چند کلمه

 

خسته ام ای زندگی !  

 

 

 

چرخ هایت را کمی تندتر بچرخان !  

 

 

 

لحظه های من در بیهودگی در گذرند تا بگذرد روزگار ! 

 

 

 

به راستی من برای چه زنده ام ؟؟؟  

 

 

 

مسلمانی که فقط یه لفظ نیست !!!  

 

 

 

ای کاش درون وجدان من نیز زلزله ای با تکان های شدید رخ دهد تا شاید وجدان خوابیده ی من نیز از زیر هزاران هزار خروار خاک بیدار شود و دستهای تهی مرا یاری دهد تا بتوانم خود را از این باتلاق بیهودگی بیرون بکشم ....  

 

 

 

فقط دستهایم بیرون باتلاق مانده و هنوز هم منتظر امدادی غیبی هستم تا از راه برسد و با همت و تلاش خودم مرا بیرون بکشد .......... 

 

« نجمه شفیعی »

 

 

 

 

 

 

غیبت

لطفا اونایی که مثل من بی جنبه هستن و فقط اون موردهایی که به نفعشون هست رو آویزه گوش میکنن ، نخونن !

154- باب موارد جواز غیبت کردن‏

1-^[1] داود بن سرحان گوید: از امام صادق (ع) پرسیدم: غیبت چیست؟ فرمود:

غیبت عبارت است از گفتن چیزى در مورد امور دینى برادرت که وى انجام نداده و انتشار چیزى بر علیه او که خداوند آن را برایش مخفى نگه داشته و حدّى اقامه نکرده است.

2-^[2] عبد الرحمن بن سیابه گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود:

غیبت آن است که در باره برادرت چیزى بگویى که خداوند بر او پوشانده است، امّا گفتن امور ظاهرى مانند صفات تند خویى، شتابزدگى و مانند آنها، غیبت نیست، ولى گفتن چیزى را که در او نیست بهتان و افتراست.

3-^[3] یحیى ازرق گوید: که امام موسى کاظم (ع) به من فرمود: هر که پشت سر مردى چیزى را که در اوست و مردم هم مى‏دانند بگوید از او غیبت نکرده است، و اگر صفاتى را ذکر کند که در اوست ولى مردم نمى‏دانند از او غیبت کرده و اگر صفاتى را که در او نیست بگوید به او بهتان زده است.

4-^[4] امام صادق (ع) فرمود: هر گاه فاسق فسق خود را آشکار کند، در بین مردم آبرو ندارد، و غیبتش جایز است 5-^[5] امام صادق (ع) از پدرش نقل مى‏کند که آن حضرت فرمود: سه شخص بین مردم آبرو ندارند 1- بدعت گذار 2- رهبر ستمگر، 3- فاسقى که آشکارا فسق نماید.

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 206

6-^[6] امام صادق (ع) در مورد آیه‏ لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ‏ خداوند دوست نمى‏دارد بلند کردن صدا به بدى را مگر در مورد کسى که مورد ستم واقع شده باشد. فرمود: هر که گروهى را به مهمانى دعوت کند ولى از آنها خوب پذیرایى نکند جزء ستمگران است، و آنچه مهمانان از بدى پذیرایى او بازگو کنند، گناهى ندارد.

7-^[7] در تفسیر مجمع البیان در تفسیر آیة: لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ‏^[8] امام صادق (ع) فرمود: چون بر کسى مهمان وارد شود و او از مهمان خوب پذیرایى نکند. براى مهمان اشکال ندارد پذیرایى بد میزبان را بازگو کند، (یعنى غیبت محسوب نمى‏شود)

نام کتاب: آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام( ترجمه وسائل الشیعة)

نویسنده: شیخ حر عاملى، محمد بن حسن‏

تاریخ وفات مؤلف: 1104 ق‏

مترجم: فارابى، محمد على و عباسى على کمر، یعسوب‏

محقق / مصحح: ندارد

موضوع: اخلاق‏

زبان: فارسى‏

تعداد جلد: 1

ناشر: آستان قدس رضوى. بنیاد پژوهشهاى اسلامى‏

---

[1] ( 1)( باب 154:) اصول کافى، ص 472، 473

[2] ( 2) اصول کافى، ص 472، 473

[3] ( 3) اصول کافى، ص 472، 473

[4] ( 4) مجالس شیخ صدوق، ص 24.

[5] ( 5) قرب الاسناد، ص 82.

