کتاب قرآن صفحه ۴۸۲

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه چهارصد و هشتاد و دو سوره فصِّلَت ( 54 – 47 ) 

 

سورةُ فصِّلَت

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏

 

إِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَکْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى‏ وَ لا تَضَعُ إِلاَّ بِعِلْمِهِ وَ یَوْمَ یُنادیهِمْ أَیْنَ شُرَکائی‏ قالُوا آذَنَّاکَ ما مِنَّا مِنْ شَهیدٍ (47)

 

وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحیصٍ (48)

 

لا یَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَیْرِ وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ (49)

 

وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هذا لی‏ وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً وَ لَئِنْ رُجِعْتُ إِلى‏ رَبِّی إِنَّ لی‏ عِنْدَهُ لَلْحُسْنى‏ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِما عَمِلُوا وَ لَنُذیقَنَّهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلیظٍ (50)

 

وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَى الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأى‏ بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاءٍ عَریضٍ (51)

 

قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ کانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فی‏ شِقاقٍ بَعیدٍ (52)

 

سَنُریهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فی‏ أَنْفُسِهِمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَ وَ لَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهیدٌ (53)

 

أَلا إِنَّهُمْ فی‏ مِرْیَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ مُحیطٌ (54)

 

ترجمه فارسی

 

علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا بازمى‏گردد هیچ میوه‏اى از غلاف خود خارج نمى‏شود، و هیچ زنى باردار نمى‏گردد و وضع حمل نمى‏کند مگر به علم او و آن روز که آنها را ندا مى‏دهد (و مى‏گوید:) کجایند شریکانى که براى من مى‏پنداشتید؟! مى‏گویند: « (پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهى بر گفته خود نداریم!» (47)

و همه معبودانى را که قبلًا مى‏خواندند محو و گم مى‏شوند و مى‏دانند هیچ گریزگاهى ندارند! (48)

انسان هرگز از تقاضاى نیکى (و نعمت) خسته نمى‏شود و هر گاه شرّ و بدى به او رسد، بسیار مأیوس و نومید مى‏گردد! (49)

و هر گاه او را رحمتى از سوى خود بعد از ناراحتى که به او رسیده بچشانیم مى‏گوید: «این بخاطر شایستگى و استحقاق من بوده، و گمان نمى‏کنم قیامت برپا شود و (بفرض که قیامتى باشد،) هر گاه بسوى پروردگارم بازگردانده شوم، براى من نزد او پاداشهاى نیک است. ما کافران را از اعمالى که انجام داده‏اند (بزودى) آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها مى‏چشانیم. (50)

و هر گاه به انسان (غافل و بى‏خبر) نعمت دهیم، روى مى‏گرداند و به حال تکبّر از حق دور مى‏شود ولى هر گاه مختصر ناراحتى به او رسد، تقاضاى فراوان و مستمرّ (براى بر طرف شدن آن) دارد! (51)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خداوند باشد و شما به آن کافر شوید، چه کسى گمراهتر خواهد بود از کسى که در مخالفت شدیدى قرار دارد؟! (52)

به زودى نشانه‏هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مى‏دهیم تا براى آنان آشکار گردد که او حق است آیا کافى نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است؟! (53)

آگاه باشید که آنها از لقاى پروردگارشان در شکّ و تردیدند و آگاه باشید که خداوند به همه چیز احاطه دارد! (54)

 

Translation of the Qur'an

Page ( 482 ) verses sura fosselat ( 47 – 54 )

 

Sura fosselat

In the name of God

 

) VI, cont'd (To Him should knowledge about the Hour be referred: no fruit comes forth from its blossom and no female conceives nor gives birth without His knowledge. The day when He calls out to them:" Where are My associates?", they will say:" We assure You there is not a witness] for them [among us.") 47 (

 

Whatever they were appealing to previously will leave them in the lurch; they will think they have no way to escape.) 48 (

 

Man never tires of appealing for good, while if some evil ever afflicts him, he becomes desperate, disheartened.) 49 (

 

If We let him taste some mercy from Ourself after some hardship has afflicted him, he is sure to say:" This is mine! I do not think the Hour is at hand. Even if I were sent back to my Lord, I would still] receive [the finest] treatment [from Him!" We shall notify those who disbelieve about whatever they have done; We will let them taste fierce torment.) 50 (

 

Whenever We show man some favor, he spurns it and drifts off to one side. Then when any evil afflicts him, he appeals] to Us [both loud and long.) 51 (

 

SAY:" Have you considered whether it] came [from God? Yet even then you) all (disbelieved in Him!" Who wanders further off the track than someone who is in extreme disagreement?) 52 (

 

We will show them Our signs on] all [the horizons as well as within themselves, until it becomes clear to them that it is the Truth. Does your Lord not suffice as a Witness for everything?) 53 (

 

Still they] remain [in a quandary about meeting their Lord! Yet He is the One Who embraces everything!) 54 (