s166

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و شصت و شش (131-137)

سورةُ الأعرَاف‏

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

‏

فَإِذا جاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قالُوا لَنا هذِه‏ وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ یَطَّیَّرُوا بِمُوسى‏ وَ مَنْ مَعَهُ أَلا إِنَّما طائِرُهُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ (131)

 

وَ قالُوا مَهْما تَأْتِنا بِهِ مِنْ آیَةٍ لِتَسْحَرَنا بِها فَما نَحْنُ لَکَ بِمُؤْمِنینَ (132)

 

فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمُ الطُّوفانَ وَ الْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ وَ الدَّمَ آیاتٍ مُفَصَّلاتٍ فَاسْتَکْبَرُوا وَ کانُوا قَوْماً مُجْرِمینَ (133)

 

وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا یا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّکَ بِما عَهِدَ عِنْدَکَ لَئِنْ کَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَکَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَکَ بَنی‏ إِسْرائیلَ (134)

 

فَلَمَّا کَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى‏ أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ یَنْکُثُونَ (135)

 

فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْناهُمْ فِی الْیَمِّ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ کانُوا عَنْها غافِلینَ (136)

 

وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذینَ کانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتی‏ بارَکْنا فیها وَ

 

تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنى‏ عَلى‏ بَنی‏ إِسْرائیلَ بِما صَبَرُوا وَ دَمَّرْنا ما کانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ ما کانُوا یَعْرِشُونَ (137)

 

ترجمه فارسی :

 

پس هنگامى که رفاه و نعمت به آنان روى مى‏کرد، مى‏گفتند: این به سبب [شایستگىِ‏] خود ماست، و چون گزند و آسیبى به آنان مى‏رسید، به موسى و همراهانش فال بد مى‏زدند آگاه باشید که [سررشته و] علت شومى و نحوست فرعونیان [که عکس‏العمل زشتى‏هاى خود آنان است‏] نزد خداست، ولى بیشترشان نمى‏دانند. (131)

فرعونیان گفتند: [اى موسى! از دعوتت دست بردار که‏] هر چه را به عنوان معجزه براى ما بیاورى تا به وسیله آن ما را جادو کنى به تو ایمان نمى‏آوریم. (132)

پس ما توفان و هجوم ملخ و شپش و قورباغه و آلوده شدن وسایل زندگى را به خون که عذاب‏هاى گوناگونى بود به سوى آنان فرستادیم، باز هم تکبّر و سرکشى کردند و گروهى مجرم و گناهکار بودند. (133)

و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: اى موسى! پروردگارت را به پیمانى که با تو دارد [و آن مستجاب کردن دعاى توست‏] براى ما بخوان که اگر این عذاب را از ما برطرف کنى یقیناً به تو ایمان مى‏آوریم و بنى‏اسرائیل را با تو روانه مى‏کنیم. (134)

پس هنگامى که عذاب را تا مدتى که [مى‏باید همه‏] آنان به پایان مهلت آن مى‏رسیدند از ایشان برطرف مى‏کردیم، به دور از انتظار پیمانشان را مى‏شکستند. (135)

نهایتاً به سبب اینکه آیات ما را تکذیب کردند، و از آنها غافل و بى‏خبر بودند، از آنان انتقام گرفتیم و در دریا غرقشان کردیم. (136)

و به آن گروهى که همواره ناتوان و زبونشان شمرده بودند، نواحى شرقى و غربى آن سرزمین را که در آن [از جهت فراوانى نعمت، ارزانى و حاصل‏خیزى‏] برکت قرار داده بودیم، بخشیدیم و وعده نیکوتر و زیباتر پروردگارت بر بنى‏اسرائیل به [پاداش‏] صبرى که [بر سختى‏ها و بلاها] کردند تحقّق یافت، و آنچه را که همواره فرعون وفرعونیان [از کاخ و قصرهاى مجلّل‏] و سایه‏بان‏هاى خوش‏نشین مى‏افراشتند، نابود کردیم. (137)

 

ترجمه انگلیسی

 

Whenever something fine came to them, they said:" This is ours;" while if something evil afflicted them, they took it as an omen connected with Moses and whoever was with him. Did not their omen only lie with God? Yet most of them do not realize it.) 131 (

They said:" No matter what sign you may bring us to charm us with, we will never believe in you.") 132(

We sent the flood and grasshoppers, lice, frogs and blood on them as distinguishing signs, yet they) still (acted proudly and were criminal folk.) 133(

Whenever some plague fell upon them, they said:" Moses, appeal to your Lord for us, because of what He has pledged for you; if you will lift the plague from us, we will believe in you and send the Children of Israel away with you.") 134(

Yet whenever We lifted the plague from them for a period which they were to observe, why, they failed to keep it!) 135(

We avenged Ourselves on them and drowned them in the deep, because they had rejected Our signs and been so heedless of them.) 136(

We let a folk whom they considered to be inferior inherit the Eastern and Western parts of the land which We had blessed. Your Lord's finest word was accomplished for the Children of Israel because they had been so patient. We destroyed everything Pharaoh and his people had been producing and whatever they had been building.) 137(