[6] ( 6) تفسیر عیاشى، ج 1 ص 283.

[7] ( 7) مجمع البیان، ج 3، ص 131.

[8] ( 8) النساء- 148.

عطسه

سلام این مطالب رو توی کتاب خوندم و به نظرم جالب اومد چون اکثر ما روزانه به نوعی باهاش درگیریم :

57- باب استحباب دعا براى عطسه‏کننده مسلمان‏

1-^[1] امام صادق (ع) فرموده: فرد مسلمان نسبت به برادر مسلمان خود داراى حقوقى است. 1- وقتى او را ملاقات مى‏کند سلام کند. 2- در موقع بیمارى از او عیادت کند. 3- در غیاب او دوستى خالص باشد. 4- هنگام عطسه کردن برایش دعا کند، عطسه‏کننده بگوید

«الحمد للَّه ربّ العالمین، لا شریک له»

. و برادر مسلمانش بگوید:

«یرحمک اللَّه»

و او در پاسخ بگوید

«یهدیکم اللَّه و یصلح بالکم»

(خدا شما را هدایت کند و زندگى شما را بهبود بخشد). 5- دعوتش را بپذیرد. 6- وقتى بمیرد جنازه‏اش را تشییع کند.

2-^[2] امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده است: هر گاه شخصى عطسه کرد به او دعا کنید و لو از پشت جزیره [از راه دور] باشد.

3-^[3] در روایت دیگرى آمده است: اگر چه از آن طرف دریا باشد.

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 74

4-^[4] اسحاق بن یزید و معمّر بن أبى زیاد و ابن رئاب گویند: در نزد امام صادق (ع) نشسته بودیم که مردى عطسه کرد هیچ کس دعا نکرد، حضرت برایش دعا کرد و فرمود: «سبحان اللَّه» چرا دعا نکردید؟ از حقوق مسلمان بر برادرش این است که 1- وقتى مریض شود از او عیادت کند. 2- دعوت او را بپذیرد. 3- در تشییع جنازه‏اش حاضر شود. 4- موقع عطسه کردن به او دعا کند.

5-^[5] داود بن حصین گوید: با چهارده نفر نزد امام صادق (ع) بودیم امام (ع) عطسه کرد هیچ کس سخن نگفت، امام فرمود: چرا دعا نکردید؟ از جمله حقوق مؤمن بر مؤمن آن است که 1- هر گاه مریض شود از او عیادت کند. 2- وقت مرگ در تشییع جنازه‏اش شرکت نماید. 3- موقع عطسه کردن به او دعا کند. 4- دعوت او را بپذیرد.

58- باب نحوه دعا کردن براى عطسه و پاسخ دادن‏

1-^[6] سعد بن ابى خلف گوید: امام باقر (ع) عطسه کرد به آن حضرت گفته شد «یرحمک اللَّه» (رحمت خدا بر تو باد). امام در پاسخ فرمود: «

یغفر اللَّه لکم و یرحمکم‏

» (خدا شما را بیامرزد و رحمت کند). هر گاه شخصى در نزد او عطسه مى‏کرد مى‏فرمود:

«یرحمک اللَّه عزّ و جلّ»

. 2-^[7] امام محمّد باقر (ع) فرمود: هر گاه شخصى عطسه کند باید بگوید:

«الحمد للَّه لا شریک له»

(سپاس خدایى را که شریکى براى او نیست) و کسى که براى او دعا مى‏کند باید بگوید: «یرحمک اللَّه»

(خدا تو را رحمت کند). و عطسه‏کننده در پاسخ بگوید:

«یغفر اللَّه لک و لنا»(خدا تو و ما را بیامرزد). (و آن حضرت فرمود) از رسول خدا در باره آیه‏اى از قرآن‏

                 آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 75

 یا چیزى که در آن نام خدا باشد سؤال شد، فرمود: هر چه نام خدا و یاد خداى عزّ و جلّ در آن باشد نیکوست.

3-^[8] در کتاب خصال شیخ صدوق از حضرت على (ع) نقل شده است: هر گاه کسى از شما عطسه کرد پس برایش دعا کنید و بگویید: «یرحمکم اللَّه»(خدا شما را بیامرزد). و او بگوید:

«یغفر الله لکم و یرحمکم» (خدا شما را بیامرزد و رحمت کند). زیرا خداوند فرموده است: «چون کسى به شما تحیّت گفت، پس تحیّت دهید به خوبتر از آن یا ردّ کنید همان را»^[9]

61- باب استحباب تکرار دعاى عطسه‏هاى پى در پى تا سه مرتبه‏

1-^[10] امام باقر (ع) فرمود: هر گاه شخصى تا سه مرتبه عطسه کند به او دعا کن و اگر بیشتر شد دعا لازم نیست.

