چگونه از آزار‌های فرد سادیسمی در امان بمانیم؟

اگر با یک سادیسمی در ارتباط هستید باید سعی کنید بیشتر از بقیه روی احساسات خود کنترل داشته باشید تا وارد بازی شیطانی او نشوید.

«طرف سادیسم داره»، «همه رفتاراش سادیستیکه»، «از اذیت کردن دیگران لذت می‌بره» و «از این که بقیه رو به جون هم بندازه کیف می‌کنه».

احتمالا شما هم دست‌کم یک بار در زندگی خود از عبارت‌های بالا استفاده کرده‌اید. این‌ها همگی ویژگی‌های فردی است که سادیسم دارد.

سادیسم چیست؟

در یک جمله می‌توان گفت: «علاقه به آزار دادن دیگران به صورت جسمی، روانی و حتی جنسی؛ به‌گونه‌ای که این آزار رساندن موجب لذت و آرامش فرد آزارنده شود.»

سادیسمی هم به فردی می‌گویند که از تحقیر، تمسخر و آزار روحی یا جسمی و جنسی دیگران مخصوصا در حضور دیگران لذت می‌برد و حتی ممکن است بعضا رفتار‌های پرخاشگرانه یا جنایتکارانه هم از خود نشان دهد.

بدون شک چنین فردی در رده «بیماران روانی» دسته‌بندی می‌شود و به شدت به کمک و درمان نیاز دارد. روانپزشکان اغلب در کنار دارو فرد را تشویق می‌کنند تا در گروه‌های خودیاری و خانواده درمانی شرکت کند.

تحقیقات اخیر پژوهشگران در مورد ویژگی‌های شخصیتی انسان‌ها دسته‌ای نو به گروه «انسان‌گریز»‌ها اضافه کرده که همین «اختلال شخصیتی سادیستیک» است. این خصلت، بخش تاریک و خطرناک وجود انسان را نشان می‌دهد که به موجب آن فرد از آسیب رساندن به دیگران برای منافع شخصی خود لذت می‌برد!

البته اختلال‌هایی همانند خودشیفتگی، سایکوپات (فقدان احساس همدردی) و ماکیاولیانیسم (تمایل به تسلط و سلطه بر دیگران به هر قیمت ممکن) نیز از دیگر شخصیت‌های انسان گریز و دیگرآزار هستند که وجودشان برای بقیه می‌توانند با استرس و نگرانی همراه باشد.

فرد سادیست چگونه فکر می‌کند و چرا؟

فردی که سادیسم دارد ممکن است به هر نحوی دیگران را آزار دهد تا ارضا شود حتی اگر این کار تبعات زیادی برای او در محیط خانوادگی، کاری یا اجتماعی بدنبال داشته باشد. دلیلش این است که هیچ لذتی بالاتر از دیدن ناراحتی و عذاب دیگران برای چنین شخصی وجود ندارد.

همان طور که در بالا نیز اشاره کردیم، سادیسم در گروه «صفات تیره شخصیت» انسان طبقه‌بندی می‌شود. استفاده از واژه «تیره» نشان می‌دهد که افراد با داشتن این صفات دارای ویژگی‌های بدخواهانه هستند.

فرد مبتلا به اختلال شخصیت سادیسم با مخالفت‌های پی‌در‌پی، لجبازی‌های عمدی و آزارنده، خودمحوری و دغل‌کاری و بی‌رحمی زندگی را برای اطرافیان خود سخت می‌کند.

سادیست سعی می‌کند با پرخاشگری و حمله روانی به افراد بی‌گناه روح تاریک خود را ارضاء کند.

این افراد اغلب فاقد حس همدردی و انسان‌دوستی هستند و وقتی متوجه شوند که رفتارشان فردی را به شدت اذیت می‌کند، تلاش شیطانی خود را افزایش داده و بیشتر از قبل به آزار و اذیت قربانی می‌پردازند.

