با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛
هر روز یک صفحه
صفحه سیصد و بیست و پنج ( 44 -36)
سورةُ الأنبیَاء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
وَ إِذا رَآکَ الَّذینَ کَفَرُوا إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلاَّ هُزُواً أَ هذَا الَّذی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ وَ هُمْ بِذِکْرِ الرَّحْمنِ هُمْ کافِرُونَ (36)
خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُریکُمْ آیاتی فَلا تَسْتَعْجِلُونِ (37)
وَ یَقُولُونَ مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (38)
لَوْ یَعْلَمُ الَّذینَ کَفَرُوا حینَ لا یَکُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَ لا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ (39)
بَلْ تَأْتیهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلا یَسْتَطیعُونَ رَدَّها وَ لا هُمْ یُنْظَرُونَ (40)
وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَحاقَ بِالَّذینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (41)
قُلْ مَنْ یَکْلَؤُکُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ مِنَ الرَّحْمنِ بَلْ هُمْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42)
أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنا لا یَسْتَطیعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَ لا هُمْ مِنَّا یُصْحَبُونَ (43)
بَلْ مَتَّعْنا هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى طالَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ أَ فَلا یَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها أَ فَهُمُ الْغالِبُونَ (44)
ترجمه فارسی
هنگامى که کافران تو را مىبینند، کارى جز استهزا کردن تو ندارند (و مىگویند:) آیا این همان کسى است که سخن از خدایان شما مىگوید؟! در حالى که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار مىکنند. (36)
(آرى،) انسان از عجله آفریده شده ولى عجله نکنید بزودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد! (37)
آنها مىگویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) کى فرا مىرسد؟!» (38)
ولى اگر کافران مىدانستند زمانى که (فرا مىرسد) نمىتوانند شعلههاى آتش را از صورت و از پشتهاى خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یارى نمىکند (این قدر درباره قیامت شتاب نمىکردند)! (39)
(آرى، این مجازات الهى) بطور ناگهانى به سراغشان مىآید و مبهوتشان مىکند آن چنان که توانایى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمىشود! (40)
(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند امّا سرانجام، آنچه را استهزا مىکردند دامان مسخرهکنندگان را گرفت (و مجازات الهى آنها را در هم کوبید)! (41)
بگو: «چه کسى شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه مىدارد؟!» ولى آنان از یاد پروردگارشان روىگردانند! (42)
آیا آنها خدایانى دارند که مىتوانند در برابر ما از آنان دفاع کنند؟! (این خدایان ساختگى، حتّى) نمىتوانند خودشان را یارى دهند (تا چه رسد به دیگران) و نه از ناحیه ما با نیرویى یارى مىشوند! (43)
ما آنها و پدرانشان را (از نعمتها) بهرهمند ساختیم، تا آنجا که عمر طولانى پیدا کردند (و مایه غرور و طغیانشان شد) آیا نمىبینند که ما پیوسته به سراغ زمین آمده، و از آن (و اهلش) مىکاهیم؟! آیا آنها غالبند (یا ما)؟! (44)
Translation of the Qur'an
Page ( 325 ) verses Surah al-Anbiya (36-44 )
Surah al-Anbiya
In the name of God
Whenever those who disbelieve see you, they never accept you unless it is to ridicule you:" Is this the person who mentions your gods?", while they disown any mention of the Mercy-giving!) 36 (
Man has been created from impatience. I will show you My signs so do not try to hurry Me up.) 37 (
They say:" When will this promise be, if you are) all (so truthful?") 38 (
If those who disbelieve only knew about the time when they will not fend the Fire off from their faces nor from their backs, nor will they be supported.) 39 (
Rather it will come upon them suddenly and dumbfound them; they will not manage to cast it off nor will they be allowed to wait.) 40 (
Messengers have been ridiculed before you, till whatever they were sneering at swept in around those who had been ridiculing them.") 41 (
) IV (SAY:" Who shields you night and day from the Mercy-giving?" Indeed they are evasive about mentioning their Lord!) 42 (
Or do they have gods who can defend them from Us? They can neither assist themselves nor yet are they accompanied by Us.) 43 (
Rather We have let such persons and their forefathers enjoy themselves until life seems to last too long for them. Do they not see how We come to the earth to clip it off along its borders? Will they turn out to be the winners?) 44 (