2-^[11] امام جعفر صادق (ع) نقل کرده است که حضرت على (ع) فرمود: براى عطسه‏کننده تا سه مرتبه‏

«یرحمکم اللَّه» بگو و اگر از سه مرتبه تجاوز کند نیازى به دعا نیست.

3-^[12] در حدیث دیگرى آن حضرت فرموده است: اگر از سه عطسه تجاوز کند به او گفته شود «شفاک اللَّه»

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 77

(خدا تو را شفا دهد) زیرا آن عطسه در اثر بیمارى است.

63- باب استحباب صلوات بر محمّد و خاندانش براى کسى که عطسه مى‏کند یا مى‏شنود

1-^[13] ابن ابى عمیر از یکى از دوستانش نقل کرده است: مردى نزد امام باقر (ع) عطسه کرد و گفت‏ «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» امام (ع) به او دعا نکرد و فرمود: «از حقّ ما کاست». سپس گفت هر گاه کسى از شما عطسه کند بگوید:

«الحمد للَّه ربّ العالمین، و صلّى اللَّه على محمد و اهل بیته». آن مرد این دعا را گفت و امام براى او دعا کرد.

2-^[14] امام صادق (ع) فرمود: هر که عطسه‏اى بشنود و «الحمد للَّه» بگوید و صلوات بفرستد به درد چشم و درد دندان گرفتار نخواهد شد؛ سپس فرمود: اگر عطسه‏اى بشنوى این دعا را بگو اگر چه بین تو و او دریایى فاصله باشد.

 

3-^[15] جابر گوید: امام باقر (ع) فرمود: عطسه نیکوست، به جسم فایده مى‏رساند و خداى عزّ و جلّ را به یاد مى‏آورد، به امام گفتم در نزد ما گروهى هستند که مى‏گویند: براى پیامبر نصیبى از دعاى عطسه نیست، امام فرمود: اگر دروغ بگویند شفاعت محمّد (ص) به آنها نخواهد رسید.‏

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 79

4-^[16] امام صادق (ع) فرمود: هر کس عطسه کند و دستش را بر تیغه بینى بگذارد و بگوید:

«الحمد للَّه ربّ العالمین، حمدا کثیرا کما هو اهله، و صلّى اللَّه على محمّد النبىّ و آله و سلّم»

سپاس و ستایش فراوان خداى را که پروردگار جهانیان و شایسته حمد است، و درود خدا بر پیامبر و خاندانش، پرنده کوچکى از بینى او خارج شده تا زیر عرش پرواز مى‏کند و تا روز قیامت براى او طلب آمرزش مى‏نماید.

66- اگر گفتارى با عطسه مقارن باشد جایز است آن عطسه را دلیل بر راستى سخن گوینده دانست‏

1-[17] امام صادق (ع) از پیامبر (ص) نقل فرموده است: عطسه دلیل بر راستى گفتار گوینده است.

2-[18] و نیز آن حضرت از پیامبر (ص) نقل فرموده است: اگر کسى سخن بگوید و در همان حال فردى عطسه بزند گواه بر درستى گفتار اوست.

نام کتاب: آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام( ترجمه وسائل الشیعة)

نویسنده: شیخ حر عاملى، محمد بن حسن‏

تاریخ وفات مؤلف: 1104 ق‏

مترجم: فارابى، محمد على و عباسى على کمر، یعسوب‏

محقق / مصحح: ندارد

موضوع: اخلاق‏

زبان: فارسى‏

تعداد جلد: 1

ناشر: آستان قدس رضوى. بنیاد پژوهشهاى اسلامى‏

---

[1] ( 4)( باب 57:) اصول کافى، ص 617( العطاس و التّسمیت).

[2] ( 5) اصول کافى، ص 617( العطاس و التّسمیت).

[3] ( 6) اصول کافى، ص 617( العطاس و التّسمیت).

[4] ( 4) اصول کافى، ص 617( العطاس و التسمیت).

[5] ( 5) اصول کافى، ص 617( العطاس و التسمیت).

[6] ( 1)( باب 58:) اصول کافى، ص 618( العطاس).

