s8

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه هشت : آیات (49-57)

 

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

 

وَ إِذْ نَجَّیْناکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذابِ یُذَبِّحُونَ أَبْناءَکُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِساءَکُمْ وَ فی‏ ذلِکُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظیمٌ (49)

 

وَ إِذْ فَرَقْنا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَیْناکُمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (50)

 

وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى‏ أَرْبَعینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنْتُمْ ظالِمُونَ (51)

 

ثُمَّ عَفَوْنا عَنْکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (52)

 

وَ إِذْ آتَیْنا مُوسَى الْکِتابَ وَ الْفُرْقانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (53)

 

وَ إِذْ قالَ مُوسى‏ لِقَوْمِهِ یا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکُمْ بِاتِّخاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلى‏ بارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ عِنْدَ بارِئِکُمْ فَتابَ عَلَیْکُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (54)

 

وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسى‏ لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (55)

 

ثُمَّ بَعَثْناکُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (56)

 

وَ ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى‏ کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (57)

 

ترجمه به فارسی :

 

و (به یاد آرید) هنگامى که شما را از ستم فرعونیان نجات دادیم که از آنها سخت در شکنجه بودید، (به حدّى که) پسران شما را کشته و زنانتان را زنده نگاه مى‏داشتند، و آن بلا و امتحانى بزرگ بود که خدا شما را بدان مى‏آزمود. (49)

و (یاد کنید) هنگامى که دریا را شکافتیم و شما را نجات دادیم و فرعونیان را غرق کردیم و شما مشاهده مى‏کردید. (50)

و (یاد آورید) موقعى که با موسى چهل شب وعده نهادیم، پس شما (در غیبت او) گوساله پرستى اختیار کرده ستمکار و بیدادگر شدید. (51)

آن گاه شما را پس از چنین کار زشت بخشیدیم، شاید سپاسگزار شوید. (52)

و (به یاد آورید) وقتى که به موسى کتاب و فرقان عطا کردیم، باشد که به راه حق هدایت یابید. (53)

و (یاد کنید) وقتى که موسى به قوم خود گفت: اى قوم، شما به نفس خود ستم کردید که (به جهالت) گوساله پرست شدید، اکنون به سوى آفریدگارتان باز گردید و (به کیفر جهالت خود) به کشتن یکدیگر تیغ برکشید، این براى شما در پیشگاه آفریدگارتان بهترین (کفّاره عمل) است. آن گاه از شما در گذشت که او بسیار توبه‏پذیر و مهربان است. (54)

و (یاد آرید) وقتى که گفتید: اى موسى ما به تو ایمان نمى‏آوریم تا آنکه خدا را آشکار ببینیم، پس صاعقه سوزان بر شما فرود آمد و آن را مشاهده مى‏کردید. (55)

سپس شما را بعد از مرگ برانگیختیم شاید خدا را شکر گزارید. (56)

و ابر را سایبان شما ساختیم و مرغ بریان و ترانگبین را بر شما فرستادیم (و گفتیم) از این روزیهاى پاک که به شما دادیم تناول کنید، ولى (شکر این نعمت را به جا نیاوردند) نه به ما بلکه به خود ستم کردند. (57)

 

ترجمه انگلیسی :

 

When We rescued you from Pharaoh's household, they had been subjecting you to the worst torment, slaying your sons and sparing your women. That meant such awful testing by your Lord! .49

So We divided the sea for you and saved you, while We drowned Pharaoh's household as you were looking on.) 50 (

When We appointed forty nights for Moses, you took the Calf after he] had left [, and you became wrongdoers.) 51 (

Then later on We still overlooked this for you, so that you might act grateful) 52 (

When We gave Moses the Book and the Standard so that you might be guided.) 53 (

When Moses told his folk:" My people, you have wronged yourselves in accepting the Calf, so turn towards your Maker in repentance and kill your own] guilty [selves; that will be better for you with your Maker. He will) then (relent towards you, since He is the Relenting, the Merciful.") 54 (

So you said:" Moses, we will never believe in you until we see God openly," the Thunderbolt caught you while you were) all (looking on.) 55 (

Then We raised you up after you had died so that you might act grateful;) 56 (

We spread the clouds out to shade you, and sent down manna and quail for you:" Eat some of the good things which We have provided you with!" They did not harm Us, but it was themselves whom they harmed.) 57