yourselves are the wrongdoers!") 64 (
Then they hung their heads:" You knew those things do not utter] a word [.) 65 (
He said:" So do you worship something instead of God that neither benefits you in any way nor does it harm you?) 66 (
Shame on you and on whatever you worship instead of God] Alone [! Don't you use your reason?") 67 (
They said:" Burn him up and support your gods if you must be doing something!") 68 (
We said:" Fire, be cool, and safe for Abraham!") 69 (
They wanted to outwit him, so We made them lose the most.) 70 (
We rescued him and Lot,] bringing them [to a land which We had blessed for] everyone in [the Universe.) 71 (
We bestowed Isaac and) then (Jacob on him as an additional boon; each We made into honorable men.) 72 (