[7] ( 2) اصول کافى، ص 618( العطاس).

[8] ( 3) خصال صدوق، ج 2، ص 168.

[9] ( 4)\i وَ إِذا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها،\E نساء/ 86

[10] ( 6)( باب 61:) اصول کافى، ص 619.( العطاس)

[11] ( 7) خصال صدوق، ص 63.

[12] ( 8) خصال صدوق، ص 63.

[13] ( 1)( باب 63:) اصول کافى، ص 618 و 619( العطاس).

[14] ( 2) اصول کافى، ص 618 و 619( العطاس).

[15] ( 3) اصول کافى، ص 618 و 619( العطاس).

[16] ( 4) اصول کافى، ص 618( العطاس).

[17] ( 2)( باب 66:) اصول کافى( العطاس).

[18] ( 3) اصول کافى( العطاس).

زبان

 

 

فقط یه کوچولو تفکر ! اولش رو هم ببینی کافیه !

 

 

 

آخه چرا وقتی دوست قدیمی یا همسایه قدیمی خودت یا هرکس دیگه که بعد از سالها می بینی ،سریع جلوی ملت ازش اینقدر سوال میکنی .دیروز یه بنده خدا همسایه قدیمی خودش رو بعد از سالها دید ،ازش پرسید چیکار میکنی؟ اون بنده خدا کمی سرخ شد و گفت : توی بیمارستان. ولی بنده خدا راضی نشد و دوباره پرسید : چیکار میکنی اونجا ؟ اون بیچاره این دفعه کبود شد و گفت : پرستارم . آخه بنده خدا یه لحظه با خودت فکر کن که شاید این بنده خدا خدمه اون بیمارستان بوده ولی دلش نمی خواسته کسی اطرافش خبردار بشه ! (البته خدمه بودن ،کارگر بودن و.... اصلا هیچ اشکال یا خجالتی نداره اونی باید خجالت بکشه که نونش رو از راه غیر حلال به دست میاره ،ولی خب متاسفانه هنوز توی عرف و جامعه ما این چیزها جا نیفتاده و مردم چشمشون به مقام و پول آدمهاست !!!) خلاصه .... آخه مگه نشنیدی که تجسس در کار دیگران گناهه ! حداقل این کارهای پیش پا افتاده رو که میتونیم به عنوان یه مسلمان انجام بدیم ...حالا نخواستیم مثل بعضی ها طی الارض بفرمایید ویا...ولی دیگه این کارها که از دستمون برمیاد.!!!! بد نیست بعضی وقتها جلوی زبان را گرفت .

 

 

 

119- باب وجوب نگهدارى زبان از آنچه که گفتنش روا نیست‏

 

 

 

1-^[1] امام سجّاد (ع) فرمود: هر روز صبح زبان آدمى تمام اعضاى بدنش را زیر نظر گرفته، ومى‏گوید: چگونه هستید؟ شب را چگونه به صبح رساندید؟ پاسخ مى‏دهند اگر تو ما را رها کنى خوب هستیم، و مى‏گویند، خدا را، خدا را نسبت به ما یاد بیاور، سوگندش دهند و گویند ما به وسیله تو پاداش و کیفر مى‏بینیم.

 

 

 

2-^[2] ابو على جوانى گوید: امام صادق (ع) را دیدم که انگشت بر لبهاى مبارکش گذاشته و به غلامش سالم مى‏فرماید: اى سالم زبانت را نگهدار تا سلامت بمانى، و مردم را بر دوش ما سوار مکن (از فضایل ما آنچه خلاف تقیّه است مگو تا بر ما نشورند) 3-^[3] شخصى به امام موسى بن جعفر (ع) عرض کرد: یا ابن رسول اللَّه مرا نصیحت فرمایید، فرمود: زبانت را نگهدار تا عزیز شوى، اختیارت را به دست مردم نده، تا خوار و زبون نگردى.

 

 

 

4-^[4] امام صادق (ع) در مورد آیه شریفه «مگر کسانى را ندیدى که به آنها گفته شد دستهاى خود را نگه دارید.»^[5] فرمود: مراد از کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ‏، یعنى زبانتان را نگه دارید.

