حکمت 51
: وَ قَالَ ع عَیْبُکَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَکَ جَدُّکَ
ترجمه فارسی :
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: عیب تو تا آن گاه که روزگار با تو هماهنگ باشد، پنهان است.
ترجمه انگلیسی :
Amir al-mu'minfn, peace be upon him, said: So long as your position is good, your defects will remain covered.
نام رحمان بارها در قرآن، چه در آغاز سورهها و چه درون آنها، آمده است. این نام 56 بار درون سورهها آمده که 16 مورد آن تنها در سوره مریم است. رحمان، صفت بروزن فعلان و دارای معنای مبالغه است. در کنار هم آمدن دو صفت رحمان و رحیم دربرگیرنده مفهوم تأکید متقابل این دو میباشد.
در قرن دوم و سوم میلادی، خدا به این وصف در یمن خوانده میشده، و این واژه به معنای خدای نیک بوده است. نیک در اینجا نقش صفت ندارد، بلکه بخشی از تعبیری است که خدا به وسیله آن و پس از ترجیح آن بر دیگر تعابیر خوانده می‌شود.
* تجربه درسی است گرانبها که ارزش آن از کلیه دروس اساتید عالیقدر بالاتر است . سیسرون *
* اهل بازار ، پرواز نمی کنند و پرنده هم نمی بینند . حکیم ارد بزرگ *
حکمت 50
و قال ع قلوب الرجال وحشیة فمن تألفها أقبلت علیه
ترجمه فارسی :
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: دلهاى مردم گریزان است، به کسى روى آورند که خوشرویى کند.
ترجمه انگلیسی :
Amir al-mu'mirim, peace be upon him, said: The hearts of the people are like wild beasts. Whoever tames them, they would pounce upon him
با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه شصت و یک (84-91)
سورةُ آل عمران
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ عَلَیْنا وَ ما أُنْزِلَ عَلى إِبْراهیمَ وَ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ
وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِیَ مُوسى وَ عیسى وَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ
بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (84)
وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ (85)
کَیْفَ یَهْدِی اللَّهُ قَوْماً کَفَرُوا بَعْدَ إیمانِهِمْ وَ شَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ
وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (86)
أُولئِکَ جَزاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعینَ (87)
خالِدینَ فیها لا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ وَ لا هُمْ یُنْظَرُونَ (88)
إِلاَّ الَّذینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (89)
إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بَعْدَ إیمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا کُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الضَّالُّونَ (90)
إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَباً
وَ لَوِ افْتَدى بِهِ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرینَ (91)
ترجمه فارسی :
بگو: ما به خداى عالم و شریعت و کتابى که به خود ما نازل شده و آنچه به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندانش نازل شده و آنچه به موسى و عیسى و پیغمبران دیگر از جانب پروردگارشان داده شده (به همه ایمان آوردهایم) فرقى میان هیچ یک از پیغمبران نگذاریم و ما مطیع فرمان خداییم. (84)
هر کس غیر از اسلام دینى اختیار کند هرگز از وى پذیرفته نیست، و او در آخرت از زیانکاران است. (85)
چگونه خداوند گروهى را که بعد از ایمان به خدا و گواهى دادن به راستى رسول او و بعد از ادلّه روشن باز کافر شدند، به راه راست هدایت کند؟ و خدا هرگز گروه ستمکاران را رهبرى نخواهد کرد. (86)
کیفر آن گروه کافر این است که خدا و فرشتگان و همه مردمان بر آنان لعنت کنند. (87)
جاوید در جایگاه لعنت (که جهنّم است) بمانند و بر آنها عذاب خدا تخفیف نیابد و هرگز نظر رحمت به آنها نکنند. (88)
مگر آنهایى که بعد از عصیان و بدکارى توبه کنند و (هر بدى که کردهاند) اصلاح نمایند، که البته خدا بر آنها آمرزنده و مهربان است. (89)
همانا آنان که بعد از ایمان کافر شدند و بر کفر خود افزودند، هرگز توبه آنها پذیرفته نشود، و همانا گمراهان هم آنان خواهند بود. (90)
