h62

حکمت 62

 

وَ قَالَ ع إِذَا حُیِّیتَ بِتَحِیَّةٍ فَحَیِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا- وَ إِذَا أُسْدِیَتْ إِلَیْکَ یَدٌ فَکَافِئْهَا بِمَا یُرْبِی عَلَیْهَا- وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِکَ لِلْبَادِئِ

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: چون تو را ستودند، بهتر از آنان ستایش کن، و چون به تو احسان کردند، بیشتر از آن ببخش. به هر حال پاداش بیشتر از آن آغاز کننده است.

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'minin, peace be upon him, said: If you are met with a greeting, give better greetings in return. If a hand of help is extended to you, do a better favour in return, although the credit would remain with the one who was first.

کیفرهای دنیوی; علل و پیامدها

 

زنجیری، محمد حسین

اشاره

اصولاً کیفر به معنای پاداش عمل در نظام عمومی هستی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و حتی می توان آن را به عنوان یک قانون فراگیر در نظام هستی ردگیری کرد. هر کنش و عملی در نظام هستی آثار و پیامدهای طبیعی از خود به جا می گذارد. از همین رو برخی بر این باور پا می فشارند که در نظام تکوین پاداش در حقیقت عین عمل و کنش است: «سَیُجْزَوْنَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ»(اعراف/ 180); «جَزَآءً وِفَاقًا»(نباء/26)
در نظام تشریع نیز بر پایه همین اصول کلی طبیعی، پاداش و کیفر می بایست در حدّ و اندازه های کنش و عمل تقنین و مقرر گردد. قوانین نوشته و نانوشته و اصول مجازات های بسیاری وجود دارد که در راستای تبیین این اصول کلی طبیعی نگاشته شده است. هر چند که در بسیار موارد نیز این مجازات و شدت و ضعف آن مناسب و در حد و اندازه های کنش و عمل نیست ولی در نگرش کلام در همان جهت قابل توجیه و تبیین است.
در نظام الهی کیفر و پاداش در دنیا و آخرت بر خلاف کیفر و پاداش در نظام تشریعی وضعی با توجه به خصوصیت عمل و کنش و مناسب آن است. هر چند واژه کیفر عنوان خاصی برای گونه ای از پاداش هاست و تنها به مجازات های کنش ها و اعمال بد و نادرست اطلاق می شود ولی مراد از کیفر را می توان پاداش هر کنش خوب و یا بدی فرض کرد.

p74

* بزرگترین عیب آن است که آنچه را  که مانند آن در خود توست عیب بشماری . امام علی علیه السلام *

 

* آینده از همین امروز می گذرد پس امروز را باید به درستی پیمود . حکیم ارد بزرگ *

s73

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه هفتاد و سه (174-180)

 

سورةُ آل عمران

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

 

فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللَّهِ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظیمٍ (174)

 

إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ (175)

 

وَ لا یَحْزُنْکَ الَّذینَ یُسارِعُونَ فِی الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئاً یُریدُ اللَّهُ أَلاَّ

 

یَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِی الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ (176)

 

إِنَّ الَّذینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیْمانِ لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ (177)

 

وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی‏ لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی‏ لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ (178)

 

ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنینَ عَلى‏ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیِّبِ

 

وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَ لکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبی‏ مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ فَآمِنُوا

 

بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظیمٌ (179)

 

وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ یَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ

 

شَرٌّ لَهُمْ سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لِلَّهِ میراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ (180)

 

 

ترجمه فارسی :

 

پس با نعمت و بخششى از جانب خدا، [از میدان نبرد] بازگشتند، در حالى که هیچ آسیبى به آنان نرسیده بود، و هم چنان خشنودى خدا را پیروى کردند، و خداوند داراى بخششى عظیم است. (174)

در واقع، این شیطان است که دوستانش را مى‏ترساند پس اگر مؤمنید از آنان مترسید و از من بترسید. (175)