 

 

 

5-^[6] امام صادق (ع) به مردى که زیاد حرف مى‏زد، فرمود: سخن را کوچک‏

 

 

 

 

 

 

 

 

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 142

 

 

 

و خوار مى‏شمارى همانا خدا هیچ پیغمبرى را همراه با طلا و نقره مبعوث نفرموده بلکه آنها را با کلام به سوى مردم فرستاده، خداوند خودش را نیز به وسیله کلام و براهین و ادلّه به مردم معرفى کرده است.

 

 

 

6-^[7] در حدیث مرفوعه‏اى پیغمبر (ص) فرمود: نجات مؤمن در نگه داشتن زبانش باشد.

 

 

 

7-^[8] ابو بصیر گوید: از امام باقر (ع) شنیدم که مى‏فرمود: ابو ذر رحمه الله علیه مى‏گفت: اى آن که دانش مى‏طلبى همانا این زبان کلید خیر و شر است، پس چنان که بر طلا و نقره‏ات (براى محفوظ ماندن) مهر مى‏زنى، بر زبانت نیز مهر بزن.

 

 

 

8-^[9] در حدیث مرفوعه آمده است که مردى خدمت پیغمبر (ص) آمد و عرض کرد:

 

 

 

یا رسول اللَّه مرا نصیحتى فرما، فرمود: زبانت را نگه‏دار، عرض کرد: یا رسول اللَّه مرا نصیحتى فرما، فرمود: زبانت را نگه‏دار، عرض کرد: یا رسول اللَّه به من نصیحتى فرما، فرمود زبانت را نگه‏دار، واى بر تو، آیا مردم را بجز نتیجه گفتار زبانشان به رو در آتش اندازند؟

 

 

 

9-^[10] امام صادق (ع) فرمود: در حکمت آل داود است (کتاب زبور) که بر عاقل لازم است به وضع زمانش آشنا باشد، سرگرم کار خود بوده، و زبانش را نگه دارد.

 

 

 

10-^[11] امام صادق (ع) فرمود: روزى نیست جز آن که هر عضوى از اعضاى بدن در برابر زبان فروتنى کرده و مى‏گویند: ترا بخدا مبادا به وسیله تو ما عذاب ببینیم.

 

 

 

11-^[12] امام صادق (ع) فرمود: که پیغمبر (ص) فرموده است، اگر در چیزى نحسى و شومى باشد، آن شومى در زبان است.

 

 

 

 

 

 

 

 

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 143

 

 

 

12-^[13] علىّ (ع) فرمود: زبان درنده‏اى گزنده است اگر به خود واگذار شود مى‏گزد.

 

 

 

13-^[14] على (ع) فرمود: چون خرد به مرتبه کمال رسد گفتار کاهش مى‏یابد.

 

 

 

14-^[15] امام صادق (ع) فرمود: در حکمت آل داود (کتاب زبور) است که براى خردمند سزاوار است سرگرم کار خود باشد، زبانش را نگه دارد، و وضع اهل زمانش را بشناسد.

 

 

 

15-^[16] على (ع) در وصیّت به فرزندش محمد حنفیّه فرمود: خداى عزّ و جلّ چیزى نیکوتر از سخن و زشت‏تر از آن نیافریده است، به سبب سخن چهره‏ها سیاه و سفید مى‏شوند، آگاه باش تا وقتى که سخن نگفته‏اى کلامت در اختیار توست، و چون سخن گفتى آن را در جایش قرار دادى، «خوب یا بد» همچنان که طلا و نقره‏ات را نگاه مى‏دارى، زبانت را نیز نگه‏دار، زیرا زبان سگ گزنده است اگر آزادش گذارى مى‏گزد اى بسا سخنى نعمتى را برباید. هر که افسار گسیخته باشد به سوى زشتیها و پلیدیها کشیده مى‏شود، آنگاه از روزگار رهایى ندارد. مگر با مذمّت مردم و دشمنى با خدا.

 

 

 

16-^[17] على (ع) فرمود: هیچ چیزى براى این که مدتى دراز زندانى شود سزاوارتر از زبان نیست.

 

 

 

17-^[18] امام رضا (ع) از پدرش نقل کرده است که امام صادق (ع) فرمود: نجات مؤمن در نگهدارى زبانش است، و نیز على (ع) فرمود: هر که زبانش را نگه دارد،

 

 

 

 

 

 

 

 

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام (ترجمه وسائل )، ص: 144

 

 

 

خداوند عیبهاى او را مى‏پوشاند.

