با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه سیصد و بیست و دو (10-1)
سورةُ الأنبیَاء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسابُهُمْ وَ هُمْ فی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1)
ما یَأْتیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ (2)
لاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذینَ ظَلَمُوا هَلْ هذا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3)
قالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (4)
بَلْ قالُوا أَضْغاثُ أَحْلامٍ بَلِ افْتَراهُ بَلْ هُوَ شاعِرٌ فَلْیَأْتِنا بِآیَةٍ کَما أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5)
ما آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْناها أَ فَهُمْ یُؤْمِنُونَ (6)
وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَکَ إِلاَّ رِجالاً نُوحی إِلَیْهِمْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (7)
وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا یَأْکُلُونَ الطَّعامَ وَ ما کانُوا خالِدینَ (8)
ثُمَّ صَدَقْناهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَیْناهُمْ وَ مَنْ نَشاءُ وَ أَهْلَکْنَا الْمُسْرِفینَ (9)
لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ کِتاباً فیهِ ذِکْرُکُمْ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (10)
ترجمه فارسی
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالى که در غفلتند و روى گردانند! (1)
هیچ یادآورى تازهاى از طرف پروردگارشان براى آنها نمىآید، مگر آنکه با بازى (و شوخى) به آن گوش مىدهند! (2)
این در حالى است که دلهایشان در لهو و بىخبرى فرو رفته است! و ستمگران پنهانى نجوا کردند (و گفتند): «آیا جز این است که او بشرى همانند شماست؟! آیا به سراغ سحر مىروید، با اینکه (چشم دارید و) مىبینید؟! (3)
(پیامبر) گفت: «پروردگارم همه سخنان را، چه در آسمان باشد و چه در زمین، مىداند و او شنوا و داناست!» (4)
آنها گفتند: « (آنچه محمّد (ص) آورده وحى نیست) بلکه خوابهایى آشفته است! اصلًا آن را بدروغ به خدا بسته نه، بلکه او یک شاعر است! (اگر راست مىگوید) باید معجزهاى براى ما بیاورد همان گونه که پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند!» (5)
تمام آبادیهایى که پیش از اینها هلاک کردیم (تقاضاى معجزات گوناگون کردند، و خواسته آنان عملى شد، ولى) هرگز ایمان نیاوردند آیا اینها ایمان مىآورند؟! (6)
ما پیش از تو، جز مردانى که به آنان وحى مىکردیم، نفرستادیم! (همه انسان بودند، و از جنس بشر!) اگر نمىدانید، از آگاهان بپرسید. (7)
آنان را پیکرهایى که غذا نخورند قرار ندادیم! عمر جاویدان هم نداشتند! (8)
سپس وعدهاى را که به آنان داده بودیم، وفا کردیم! آنها و هر کس را که مىخواستیم (از چنگ دشمنانشان) نجات دادیم و مسرفان را هلاک نمودیم! (9)
ما بر شما کتابى نازل کردیم که وسیله تذکّر (و بیدارى) شما در آن است! آیا نمىفهمید؟! (10)
Translation of the Qur'an
Page (322 ) verses Surah al-Anbiya(1-10 )
Surah al-Anbiya
In the name of God
In the name of God, the Mercy-giving, the Merciful!
) I (Men turn aside through indifference even though their reckoning approaches.) 1 (
No fresh reminder ever comes to them from their Lord except they listen to it as they play away,) 2 (
their hearts distracted. Those who do wrong consult together privately;" Isn't not this] man [just a human being like yourselves? Will you succumb to magic while you can see it happening?") 3 (
SAY:" My Lord knows whatever is spoken in Heaven and Earth; He is Alert, Aware.") 4 (
" Rather", they say," it's a jumble of dreams! In fact, he has made it all up! Indeed, he's a poet. Let him bring us a sign such as the first men were sent with.") 5 (
No town that ever believed before have We wiped out. Will they believe?) 6 (
Before you We have sent only men whom We inspired. Ask people with] long [memories if you do not know it already.) 7 (
We did not grant them bodies which did not eat food, nor were they immortal.) 8 (
Then We confirmed the Promise for them, and saved them as well as anyone We wished to, and wiped out those who were dissipated.) 9 (
We have sent down a Book to you which contains your Reminder. Will you not use your reason?) 10 (