s195

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و نود و پنج (48-54)

 

سورةُ التّوبَة

 

لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَ قَلَّبُوا لَکَ الْأُمُورَ حَتَّى جاءَ الْحَقُّ وَ ظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَ هُمْ کارِهُونَ (48)

 

وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ ائْذَنْ لی‏ وَ لا تَفْتِنِّی أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَةٌ بِالْکافِرینَ (49)

 

إِنْ تُصِبْکَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْکَ مُصیبَةٌ یَقُولُوا قَدْ أَخَذْنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَ یَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحُونَ (50)

 

قُلْ لَنْ یُصیبَنا إِلاَّ ما کَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (51)

 

قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ أَنْ یُصیبَکُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَیْدینا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَکُمْ مُتَرَبِّصُونَ (52)

 

قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً لَنْ یُتَقَبَّلَ مِنْکُمْ إِنَّکُمْ کُنْتُمْ قَوْماً فاسِقینَ (53)

 

وَ ما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لا یَأْتُونَ الصَّلاةَ إِلاَّ وَ هُمْ کُسالى‏ وَ لا یُنْفِقُونَ إِلاَّ وَ هُمْ کارِهُونَ (54)
 

 

ترجمه فارسی

 

قطعاً پیش از این هم فتنه‏جویى مى‏کردند و امور را بر تو وارونه و دگرگون مى‏ساختند، تا آنکه [یارىِ‏] حق آمد و فرمان خدا [که تحقّق پیروزى و موفقیت شماست‏] آشکار شد، در حالى که آنان خوش نداشتند. (48)

و از منافقان کسانى هستند که مى‏گویند: ما را اجازه ترک نبرد ده و به فتنه و گناه دچار مکن. آگاه باش که [آنان با این درخواست ناهنجارشان‏] به فتنه و گناه افتاده‏اند و یقیناً دوزخ بر کافران احاطه دارد. (49)

اگر [در میدان نبرد] پیروزى و غنیمت به تو رسد، غمگینشان مى‏کند، و اگر تو را آسیب و زیانى رسد، مى‏گویند: ما پیش از این تصمیم خود را [بر شرکت نکردن در جنگ‏] گرفته بودیم [و احتیاط را از دست ندادیم‏] و در حالى که خوشحال و شادمانند [به خانه و زندگى و به سوى امور مادى‏] بازمى‏گردند. (50)

بگو: هرگز به ما جز آنچه خدا لازم و مقرّر کرده، نخواهید رسید، او سرپرست و یار ماست و مؤمنان فقط باید بر خدا توکل کنند. (51)

بگو: آیا درباره ما جز یکى از دو نیکى [پیروزى یا شهادت‏] را انتظار مى‏برید؟ در صورتى که ما درباره شما انتظار مى‏بریم که خدا از سوى خود یا به دست ما عذابى به شما برساند پس انتظار برید که ما هم با شما منتظریم. (52)

بگو: [اى منافقان!] چه از روى میل و رغبت یا بى‏میلى و اکراه انفاق کنید، هرگز از شما پذیرفته نشود زیرا شما گروهى فاسق هستید. (53)

هیچ چیز آنان را از پذیرفته شدن انفاقشان بازنداشت، مگر آنکه آنان به خدا و پیامبرش کافر شدند، و نماز را جز با کسالت وسستى به جا نمى‏آورند، و جز با بى‏میلى و ناخشنودى انفاق نمى‏کنند. (54)

 

ترجمه انگلیسی

 

They have already sown such dissension previously and upset matters for you until Truth came along and God's command prevailed no matter how they hated it.) 48(

Among them someone may say:" Leave me alone and do not stir me up." Have they not already fallen into dissension? Hell will engulf disbelievers!) 49(

If some fine thing happens to you, it bothers them, while if a misfortune happens to you, they say:" We already took our matter in hand previously." They stalk away rejoicing.) 50(

SAY:" Nothing will ever happen to us unless God has prescribed it." He is our Protector, and on God] Alone [should believers rely.") 51(

SAY:" Are you expecting only one out of two fine things for us, while we are expecting you to have God afflict you with torment from His very presence or at our hands? So wait around: we are waiting along with you.") 52(

SAY:" Spend either willingly or unwillingly, it will never be accepted from you, since you have been such immoral folk.") 53(

The reason that prevents them from having their expenditures accepted from them is merely that they have disbelieved in God and His messenger and do not come to pray except when they are lazy, nor do they spend anything] on charity or taxes [unless they are reluctant.) 54(