 

 

 

18-^[19] سلیمان بن مهران گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم، عده‏اى از شیعیان در خدمتش بودند، شنیدم که مى‏فرمود: اى گروه شیعیان زینت ما باشید، و سبب ننگ ما نشوید، به مردم سخنان خوب بگویید، زبانتان را حفظ کنید، و آن را از گفتن سخنان زشت و بى‏فایده بازدارید.

 

 

 

19-پیغمبر (ص) فرمود: در غیر ذکر خدا زیاد سخن نگویید زیرا سخن گفتن زیاد در غیر ذکر خدا قساوت قلب مى‏آورد، و دورترین مردم از خدا کسانى هستند که قساوت قلب دارند. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

[1] ( 1)( باب 119:) اصول کافى، ص 365( باب الصمت) مجالس صدوق ...

 

 

 

خصال صدوق، ج 1، ص 6؛ عقاب الاعمال، ص 22.

 

 

 

[2] ( 2) اصول کافى، ص 364.

 

 

 

[3] ( 3) اصول کافى، ص 364.

 

 

 

[4] ( 4) اصول کافى، ص 364.

 

 

 

[5] ( 5)\i أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ‏\E النّساء/ 77.

 

 

 

[6] ( 6) روضه کافى، ص 148.

 

 

 

[7] ( 6) اصول کافى، ص 365.

 

 

 

[8] ( 7) اصول کافى، ص 365.

 

 

 

[9] ( 8) اصول کافى، ص 365.

 

 

 

[10] ( 9) اصول کافى، ص 365.

 

 

 

[11] ( 10) اصول کافى، ص 365.

 

 

 

[12] ( 11) اصول کافى، ص 365.

 

 

 

[13] ( 12) نهج البلاغه قسمت دوّم، ص 156.

 

 

 

[14] ( 13) نهج البلاغه، بخش دوّم، ص 157.

 

 

 

[15] ( 14) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 359.

 

 

 

[16] ( 15) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 119؛ نهج البلاغه، بخش دوّم، ص 237.

 

 

 

[17] ( 16) خصال صدوق، ج 1، ص 11.

 

 

 

[18] ( 17) ثواب الاعمال، ص 99.

 

 

 

[19] ( 18) المجالس، ص 99. 

 

 

 

نام کتاب: آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام( ترجمه وسائل الشیعة)

 

 

 

نویسنده: شیخ حر عاملى، محمد بن حسن‏

 

 

 

تاریخ وفات مؤلف: 1104 ق‏

 

 

 

مترجم: فارابى، محمد على و عباسى على کمر، یعسوب‏

 

 

 

محقق / مصحح: ندارد

 

 

 

موضوع: اخلاق‏

 

 

 

زبان: فارسى‏

 

 

 

تعداد جلد: 1

 

 

 

ناشر: آستان قدس رضوى. بنیاد پژوهشهاى اسلامى‏

 

 

 

مشورت

میدونین چی شد؟؟؟؟یه شب من داشتم شبکه دو گفتگوی خبری آقای صالحی رو نگاه میکردم ایشون میگفتن ما به آژانس این رو گفتیم اونا این رو گفتن یه دفعه مامان بزرگم گفت :ننه بهش بگین یه "و جعلنا من بین ایدیهم...." بخونه زبون آجانسیا بند میاد!!!!!!!!!!!!!! 

اینم یه مدل مشورته دیگه منتها از نوع قدیمیش

آفتاب پرست

در خانه خود نشسته ام ناگاه

مرگ آید و گویدم زجا برخیز

این جامه عاریت به دور افکن

وین باده جانگزا به کامت ریز

خواهم که مگر ز مرگ بگریزم

می خندد و می کشد در آغوشم

پیمانه ز دست مرگ می گیرم

می لرزم و با هراس می نوشم!

آن دور، در آن دیار هول انگیز

بی روح،فسرده،خفته در گورم

لب بر لب من نهاده کژدم ها

بازیچه مورم و طعمه مورم

در ظلمت نیمه شب، که تنها مرگ

بنشسته به روی دخمه ها بیدار

وامانده مار و مور و کژدم را

می کاود و زوزه می کشد کفتار

روزی دو به روی لاشه غوغایی ست

آنگاه، سکوت می کند غوغا

روید ز نسیم مرگ خاری چند

پوشد رخ آن مغاک وحشت زا

سالی نگذشته استخوان من

در دامن گور خاک خواهد شد

وز خاطر روزگار بی انجام

این قصه دردناک خواهد شد

ای رهگذران وادی هستی!