رفتار‌های روزمره فرد سادیسمی که هر روز به اعمال تاریک و زننده خود مبادرت می‌ورزد عموما شامل موارد زیر است:

راز‌هایی که از او خواسته شده به دیگران نگوید را به عمد برای همه بازگو می‌کند.
در محیط کار اقدام به زیرآب‌زنی می‌کند و تلاشش را چنان زیرکانه ادامه می‌دهد که به اخراج یا نزول مقام قربانی منتهی شود.
از دو به هم‌زنی کردن لذت می‌برد. سعی می‌کند رابطه دو دوست یا دو همکار را با دروغ خراب کند.
به سرقت مالی، فیزیکی و هوشی می‌پردازد.
برای همکار، دوست، همکلاس یا حتی اعضای خانواده خود به عمد حاشیه‌سازی می‌کند تا وجهه اجتماعی او را خراب کند.
زورگویی و قلدری می‌کند

با بدگویی سعی می‌کند چهره دیگران را خراب کند و از این کار لذت می‌برد

لازم است بدانید فرد مبتلا به سادیسم بسیار باهوش و زیرک است، زیرا برای انجام اعمال ضدانسانی خود باید از موقعیت اجتماعی خوبی برخوردار باشد تا بتواند طرفدارانی برای خود دست‌وپا کند و با این زمینه‌چینی‌ها در نهایت به اهداف تاریک خود مبنی بر آزار یک یا چند فرد مشخص بپردازد.

سادیست هرگز از ضربه زدن به دیگران نادم و پشیمان نمی‌شود و لذت این کار باعث می‌شود تا همیشه آن را تکرار کند. البته بعضا پیش می‌آید که خود فرد به آسیب‌رسان بودن رفتار خود واقف نیست و بدون اینکه متوجه شود دایما در حال اذیت کردن دیگران است.

پاسخ به سوالات زیر نشان می‌دهد شما سادیسم دارید یا خیر؟

روانشناسان و پژوهشگران یک پرسشنامه دقیق ۹ سؤالی تهیه کرده‌اند که بر اساس آن می‌توان به طور دقیق گفت که یک فرد سادیسم دارد یا نه:

۱- از سر به سر گذاشتن مردم به طوری که آن‌ها بدانند من آن‌ها را تحت کنترل داردم، لذت می‌برم.

۲- از اذیت کردن اطرافیانم خسته نمی‌شوم.

۳- اگر توانایی و اختیارش را داشته باشم، به مردم آسیب می‌زنم.

۴-وقتی کسی را مسخره می‌کنم، از دیدن ناراحت شدنش، خوشحال می‌شوم.

۵- بی‌رحمی کردن به دیگران، هیجان‌انگیز است.

۶- از تمسخر مردم در جلوی دوستانشان، خشنود می‌شوم.

۷- تماشای دعوا و منازعه مردم، تحریکم می‌کند.

۸- در مورد اذیت کردن کسانی که آزارم داده‌اند، فکر می‌کنم.

۹- هیچ وقت از روی عمد به کسی آزار نمی‌رسانم، حتی اگر از آن شخص خوشم نیاید.

این پرسشنامه جدید و شیوه طراحی آن، به صورت یک مقاله در مجله Personality and Individual Differences در ژانویه سال ۲۰۱۶ میلادی به چاپ رسیده است. به طوری که پیداست به جز سؤال نهم، پاسخ مثبت به دیگر سؤالان نشانه سادیستیک بودن شخص است.

با فرد سادیستیک چگونه باید رفتار کرد؟

فرد سادیستیک طوری رفتار می‌کند که شما به رفتار و واکنش خودتان شک کنید و این سوال برایتان پیش بیاید که آیا نباید عصبانی می‌شدم؟!

فردی که به «صفات تیره شخصیت» مبتلاست، چون از عمد و با انگیزه لذت بردن رفتار زننده خود را انجام می‌دهد، باید مطمئن باشید که او این رفتار‌ها را تا زمانی ادامه می‌دهد که شما دیگر با او مقابله نکنید و بگذارید هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد.

اما روانشناسان توصیه می‌کنند با بازی این افراد بیمار بُر نخورید و نگذارید شما را قربانی خودشان بدانند. برای این منظور بهتر است کار‌های زیر را انجام دهید:

به احساسات خود توجه کنید: فردی که دارای «صفات تیره شخصیت» است در ایجاد احساس شوک، شرمساری، شک کردن به خود و خودسرزنشی مهارت ویژه‌ای دارد. اگر با یک سادیسمی در ارتباط هستید باید سعی کنید بیشتر از بقیه روی احساسات خود کنترل داشته باشید تا وارد بازی شیطانی او نشوید.
به بهبود بیماری فرد مبتلا به سادیسم امیدوار نباشد: اگر تصور می‌کنید که با برخی کار‌ها و ترفند‌ها می‌توان این بیمار را به مشکلات رفتاری‌اش آگاه کرد و مانع از ادامه‌ی رفتارهایش شد، سخت در اشتباه هستید. این امید واهی بیشتر از قبل شما را در برابر فرد سادیست ضعیف می‌کند. پس بهتر است دست از این فکر‌ها بردارید.