و کسانى که در کفر مى‏کوشند، تو را اندوهگین نسازند که آنان هرگز به خدا هیچ زیانى نمى‏رسانند. خداوند مى‏خواهد در آخرت براى آنان بهره‏اى قرار ندهد، و براى ایشان عذابى بزرگ است. (176)

در حقیقت، کسانى که کفر را به [بهاى‏] ایمان خریدند، هرگز به خداوند هیچ زیانى نخواهند رسانید، و براى آنان عذابى دردناک است. (177)

و البته نباید کسانى که کافر شده‏اند تصور کنند اینکه به ایشان مهلت مى‏دهیم براى آنان نیکوست ما فقط به ایشان مهلت مى‏دهیم تا بر گناه [خود] بیفزایند، و [آن گاه‏] عذابى خفت‏آور خواهند داشت. (178)

خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالى‏] که شما بر آن هستید، واگذارد، تا آنکه پلید را از پاک جدا کند. و خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه گرداند، ولى خدا از میان فرستادگانش هر که را بخواهد برمى‏گزیند. پس، به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و اگر بگروید و پرهیزگارى کنید، براى شما پاداشى بزرگ خواهد بود. (179)

و کسانى که به آنچه خدا از فضل خود به آنان عطا کرده، بخل مى‏ورزند، هرگز تصور نکنند که آن [بخل‏] براى آنان خوب است، بلکه برایشان بد است. به زودى آنچه که به آن بخل ورزیده‏اند، روز قیامت طوق گردنشان مى‏شود. میراث آسمانها و زمین از آنِ خداست، و خدا به آنچه مى‏کنید آگاه است. (180)

 

ترجمه انگلیسی :

 

They returned home with favor and bounty from God; no evil ever touched them because they followed God's pleasure. God possesses such splendid bounty!) 174 (

That was only Satan who intimidated his adherents. Do not fear them and] instead [fear Me, if you are believers!) 175 (

Let not those who hasten on to disbelief sadden you; they will never injure God in any way. God wants to grant them no fortune in the Hereafter, where they will have terrible torment.) 176 (

Those who purchase disbelief at the price of faith will never injure God in any way, while they will have painful torment.) 177 (

Let not those who disbelieve consider how Our acting indulgent with them is good so far as their own persons are concerned: We are merely postponing things for them so they may increase in vice; they will have disgraceful torment.) 178 (

God is no One to leave believers where you are now, until He sorts out bad from good. It is not God's role to acquaint you with the Unseen, but God chooses anyone He wishes from among His messengers. So believe in God and His messenger; if you believe and do your duty, you will have a splendid fee.) 179 (

Let not those who act niggardly with any of His bounty God has given them consider it is better for them; rather it will be worse for them: they will be charged on Resurrection Day with anything they were so niggardly about. God holds the inheritance of Heaven and Earth; God is Informed about anything you do.) 180

چرا ما باید قرآن بخوانیم؟

پرسمان قرآنی کودک

(2)

چرا ما باید قرآن بخوانیم؟

حتماً تا حالا به مسافرت‏هاى زیادى رفته‏اید. اگر دقّت کرده باشید، در جادّه علامت‏هاى زیادى وجود دارد که ما را براى رسیدن به هدفمان یارى مى‏کند. این علامت‏ها راه رسیدن به شهر مورد نظرمان را به ما نشان مى‏دهند. اگر کسى به این علامت‏هاى راهنما توجّه نکند، هرگز به هدفش نمى‏رسد و حتّى شاید به درون درّه‏ها سقوط کند. آیه‏هاى قرآن نیز مانند همان علامت‏هاى راهنما هستند که راه درست زندگى را به ما یاد مى‏دهند. کسى که به آیه‏هاى قرآن عمل کند به بهشت مى‏رود و از جهنّم نجات مى‏یابد. اگر به ما گفته‏اند که قرآن بخوانیم براى آن است که قرآن ما را به کارهاى خوب تشویق و از کارهاى بد دور مى‏کند. چون خدا ما را دوست داشته، این کتاب راهنما را برایمان فرستاده تا جهنّمى نشویم. پس همه ما باید قرآن بخوانیم و درباره حرف‏هاى خدا خوب فکر کنیم و به آن‏چه در قرآن آمده عمل نماییم.