از وحشت مرگ می زنم فریاد

بر سینه سرد گور باید خفت

هر لحظه به مار بوسه باید داد!

ای وای چه سرنوشت جانسوزی

اینست حدیث تلخ ما ،این است

ده روزه عمر با همه تلخی

انصاف اگر دهیم شیرین است

از گور چگونه رو نگردانم؟

من عاشق آفتاب تابانم

من روزی اگر به مرگ رو کردم

از کرده خویشتن پشیمانم

من تشنه این هوای جان بخشم

دیوانه این بهار و پاییزم

تا مرگ نیامدست برخیزم

در دامن زندگی بیاویزم

« فریدون مشیری »

باز هم اتوبوس

با سلام ...

آخه یکی نیست بگه وقتی شما خودتون رعایت نمیکنین چه جوری انتظار دارین دیگران رعایت کنن ؟؟؟؟ آقای راننده محترم وقتی خودت تو اتوبوس خودت سیگار میکشی چه جوری از مسافرات انتظار داری که نظافت را رعایت کنند ،به اتوبوس خسارت نزنن ، یواشکی کرایه نداده فرار نکنن و......

مثل اینکه مربی ورزش 20 تن وزن داشته باشه ، یا دکتر سیگار بکشه ،یا پلیس راهنمایی رانندگی سبقت غیرمجاز بگیره....فکر کن دیگه چه هرج و مرجی میشه دیگه هیچی روی هیچی بند نیست ، اگه میخاین مردم به خواسته هاتون احترام بذارن بهتره اول خودتون به خواسته هاتون احترام بذارین . جامعه آینه تمام نمای خودمون هست . این وسط فقط یه عده بی گناه هستن که چوب ندانم کاری دیگران را میخورند .بهتره مسئولیت کاری رو که انجام میدیم به عهده بگیریم نه اینکه گردن دیگری بندازیم....بهتره از خودمون شروع کنیم.

35 بَابُ أَنَّهُ یَجِبُ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَنْ یُحِبَّ لِلْمُؤْمِنِینَ مَا یُحِبُّ لِنَفْسِهِ وَ یَکْرَهَ لَهُمْ مَا یَکْرَهُ لَهَا

20536- 1-^[1] مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَحْیَى بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی الْبِلَادِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ أَبِی الْبِلَادِ رَفَعَهُ قَالَ: جَاءَ أَعْرَابِیٌّ إِلَى النَّبِیِّ ص فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ- عَلِّمْنِی عَمَلًا أَدْخُلُ بِهِ الْجَنَّةَ فَقَالَ مَا أَحْبَبْتَ أَنْ یَأْتِیَهُ النَّاسُ إِلَیْکَ فَأْتِهِ إِلَیْهِمْ وَ مَا کَرِهْتَ أَنْ یَأْتِیَهُ النَّاسُ إِلَیْکَ فَلَا تَأْتِهِ إِلَیْهِمْ.

20537- 2-^[2] وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ یُوسُفَ بْنِ عِمْرَانَ بْنِ مِیثَمٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: أَوْحَى اللَّهُ إِلَى آدَمَ ع أَنِّی سَأَجْمَعُ لَکَ الْکَلَامَ فِی أَرْبَعِ کَلِمَاتٍ إِلَى أَنْ قَالَ وَ أَمَّا الَّتِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَ النَّاسِ فَتَرْضَى لِلنَّاسِ مَا تَرْضَى لِنَفْسِکَ وَ تَکْرَهُ لَهُمْ مَا تَکْرَهُ لِنَفْسِکَ.(1)

35- باب اینکه بر مؤمن واجب است آنچه را براى خود دوست مى‏دارد براى مؤمنین دوست بدارد و آنچه را براى خود نمى‏پسندد براى آنان نخواهد

327- عربى به خدمت پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! مرا عملى بیاموز که به سبب آن به بهشت داخل شوم. حضرت فرمود: آنچه را که دوست مى‏دارى مردم در باره تو به جاى آورند در باره آنان به جاى آور و آنچه را که ناپسند مى‏شمرى در باره‏ات به جاى آورند در باره آنان به جاى نیاور.