تست کنید و ببینید آیا شما هدف اصلی او برای آزار دادن هستید؟

فرد دیگرآزار و سادیستیک به خوبی می‌تواند تشخیص دهد که آیا قربانی در برابر رفتار‌های آزاردهنده‌اش مقاومت می‌کند یا خیر؛ مثلا اگر رفتار این فرد را نادیده می‌گیرید، تحمل می‌کنید یا به آن‌ها اهمیت نمی‌دهید. در این حالت همه تلاشش را می‌کند تا بالاخره اذیتتان کند. پس دفعه بعدی که با همکار یا دوست سادیسمی خود طرف شدید به این فکر کنید که تا کی قرار است رفتارش را تحمل کنید؟ وقتی مزایا و معایب رابطه داشتن با یک فرد سادیسمی را برای خود بنویسید متوجه خواهید شد که هیچ لزومی ندارد این رابطه ادامه پیدا کند، زیرا سرتاسر ضرر و ناراحتی است.
به دنبال روش‌هایی برای دوری کردن از فرد سادیستیک باشید: ببینید با وضع چه نوع محدودیت‌هایی می‌توانید یک فرد بیمار و آزارنده را از زندگی خود دور کنید! اگر فرد مبتلابه سادیسم همکار شماست و مجبور به تحمل او و رفتارهایش هستید، تا حد ممکن از ایجاد ارتباط با او، حرف زدن یا ظاهر شدن در مقابلش دوری کنید تا از ترکش‌های نیمه تاریک وجودش در امان بمانید. این را به یاد داشته باشید که این فرد حتما راهی برای از بین بردن این محدودیت‌ها خواهد یافت، اما توصیه می‌کنیم بدون وقفه خود را از او دور نگه دارید و هر بار نزدیک شد، با ترفندی جدید از چنگالش فرار کنید.

منبع: روزیاتو

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، https://www.yjc.ir

الگوی خوک نمدی

 

سلام دوستای گلم :)

 

هیچ کاری سخت نیست! حتی اگر با ده بار درست کردن نتوانستید آن را انجام دهید، ناامید نشوید! آنقدر ادامه دهید تا موفق شوید.

 

شما می توانید، کافیست فقط بخواهید!

 

خواستن، توانستن است.

 

با انجام کارهای کوچک می توانید کارهای بزرگتری را انجام دهید!

 

شما می توانید.....

آخرالزمان، آس، آشوبهای جهانی

 

آخرالزمان

1- با سپری شدن این دوران، بساط زندگی دنیوی برچیده و مرحله ای جدید در نظام آفرینش آغاز می شود.

2- آخرالزمان خود به دو مرحله کاملا متفاوت تقسیم می شود: دوران نخست که در آن انسان به مراحل پایانی انحطاط اخلاقی می رسد. دوران بعد، عصر تحقق وعده های الهی به پیامبران و اولیای خداست و با قیام مصلح جهانی آغاز می شود. کلیات عقاید مربوط به آخرالزمان تقریبا از سوی همه فرقه های بزرگ اسلامی پذیرفته شده است، وی در خصوص وابستگی این تحولات به ظهور مهدی علیه السلام و نیز هویت او اختلاف نظر وجود دارد.

 

آس

درختی است که در بهشت کاشته شده. عصای حضرت موسی علیه السلام از شاخه آن درخت بود و آن را جبرئیل علیه السلام برای او آورد. حضرت مهدی علیه السلام هنگام ظهور، عصای موسی علیه السلام را به همراه دارد. آس، درختی است بلندتر از انار، دارای گل و برگی معطر، و تخمش سیاه است. در مناهی رسول صل الله علیه و آله از خلال کردن با چوب آن نهی شده است.

در حدیثی از پیامبر صل الله علیه و آله آمده:« وَرائحه ابنتی فاطمه الزهراء، رائحه السفرجل و الآس والورد».

