با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه سیصد و سی و یک ( 112 - 102)
سورةُ الأنبیَاء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
لا یَسْمَعُونَ حَسیسَها وَ هُمْ فی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ (102)
لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ (103)
یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعیدُهُ وَعْداً عَلَیْنا إِنَّا کُنَّا فاعِلینَ (104)
وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ (105)
إِنَّ فی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدینَ (106)
وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ (107)
قُلْ إِنَّما یُوحى إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (108)
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُکُمْ عَلى سَواءٍ وَ إِنْ أَدْری أَ قَریبٌ أَمْ بَعیدٌ ما تُوعَدُونَ (109)
إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ یَعْلَمُ ما تَکْتُمُونَ (110)
وَ إِنْ أَدْری لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَ مَتاعٌ إِلى حینٍ (111)
قالَ رَبِّ احْکُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ (112)
ترجمه فارسی
آنها صداى آتش دوزخ را نمىشوند و در آنچه دلشان بخواهد، جاودانه متنعّم هستند. (102)
وحشت بزرگ، آنها را اندوهگین نمىکند و فرشتگان به استقبالشان مىآیند، (و مىگویند:) این همان روزى است که به شما وعده داده مىشد! (103)
در آن روز که آسمان را چون طومارى در هم مىپیچیم، (سپس) همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم، آن را بازمىگردانیم این وعدهاى است بر ما، و قطعاً آن را انجام خواهیم داد. (104)
در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایستهام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!» (105)
در این، ابلاغ روشنى است براى جمعیّت عبادتکنندگان! (106)
ما تو را جز براى رحمت جهانیان نفرستادیم. (107)
بگو: «تنها چیزى که به من وحى مىشود این است که معبود شما خداى یگانه است آیا (با این حال) تسلیم (حقّ) مىشوید؟ (و بتها را کنار مىگذارید؟)» (108)
اگر باز (روى گردان شوند، بگو: «من به همه شما یکسان اعلام خطر مىکنم و نمىدانم آیا وعده (عذاب خدا) که به شما داده مىشود نزدیک است یا دور! (109)
او سخنان آشکار را مىداند، و آنچه را کتمان مىکنید (نیز) مىداند (و چیزى بر او پوشیده نیست)! (110)
و من نمىدانم شاید این آزمایشى براى شماست و مایه بهرهگیرى تا مدّتى (معیّن)! (111)
(و پیامبر) گفت: «پروردگارا! بحق داورى فرما (و این طغیانگران را کیفر ده)! و پروردگار ما (خداوند) رحمان است که در برابر نسبتهاى نارواى شما، از او استمداد مىطلبم!» (112)
Translation of the Qur'an
Page (331 ) verses Surah al-Anbiya (102-112 )
Surah al-Anbiya
In the name of God
they will not hear it even as a rustle while they will live for ever in what they themselves have been longing for.) 102 (
The greatest dismay will not sadden them while angels will welcome them with:" This is your Day which you have been promised!") 103 (
] It will be [a day when We shall roll up the sky just as a scroll for books is rolled up; just as We began with the first creation, so We shall do it all over again as a promise binding on Us which We have been Acting on.) 104 (
We have written in the Psalms following the Reminder:" My honorable servants shall inherit the earth.") 105 (
In this is a proclamation for folk who are worshipful.) 106 (
We have merely sent you as a mercy for] everybody in [the Universe.) 107 (
SAY:" It has only been revealed to me that your God is God Alone. Are you committed to] live in [peace?") 108 (
If they should turn away, then SAY: 'I have announced it to you all alike. If I only knew whether what you are promised is near or far away! ') 109 (
He knows anything one says out loud and He) also (knows whatever you conceal.) 110 (
If I only knew whether it may mean a trial for you as well as enjoyment for a while.") 111 (
He said:" My Lord, judge with Truth," and" Our Lord is the Mercy- giving Whose help is sought against what you describe.") 112 (