328- امام صادق علیه السّلام فرمود: خداوند به حضرت آدم علیه السّلام وحى فرستاد که من تمامى سخنى را که با تو دارم در چهار سخن جمع مى‏کنم- تا آنجا که فرمود:- و امّا آنچه که بین تو و بین مردمان باید باشد این است که براى مردم به چیزى خوشنود شوى که براى خودت به آن خوشنود مى‏گردى و براى آنان چیزى را ناپسند شمرى که براى خودت آن را ناپسند مى‏شمرى.(2)

---

1-     1- تفصیل وسائل الشیعة إلى تحصیل مسائل الشریعة

2-    2- جهاد النفس وسائل الشیعة / ترجمه افراسیابى

 

نماز غفیله

نماز غفیله

از جمله نمازهای مستحب که بین نماز مغرب و عشا خوانده می‏شود «نماز غفیله» است که

 

دو رکعت است و وقت این نماز بنا بر احتیاط بعد از نماز مغرب است تا هنگامی که سرخی

 

خورشید از سمت مغرب به کلی ناپدید شود. بنابراین وقت نماز غفیله بنا بر احتیاط تا یک

 

ساعت و نیم بعد از مغرب است و اگر بخواهد بعد از این زمان بخواند به قصد رجا و به امید ثواب

 

باشد.

 

در رکعت اول نماز غفیله باید پس از حمد به جای سوره، این آیه خوانده شود:

 

الف- "وَ ذَالنُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَی فِی‎الظُّلُمَاتِ أَنْ لَاإِلَهَ‎إِلاَّأَنْتَ

 

سُبْحَانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ."

 

و در رکعت دوّم پس از حمد به جای سوره این آیه را بخواند:

 

ب- "وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ الَّتِی لَا یعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَ یعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِ

 

الاَّ یعْلَمُهَا وَ لَا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لَا یَابِسٍ إِلاَّ فِی کتَابٍ مُبِینٍ.

 

و در قنوت آن بگوید:

 

ج- «أَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْئَلُک بِمَفَاتِیحِ الْغَیْبِ الَّتِی لَا یعْلَمُهَا إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِهِ وَ أَنْ

 

تَفْعَلَ بِی کذَا وَ کذَا» و به ‌جای عبارت «کذَا وَ کذَا» حاجات خود را به زبان آورد و بعد از آن بگوید:

 

د- «أَللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَی طَلَبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی فَأَسْئَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍوَآلِ‎مُحَمَّدٍ

 

عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلَامِ لَمَّا قَضَیتَهَا لِی» 

و دوباره می تواند حاجت خود را بگوید.

آبرو

اتوبوس بسیار شلوغ بود زن روی صندلی نشسته بود و نوزادش را که خواب بود نوازش میکرد . بالاخره جایی برای من کنار این خانم باز شد و من توانستم بنشینم . بعد از چند دقیقه بویی بد به مشامم رسید حدس زدم که از بیرون باشد . ناگهان خانمی که جلوی من نشسته بود برگشت و با لحنی بسیار بد و با صدایی بلند به خانمی که نوزادش در بغلش بود گفت : این بوی چیست ؟ آن زن هم که بسیار ناراحت شده بود سرش را پایین انداخت و گفت : من نمی دانم . ولی من میدانستم هر چه بود مربوط به آن خانم و بچه اش نبود . واقعا چرا بعضی از ما آدمها فکر میکنیم هر چیزی به ذهنمان میرسد درست است و باید آن را به زبان بیاوریم ، چرا اینقدر راحت به دیگران تهمت می زنیم ، چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟ 

حتما شنیده ای آن داستان را که میگوید : عالمی مقداری پر به شخصی داد و گفت آن را در راه بریز فردا به آن شخص گفت که برو و آن پرها را جمع کن . آن شخص رفت و اثری از پرها ندید ، عالم گفت آبروی ریخته شده مثل پر هست وهنگامی که برای جمع کردن دوباره آن بازگردی دیگر نخواهد بود وباد آن را باخود خواهد برد ..... 

کمی صبوری بد نیست....

سمت خدا

خیره بود این نگاهم بر گل قالیمان

 

ناگهان دیدم که گل ماهی شد و رفت رقص کنان

موج ها شادی کنان بالا و پایین می شدند

ماهی ام پا در آورد و آبها خاکی شدند

ای عجب، ببری بدیدم جای آن ماهی، من

دشت پوشانده بود با دامنی از گل، تن

ناگهان بالهایش را چنان اوباز کرد

قلب من مثل قناری، چهچهه آغاز کرد

چشمهایم باز شد به ناگه ، دلم سوخت، ای خدا

خواب میدیدم ، نرفتم باز هم سمت خدا!

 

« نجمه شفیعی »