البته آنان که کافر شدند و بر کفر خویش مردند، اگر هر یک براى آزادى خویش (از عذاب خدا) برابر تمام زمین طلا به فدا آرند هرگز از ایشان پذیرفته نشود، آنها را عذاب دردناک مهیّا باشد و یارانى نخواهند داشت. (91)
ترجمه انگلیسی :
SAY:" We believe in God and what has been sent down to us, and what was sent down to Abraham, Ishmael, Isaac, Jacob and their descendants, and what was given Moses, Jesus and the prophets by their Lord. We do not differentiate between any one of them, and we are committed to] live at [peace with Him.") 84 (
Anyone who desires something other than Islam as a religion will never have it accepted from him, while in the Hereafter he will be among the losers.) 85 (
How should God guide a folk who disbelieve following their] profession of [faith, and have testified that the Messenger was right and evidence had come to them? God does not guide wrongdoing folk.) 86 (
Those will have their reward since God's curse will lie upon them, as well as the angels' and all mankind's,) 87 (
to live with for ever; punishment will not be lightened for them nor will they be granted any respite) 88 (
except for those who repent later on and reform. God is Forgiving, Merciful!) 89 (
Those who disbelieve following their] profession of [faith, then increase in disbelief, will never have their repentance accepted; those are lost] souls [!) 90 (
Those who disbelieve and die while they are disbelievers will never have even all the earth filled with gold accepted from any one of them, even though they tried to use it as a ransom. Those will have painful torment while they will have no supporters.) 91 (
اسم در لغت از ریشه «س‌ـ‌م‌ـ‌و» به معنای بلندی یا از ریشه «و‌ـ‌س‌ـ‌م» به معنای علامت است.[9] در اصطلاح عرفان، ذات الهی همراه با صفتی معیّن و به اعتبار یکی از تجلّیاتش در مقام واحدیّت، اسم نامیده می‌شود و اسمهای لفظی، اسمِ اسم است.[10] از اسمای* الهی که در مقام واحدیّت ظهور می‌یابند به «مراتب الهیّه» تعبیر‌می‌شود، زیرا میان اسما، نوعی ترتّب وجود‌دارد و برخی از آنها بر بعضی دیگر متفرّع‌اند.[11] برخی نیز بر مقام احدیّت اطلاق اسم کرده و آن را نخستین اسم ذات دانسته‌اند، زیرا ذات اقدس خداوند دارای صرافت و اطلاق و از هر نوع تعیّن مفهومی یا مصداقی ـ‌حتّی خود اطلاق‌ـ منزّه است و چون این، خود گونه‌ای تعیّن است که همه تعیّنها را محو میکند و بساط همه کثرتها را در‌می‌نوردد، نخستین اسم و نخستین تعیّن خواهد‌بود.[12]
* پیامد دانایی ، پذیرفتن بار ساماندهی دیگران است . حکیم ارد بزرگ *
* استعدادهای نهفته درون خود را کشف و شکوفا کنید . آنتونی رابیز *
با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه شصت (78-83)
سورةُ آل عمران
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَریقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْکِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْکِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْکِتابِ
وَ یَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ یَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ (78)
ما کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ کُونُوا عِباداً
لی مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (79)
وَ لا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَ النَّبِیِّینَ أَرْباباً أَ یَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (80)
وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ میثاقَ النَّبِیِّینَ لَما آتَیْتُکُمْ مِنْ کِتابٍ وَ حِکْمَةٍ ثُمَّ جاءَکُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ
لِما مَعَکُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِکُمْ إِصْری قالُوا أَقْرَرْنا
قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَکُمْ مِنَ الشَّاهِدینَ (81)
