کتاب قرآن صفحه a۳۷۲

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه سیصد و هفتاد و دو ( 136 -112)

 

سورةُ الشُّعَراء

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏

 

قالَ وَ ما عِلْمی‏ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (112)

 

إِنْ حِسابُهُمْ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ (113)

 

وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنینَ (114)

 

إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذیرٌ مُبینٌ (115)

 

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومینَ (116)

 

قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمی‏ کَذَّبُونِ (117)

 

فَافْتَحْ بَیْنی‏ وَ بَیْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنی‏ وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (118)

 

فَأَنْجَیْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ (119)

 

ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقینَ (120)

 

إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (121)

 

وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (122)

 

کَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلینَ (123)

 

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ (124)

 

إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمینٌ (125)

 

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (126)

 

وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلى‏ رَبِّ الْعالَمینَ (127)

 

أَ تَبْنُونَ بِکُلِّ ریعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ (128)

 

وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ (129)

 

وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارینَ (130)

 

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (131)

 

وَ اتَّقُوا الَّذی أَمَدَّکُمْ بِما تَعْلَمُونَ (132)

 

أَمَدَّکُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنینَ (133)

 

وَ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ (134)

 

إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (135)

 

قالُوا سَواءٌ عَلَیْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْواعِظینَ (136)

 

ترجمه فارسی

 

(نوح) گفت: «من چه مى‏دانم آنها چه کارى داشته‏اند! (112)

حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما مى‏فهمیدید! (113)

و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد. (114)

من تنها انذارکننده‏اى آشکارم.» (115)

گفتند: «اى نوح! اگر (از حرفهایت) دست برندارى، سنگباران خواهى شد!» (116)

گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! (117)

اکنون میان من و آنها جدایى بیفکن و مرا و مؤمنانى را که با من هستند رهایى بخش!» (118)

ما، او و کسانى را که با او بودند، در آن کشتى که پر (از انسان و انواع حیوانات) بود، رهایى بخشیدیم! (119)

سپس بقیه را غرق کردیم! (120)

در این ماجرا نشانه روشنى است امّا بیشتر آنان مؤمن نبودند. (121)

و پروردگار تو عزیز و رحیم است. (122)

قوم عاد (نیز) رسولان (خدا) را تکذیب کردند، (123)

هنگامى که برادرشان هود گفت: «آیا تقوا پیشه نمى‏کنید؟! (124)

مسلماً من براى شما پیامبرى امین هستم. (125)

پس تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (126)

من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشى از شما نمى‏طلبم اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. (127)

آیا شما بر هر مکان مرتفعى نشانه‏اى از روى هوا و هوس مى‏سازید؟! (128)

و قصرها و قلعه‏هاى زیبا و محکم بنا مى‏کنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟! (129)

و هنگامى که کسى را مجازات مى‏کنید همچون جبّاران کیفر مى‏دهید! (130)

پس تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (131)

و از (نافرمانى) خدایى بپرهیزید که شما را به نعمتهایى که مى‏دانید امداد کرده (132)

شما را به چهارپایان و نیز پسران (لایق و برومند) امداد فرموده (133)

همچنین به باغها و چشمه‏ها! (134)

 (اگر کفران کنید،) من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‏ترسم!» (135)

آنها [قوم عاد] گفتند: «براى ما تفاوت نمى‏کند، چه ما را انذار کنى یا نکنى (بیهوده خود را خسته مکن)! (136)

 

Translation of the Qur'an

Page ( 372 ) verses Surah al- Sha'ara ( 112-136 )

 

Suraha al- Sha'ara

In the name of God

 

He said:" What knowledge do I have about what they have been doing?) 112 (

 

Their reckoning only concerns my Lord, if you will only notice it!) 113 (

 

I do not intend to drive any believers away;) 114 (

 

I am merely a plain warner.") 115 (

 

They said:" If you do not stop, Noah, you will become an outcast.") 116 (

 

He said:" My Lord, my folk have rejected me!) 117 (

 

Decide the case between me and them, and rescue me as well as any believers who may be with me!") 118 (

 

So We rescued him and anyone who was with him on the laden ship.) 119 (

 

Then later on We let those who remained drown.) 120 (

 

In that is a sign, though most of them are not believers.) 121 (

 

Yet your Lord is the Powerful, the Merciful!) 122 (

 

) VII (' d rejected the emissaries) 123 (

 

when their brother H d said to them:" Will you not do your duty?) 124 (

 

I am a trustworthy messenger for you,) 125 (

 

so heed God and obey me.) 126 (

 

I do not ask you for any payment for it; my payment only concerns the Lord of the Universe.) 127 (

 

" Are you building a sign on every hill just so you may fool around?) 128 (

 

Are you setting up workshops so that you may live for ever?) 129 (

 

Whenever you assault anyone, you pounce on them like bullies.) 130 (

 

So heed God and obey me;) 131 (

 

heed the One Who has furnished you with whatever you know.) 132 (

 

He has furnished you with livestock and children,) 133 (

 

gardens and springs.) 134 (

 

Yet I fear the torment of a terrible day for you!") 135 (

 

They said:" It's all the same for us whether you lecture] us [or are not lecturing.) 136 (