ابتلا و آزمایش در قرآن

 

عبدالعلی پاکزاد *

چکیده یکی از محوری ترین مباحث قرآنی، بحث ابتلا و امتحان در قرآن است که اطلاع و آگاهی از معنا و فلسفة آن و راه های برون رفت از آن، تاثیر غیر قابل انکاری در سعادت بشر دارد. این نوشتار پس از مفهوم شناسی واژه های، ابتلاء، فتنه و امتحان، به این نکته می پردازد که فلسفة آزمایش الهی به تکامل رسیدن انسان، رحمت الهی و برگشت انسان به سوی خداست و راهکارهای برون رفت موفقیت آمیز از آزمایش، صبر، تقوا، تسلیم در برابر خدا و .... می باشد. نویسنده سپس به دو نوع عکس العمل انسان یعنی سپاسگذاری و کفران نسبت به آزمایش الهی اشاره می کند و خاطر نشان می سازد که در آزمایش اولاً که در آزمون باید مجهول وجود داشته باشد و ثانیاً تناسب افراد با آزمون هم باید رعایت شود.
در پایان نویسنده به این نتیجه می رسد که از نظر قرآن نقش انسان در بلا و گرفتاری، نقش قابل توجهی است و اثر آزمایش نیز تربیت انسان است.

کلید واژه ها: ابتلاء/ فتنه/ امتحان/ فلسفه آزمایش/ شبهات.

* دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث

p73

* دورترین مردم از خداوند عزّو جل در روز قیامت سرکشان متکبر هستند . امام محمد باقر علیه السلام *

 

* دیگران آن زمان به ما نیشتر می زدند که ما را ناتوان می بینند . حکیم ارد بزرگ *

s72

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه هفتاد و دو (166-173)

 

سورةُ آل عمران

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

 

وَ ما أَصابَکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنینَ (166)

 

وَ لِیَعْلَمَ الَّذینَ نافَقُوا وَ قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا قاتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا

 

قالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتالاً لاَتَّبَعْناکُمْ هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإیمانِ یَقُولُونَ

 

بِأَفْواهِهِمْ ما لَیْسَ فی‏ قُلُوبِهِمْ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما یَکْتُمُونَ (167)

 

الَّذینَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ وَ قَعَدُوا لَوْ أَطاعُونا ما قُتِلُوا قُلْ فَادْرَؤُا عَنْ أَنْفُسِکُمُ الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (168)

 

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (169)

 

فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ

 

أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (170)

 

یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنینَ (171)

 

الَّذینَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظیمٌ (172)

 

الَّذینَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إیماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ (173)

 

 

ترجمه فارسی :

 

و روزى که [در احد] آن دو گروه با هم برخورد کردند، آنچه به شما رسید به اذن خدا بود [تا شما را بیازماید] و مؤمنان را معلوم بدارد (166)

همچنین کسانى را که دو رویى نمودند [نیز] معلوم بدارد. و به ایشان گفته شد: «بیایید در راه خدا بجنگید یا دفاع کنید.» گفتند: «اگر جنگیدن مى‏دانستیم مسلماً از شما پیروى مى‏کردیم.» آن روز، آنان به کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان. به زبانِ خویش چیزى مى‏گفتند که در دلهایشان نبود، و خدا به آنچه مى‏نهفتند داناتر است. (167)

همان کسانى که [خود در خانه‏] نشستند و در باره دوستان خود گفتند: «اگر از ما پیروى مى‏کردند کشته نمى‏شدند.» بگو: «اگر راست مى‏گویید مرگ را از خودتان دور کنید.» (168)

هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده‏اند، مرده مپندار، بلکه زنده‏اند که نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند. (169)

به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و براى کسانى که از پى ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته‏اند شادى مى‏کنند که نه بیمى بر ایشان است و نه اندوهگین مى‏شوند. (170)

بر نعمت و فضل خدا و اینکه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمى‏گرداند، شادى مى‏کنند. (171)

کسانى که [در نبرد احد] پس از آنکه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پیامبر [او] را اجابت کردند، براى کسانى از آنان که نیکى و پرهیزگارى کردند پاداشى بزرگ است. (172)

همان کسانى که [برخى از] مردم به ایشان گفتند: «مردمان براى [جنگ با] شما گرد آمده‏اند پس، از آن بترسید.» و [لى این سخن‏] بر ایمانشان افزود و گفتند: «خدا ما را بس است و نیکو حمایتگرى است.» (173)

 

ترجمه انگلیسی :

 

Whatever happened to you on-the day when both troops clashed, occurred with God's permission, so He might recognize believers) 166 (

and recognize those who act hypocritically. They were told:" Come fight in God's way or] at least [defend yourselves." They said:" If we knew how to fight, we would follow you." They were nearer disbelief than faith that day. They say with their mouths what is not in their hearts; although God is quite Aware of what they are concealing.) 167 (

Those who tell their brethren while they remain behind:" If they had obeyed us, they would not have been killed," should be told:" Avert death from yourselves if you are so truthful!") 168 (

Do not reckon those who are killed for God's sake are dead, but rather] they are [living; they will be provided for by their Lord,) 169 (

so happy will they be with whatever God has given them out of His bounty, and rejoicing for those they left behind who have not yet overtaken them. No fear will fall on them nor will they be saddened;) 170 (

they will rejoice because of favor and bounty from God, since God does not deprive believers of their wages.) 171 (

) XVIII (Any persons who respond to God and the Messenger after some sore has afflicted them, those who act kindly and do their duty, will have a splendid fee.) 172 (

Those whom people have told:" Some people have gathered to] oppose [you, so be on your guard against them!"; yet it increased them in faith and they said:" God is our Reckoning, and how splendid is such an Administrator!") 173

h61

حکمت 61

 

وَ قَالَ ع الْمَرْأَةُ عَقْرَبٌ حُلْوَةُ اللَّسْبَةِ

 

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: نیش زن شیرین است.

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'mirim, peace be upon him, said: Woman is a scorpion whose grip is sweet.

چگونه مى‏توانیم ارتباط بیشترى با قرآن برقرار کنیم ؟

پرسمان قرآنی کودک

 

الف-/ تلاوت قرآن‏

 

 

(1)

چگونه مى‏توانیم ارتباط بیشترى با قرآن برقرار کنیم و به چه صورت مى‏توانیم به این کتاب با ارزش نزدیک‏تر شویم؟

راه‏هاى زیادى براى ارتباط با قرآن کریم و نزدیک شدن به این کتاب عزیز وجود دارد که برخى از آنها عبارتند از:

1- هر روز یک صفحه یا بیشتر قرآن بخوانید؛ خواندن قرآن دلتان را نورانى و علاقه شما را به این کتاب بیشتر مى‏کند.

2- روخوانى و ترجمه قرآن را خوب یاد بگیرید.

3- قصّه‏هاى آموزنده قرآن را بخوانید و درباره آنها فکر کنید.

4- به آیه‏هاى قرآن عمل کنید و قرآن را راهنماى زندگى خود قرار دهید؛ مثلًا اگر قرآن فرمان داده که به پدر و مادر احترام بگذارید، غیبت نکنید، تهمت نزنید، دیگران را مسخره نکنید، به یاد خدا باشید و ... به این فرمان‏ها عمل کنید.

5- در جلسات قرآن شرکت کنید.