فَمَنْ تَوَلَّى بَعْدَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ (82)
أَ فَغَیْرَ دینِ اللَّهِ یَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ (83)
ترجمه فارسی :
و همانا برخى از اهل کتاب، قرائت کتاب آسمانى را تغییر و تبدیل مىدهند تا شما آنچه آنها از پیش خود خواندهاند از کتاب خدا محسوب دارید، و هرگز آن تحریف شده از کتاب خدا نخواهد بود، و گویند: این از جانب خدا نازل شده، در صورتى که هرگز از خدا نیست. و با آنکه مىدانند به خدا دروغ مىبندند. (78)
هیچ بشرى را نرسد که خدا وى را به رسالت برگزیند و به او کتاب و حکمت و نبوت بخشد آن گاه به مردم گوید: مرا به جاى خدا بپرستید، بلکه (پیغمبران بر حسب وظیفه خود به مردم گویند) خداشناس و خداپرست باشید چنان که این حقیقت را از کتاب به دیگران مىآموزید و خود نیز مىخوانید. (79)
و هرگز خدا به شما امر نکند که فرشتگان و پیامبران را خدایان خود گیرید چگونه ممکن است شما را به کفر خواند پس از آنکه (به خداى یگانه) اسلام آورده باشید؟! (80)
و (یاد کن) آن گاه که خدا از پیغمبران (و امّتهاشان) پیمان گرفت که چون به شما کتاب و حکمت بخشیدم سپس بر شما (اهل کتاب) رسولى از جانب خدا آمد که گواهى به راستى کتاب و شریعت شما مىداد به او ایمان آورده و یارى او کنید خدا فرمود: آیا اقرار داشته و پیمان مرا بر این امر پذیرفتید؟ همه گفتند: اقرار داریم. خدا فرمود: گواه باشید، من هم با شما گواهم. (81)
پس کسانى که بعد از آمدن آن رسولان روى (از حق) بگردانند، محققا آنان گروه فاسقان خواهند بود. (82)
آیا کافران، دینى غیر دین خدا را مىطلبند؟ و حال آنکه هر که در آسمانها و زمین است خواه ناخواه مطیع امر خداست و همه به سوى او رجوع خواهند کرد. (83)
ترجمه انگلیسی :
A group of them twist their tongues around concerning the Book so you will reckon] something [comes from the Book while it is not from the Book. They say:" It comes from God!", while it is not from God. They knowingly tell a lie about God!) 78 (
It is not proper for God to give the Book plus discretion and prophethood to any human being, then that] the latter [should tell people:" Be worshippers of mine instead of God's," but rather:" Be the Lord's] Alone [since you have been teaching the Book and because you have been studying it.") 79 (
He does not order you to adopt angels and prophets as lords; would He order you to disbelieve once you have become Muslims?") 80 (
) IX (So God accepted an agreement from the prophets:" Have I not given you some of a Book plus wisdom?" Then a messenger came to you to confirm what you already had, so you might believe in him and support him. He said:" Have you acknowledged and accepted that obligation of mine?" They said:" We so acknowledge it." He said:" Then act as witnesses; I am one of those testifying along with you.") 81 (
Those who turn away later on act immorally.) 82 (
Do they crave something besides God's religion? Whoever is in Heaven and Earth is committed to] make [peace with Him, whether willingly or reluctantly; to Him will they be returned.) 83
حکمت 49
وَ قَالَ ع احْذَرُوا صَوْلَةَ الْکَرِیمِ إِذَا جَاعَ وَ اللَّئِیمِ إِذَا شَبِعَ
ترجمه فارسی :
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: از یورش بزرگوار به هنگام گرسنگى، و از تهاجم انسان پست به هنگام سیرى، بپرهیز.
ترجمه انگلیسی :
Amir al-mu'mirim, peace be upon him, said: Fear the attack of a noble person when he is hungry, and that of an ignoble person when he is satiated
اللّه اسم عَلَم (خاص) برای ذات واجب‌الوجودِ جامع همه اوصاف کمال است.[1] شاید بتوان برابر این واژه را در فارسی کلمه «خدا» دانست. معادل این واژه در برخی زبانهای دیگر چنین است: هندی: «خِدا»، عبری: «الوهیم» (به صیغه جمع از باب تعظیم) یا «یهوه» (Y.H.W.H)، سریانی: «الوهو»، کلدانی: «الاها»، یونانی: «ثاؤس»، لاتین: «داؤس»، فرانسه و ایتالیا: «دیُو» (Dieu)، انگلیسی: «گاد»[2](GOd).