 

آشوب های جهانی

یکی از نشانه های آخرالزمان، آشوب های جهانی است. جنگ ها و ویرانی های بسیاری در آخرالزمان روی می دهد. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود: بر امت من بلایی نازل می شود که سخت تر از آن شنیده نشده است. زمین با این همه وسعت بر آنها تنگ می شود. در حدیث دیگری می خوانیم: بلایی به این امت می رسد که مردان آن پناهگاهی نمی یابند که از ستم ستمگران به آن جا پناه ببرند. از آن پس هر روز اوضاع سخت تر می شود، دنیا بیشتر پشت می کند، مردم بخیل تر می شوند... و قیامت در عهد بدترین مردمان برپا می شود. و نیز پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود: پس از من چهار فتنه بر شما فرود می آید که در اولی خون ها مباح می شود، در دومی خون ها و ثروت ها مباح می گردد، در سومی خون ها و ثروت ها و ناموس ها مباح می گردد و در چهارمی آشوبی کور و کر جهان را مضطرب می سازد... ومردم تلخی حوادث و فشار آشوب را لمس می کنند.

وجود ابلیس

 

در باره وجود ابلیس، دیدگاه‏هاى متفاوتى ابراز شده است: برخى وجود او را تخیّلى محض پنداشته، و در انکار وجود وى، به ادلّه‏اى موهوم استناد جسته‏اند.^[1] عده‏اى ابلیس را همان نیروى درونى غرایزى چون حسد و غضب‏^[2] که ما را به سوى شر فرا مى‏خواند یا مفهوم نمادین جبهه مخالف پیامبران دانسته‏اند^[3] و برخى با تأکید بر عدم وجود خارجى ابلیس، علّت یادکرد قرآن کریم از وى را اعتقاد اعراب جاهلى به جن شناسانده‏اند.^[4]

درست در برابر دیدگاه پیشین که وجود او را انکار مى‏کرد، افرادى همچون آریائیان باستان، ابلیس را در برابر خداوند که منشأ خیر است، منشأ استقلالى شرّ برشمرده‏اند.^[5]

سید قطب اگر چه نخست ابلیس را تجسم آفرینش شر معرفى نموده‏^[6] اما در ادامه با تأکید بر لزوم پرهیز از تحمیل پندارهاى پیشینِ ذهنى بر آیات‏ قرآنى، وجود خارجى جن و شیطان را به خوبى برتافته است.^[7]

وى با اشاره به این که آدمى بر حقیقت داستان ابلیس و آدم آگاه نیست، هر گونه خرافه‏گرایى یا انکار را موجب گمراهى مى‏داند.^[8]

علامه مجلسى مى‏گوید: بیش‏تر ارباب ملل و نحل، وجود ابلیس را مسلّم انگاشته و بر این نکته که او متولّى القاى وسوسه در قلب‏هاى بنى‏آدم است، اتّفاق نظر دارند.^[9]

تعابیر قرآن کریم، ابلیس را به صراحت موجودى حقیقى (نه پندارى و نه همان نفس امّاره، یا مفهوم نمادین جبهه مخالف پیامبران) معرّفى مى‏کند که نه به صورت استقلالى، بلکه در حیطه حاکمیّت خداوند، آدمیان را به شرّ و گناه فرا مى‏خواند.

علّامه طباطبایى، وجود شیطان را یکى از ارکان نظام عالم انسانى که بر سنّت اختیار جریان دارد، شناسانده‏^[10] و از آیاتى مانند: «فَقُلْنَا یَادَمُ إِنَّ هذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَ لِزَوْجِکَ» (طه/ 20، 117) نتیجه گرفته که خداوند، ابلیس را به طور مشخّص و روشن به آدم و حوا شناسانده و از آیاتى مانند: «هَلْ أَدُلُّکَ عَلَى‏ شَجَرَةِ الْخُلْدِ» (طه/ 20، 120) «وَقَاسَمَهُمَآ إِنّى لَکُمَا لَمِنَ النصِحِینَ» (اعراف/ 7، 21)^[11] که گفت‏وگوى آدم و ابلیس را گزارش مى‏کند، استفاده کرده که ابلیس مخاطبى آشنا براى آدم بوده است.

