s322

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه سیصد و بیست و دو (10-1)

 

سورةُ الأنبیَاء

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

 

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسابُهُمْ وَ هُمْ فی‏ غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1)

 

ما یَأْتیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ (2)

 

لاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذینَ ظَلَمُوا هَلْ هذا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3)

 

قالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (4)

 

بَلْ قالُوا أَضْغاثُ أَحْلامٍ بَلِ افْتَراهُ بَلْ هُوَ شاعِرٌ فَلْیَأْتِنا بِآیَةٍ کَما أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5)

 

ما آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْناها أَ فَهُمْ یُؤْمِنُونَ (6)

 

وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَکَ إِلاَّ رِجالاً نُوحی‏ إِلَیْهِمْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (7)

 

وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا یَأْکُلُونَ الطَّعامَ وَ ما کانُوا خالِدینَ (8)

 

ثُمَّ صَدَقْناهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَیْناهُمْ وَ مَنْ نَشاءُ وَ أَهْلَکْنَا الْمُسْرِفینَ (9)

 

لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ کِتاباً فیهِ ذِکْرُکُمْ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (10)

 

ترجمه فارسی

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالى که در غفلتند و روى گردانند! (1)

هیچ یادآورى تازه‏اى از طرف پروردگارشان براى آنها نمى‏آید، مگر آنکه با بازى (و شوخى) به آن گوش مى‏دهند! (2)

این در حالى است که دلهایشان در لهو و بى‏خبرى فرو رفته است! و ستمگران پنهانى نجوا کردند (و گفتند): «آیا جز این است که او بشرى همانند شماست؟! آیا به سراغ سحر مى‏روید، با اینکه (چشم دارید و) مى‏بینید؟! (3)

 (پیامبر) گفت: «پروردگارم همه سخنان را، چه در آسمان باشد و چه در زمین، مى‏داند و او شنوا و داناست!» (4)

آنها گفتند: « (آنچه محمّد (ص) آورده وحى نیست) بلکه خوابهایى آشفته است! اصلًا آن را بدروغ به خدا بسته نه، بلکه او یک شاعر است! (اگر راست مى‏گوید) باید معجزه‏اى براى ما بیاورد همان گونه که پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند!» (5)

تمام آبادیهایى که پیش از اینها هلاک کردیم (تقاضاى معجزات گوناگون کردند، و خواسته آنان عملى شد، ولى) هرگز ایمان نیاوردند آیا اینها ایمان مى‏آورند؟! (6)

ما پیش از تو، جز مردانى که به آنان وحى مى‏کردیم، نفرستادیم! (همه انسان بودند، و از جنس بشر!) اگر نمى‏دانید، از آگاهان بپرسید. (7)

آنان را پیکرهایى که غذا نخورند قرار ندادیم! عمر جاویدان هم نداشتند! (8)

سپس وعده‏اى را که به آنان داده بودیم، وفا کردیم! آنها و هر کس را که مى‏خواستیم (از چنگ دشمنانشان) نجات دادیم و مسرفان را هلاک نمودیم! (9)

ما بر شما کتابى نازل کردیم که وسیله تذکّر (و بیدارى) شما در آن است! آیا نمى‏فهمید؟! (10)

 

Translation of the Qur'an

Page (322  ) verses Surah al-Anbiya(1-10  )

 

Surah al-Anbiya

In the name of God

 

In the name of God, the Mercy-giving, the Merciful!

 

) I (Men turn aside through indifference even though their reckoning approaches.) 1 (

 

No fresh reminder ever comes to them from their Lord except they listen to it as they play away,) 2 (

 

their hearts distracted. Those who do wrong consult together privately;" Isn't not this] man [just a human being like yourselves? Will you succumb to magic while you can see it happening?") 3 (

 

SAY:" My Lord knows whatever is spoken in Heaven and Earth; He is Alert, Aware.") 4 (

 

" Rather", they say," it's a jumble of dreams! In fact, he has made it all up! Indeed, he's a poet. Let him bring us a sign such as the first men were sent with.") 5 (

 

No town that ever believed before have We wiped out. Will they believe?) 6 (

 

Before you We have sent only men whom We inspired. Ask people with] long [memories if you do not know it already.) 7 (

 

We did not grant them bodies which did not eat food, nor were they immortal.) 8 (

 

Then We confirmed the Promise for them, and saved them as well as anyone We wished to, and wiped out those who were dissipated.) 9 (

 

We have sent down a Book to you which contains your Reminder. Will you not use your reason?) 10 (