ملاصدرا نیز آیات 21- 22 سوره اعراف را مقتضى گفت‏وگوى شفاهى‏ حضرت آدم و حوا با ابلیس دانسته است‏^[12] که شاهدى بر وجود خارجى ابلیس است.

وانگهى پاره‏اى از روایات، بر تمثّل و سخن گفتن وى با بسیارى از پیامبران چون آدم، نوح، ابراهیم و ....^[13] و شنیدن صداى او از سوى امامان معصوم دلالت دارد.^[14] به گفته بسیارى از مفسّران در ذیل آیه‏ «وَإِذْ زَیَّنَ لَهُمُ‏ الشَّیْطنُ أَعْملَهُمْ» (انفال/ 8، 48) در جنگ بدر، ابلیس به‏صورت «سراقة بن‏مالک» براى‏مشرکان تجسّم یافت.^[15]

برخى از اندیشه‏وران با اشاره به آتشین بودن آفرینش ابلیس و شیاطین، آن‏ها را از جسم مجرّد شمرده؛ ولى تشکّل به صورت‏هاى گوناگون را براى آنان امکان پذیر دانسته‏اند.^[16]

افزون بر ادلّه پیشین، به تصریح قرآن کریم، ابلیس، ذریّه (کهف/ 18، 50)، حزب (مجادله/ 58، 20) و لشکریان سواره و پیاده نظام (شعراء/ 26، 95؛ اسراء/ 17، 64) دارد. (حزب‏الشیطان) آیات پیش گفته جاى هیچ تردیدى در اصل وجود استقلالى و خارجى ابلیس باقى نمى‏گذارد.

گفتنى است که کتاب مقدس نیز ابلیس

 

---

[1] ( 3). ریاض السالکین، ج 3، ص 176

[2] ( 4). مفردات، ص 454،« شطن»

[3] ( 5). بازخوانى قصه خلقت، ص 97، 103

[4] ( 6). نقد الخطاب الدینى، ص 144

[5] ( 7). عدل الهى، ص 74- 72

[6] ( 8). فى ظلال القرآن، ج 1، ص 58

[7] ( 1). همان، ج 6، ص 3371-/ 3370

[8] ( 2). همان، ج 1، ص 59

[9] ( 3). بحارالانوار، ج 18، ص 285

[10] ( 4). المیزان، ج 8، ص 38

[11] ( 5). همان، ج 1، ص 131

[12] ( 1). تفسیر صدر المتألهین، ج 3، ص 109

[13] ( 2). کشف‏الاسرار، ج 8، ص 291؛ مکاشفةالقلوب، ص 70- 71؛ جامع‏البیان، مج 12، ج 23، ص 97

[14] ( 3). نهج‏البلاغه، خطبه 192

[15] ( 4). بحارالانوار، ج 60، ص 159؛ مجمع‏البیان، ج 4، ص 844

[16] ( 5). دائرةالمعارف قرن بیستم، ج 2، ص 332

انتظار

 

می دانی دلیل این همه نارضایتی ما از زندگی چیست؟

 

دلیل آن انتظاری است که ما از دیگران و یا حتی از خدا داریم!

 

با انجام نگرفتن انتظارات ما، عصبانیت، ناامیدی، خلق و خوی بد و در نتیجه کندی و نارضایتی در کارها و زندگی سراسر وجود ما را پر خواهد کرد.

 

زندگی ملال آور خواهد شد و پایان خوبی نخواهد داشت.

 

کار باید فقط برای رضایت خودمان انجام گیرد و همین که ما کاری را شروع می کنیم و آن را به پایان می رسانیم یعنی ما به انجام آن راضی بوده ایم و نتیجه کار نباید ما را ناامید کند. 

 

اگر برای دیگران بوده که با کار بیهوده ای مانند انتظار داشتن نباید لذت انجام آن را از بین ببریم.

 

و اگر کار ما نتیجه ای نداشت و شکست خوردیم دوباره آن را انجام دهیم، آنقدر انجام دهیم تا بالاخره موفق شویم.

 

دلایل شکست در کارها زیاد هستند! از کجا می دانید؟ شاید موفقیت شما در انجام این کار ضرر باشد برای دیگران! 

 

و البته اگر در انجام کار نهایت جوانمردی و درستکاری را انجام داده باشید و راه درست را بروید، شکست دیگران ضرر حساب نمی شود چون آنکس برنده خواهد شد که زرنگتر باشد.