s233

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه 

صفحه دویست و سی و سه (108-98)

 

سورةُ هُود

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏

 

 

یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (98)

 

وَ أُتْبِعُوا فی‏ هذِهِ لَعْنَةً وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ (99)

 

ذلِکَ مِنْ أَنْباءِ الْقُرى‏ نَقُصُّهُ عَلَیْکَ مِنْها قائِمٌ وَ حَصیدٌ (100)

 

وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لکِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتی‏ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَیْ‏ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَ ما زادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبیبٍ (101)

 

وَ کَذلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذا أَخَذَ الْقُرى‏ وَ هِیَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلیمٌ شَدیدٌ (102)

 

إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ الْآخِرَةِ ذلِکَ یَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِکَ یَوْمٌ مَشْهُودٌ (103)

 

وَ ما نُؤَخِّرُهُ إِلاَّ لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ (104)

 

یَوْمَ یَأْتِ لا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَ سَعیدٌ (105)

 

فَأَمَّا الَّذینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فیها زَفیرٌ وَ شَهیقٌ (106)

 

خالِدینَ فیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلاَّ ما شاءَ رَبُّکَ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِما یُریدُ (107)

 

وَ أَمَّا الَّذینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خالِدینَ فیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلاَّ ما شاءَ رَبُّکَ عَطاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ (108)

 

ترجمه فارسی

 

[فرعون‏] روز قیامت پیشاپیش قومش مى‏رود، پس آنان را به آتش درمى‏آورد، و بد نصیب و سهمى است [آتشى‏] که در آن وارد مى‏شود. (98)

و در این دنیا و روز قیامت به لعنتى بدرقه شدند [و آن لعنت‏] بد عطیه‏اى است که به آنان مى‏دهند. (99)

این از گزارش‏هاى شهرها [و اهل آنها] است که آن را بر تو حکایت مى‏کنیم، برخى از آن [شهر] ها هنوز برجایند، و برخى درو شده بر باد رفته‏اند! (100)

و ما بر آنان ستم نکردیم، ولى آنان بر خویشتن ستم ورزیدند، پس هنگامى که عذاب پروردگارت فرا رسید، معبودانى که به جاى خدا مى‏پرستیدند، چیزى [از عذاب را] از آنان دفع نکردند، و به آنان جز خسارت و هلاکت نیفزودند. (101)

و چنین است مؤاخذه کردن پروردگارت، هنگامى که [مردم‏] آبادى‏ها را در آن حال که ستمکارند مؤاخذه مى‏کند. بى‏تردید مؤاخذه او دردناک و سخت است. (102)

یقیناً در آن مؤاخذه‏ها براى کسى که از عذاب آخرت مى‏ترسد، عبرت است، [و] آن روزى است که مردم را براى آن گرد مى‏آورند، و آن روزى است که [همه صحنه‏هاى آن‏] مورد مشاهده است. (103)

و ما آن روز را جز براى مدتى اندک به تأخیر نمى‏اندازیم. (104)

روزى که چون فرا رسد، هیچ کس جز به اجازه او سخن نمى‏گوید پس برخى تیره‏بخت و برخى نیک‏بخت‏اند. (105)

اما تیره‏بختان [که خود سبب تیره‏بختى خود بوده‏اند] در آتش‏اند، براى آنان در آنجا ناله‏هاى حسرت‏بار و عربده و فریاد است. (106)

در آن تا آسمان‏ها و زمین پابرجاست جاودانه‏اند، مگر آنچه را که مشیّت پروردگارت اقتضا کرده است بى‏تردید پروردگارت هر چه را اراده مى‏کند، انجام مى‏دهد. (107)

اما نیک‏بختان [که به توفیق سعادت یافته‏اند] تا آسمان‏ها و زمین پابرجاست، در بهشت جاودانه‏اند مگر آنچه را مشیّت پروردگارت اقتضا کرده، [بهشت‏] عطایى قطع ناشدنى و بى‏پایان است. (108)

 

ترجمه انگلیسی

 

He will appear before his folk on Resurrection Day and lead them on to the Fire. How awful will be) their (arrival wherever they are led!) 98 (

They will be followed by a curse in this] world [and on Resurrection Day; how awful is the gift which will be presented] them [!) 99 (

That is some of the news from towns We are telling you about; some of them are still, standing there while] others have been [mown down.) 100 (

We did no wrong to them but they had) already (wronged themselves; their) false (gods which they had been appealing to instead of to God] Alone [did not benefit them in any way once your Lord's command came along, and they increased them in nothing except destruction.) 101 (

Even so will your Lord seize things when He takes over any towns while they are doing wrong; His seizing will be painful, severe.) 102 (

In that lies a sign for anyone who fears torment in the Hereafter; that will be a day on which mankind will be gathered, and such is a day when) every (one should be present.) 103 (

We will not postpone it except till a deadline which shall be counted out.) 104 (

The day it comes, no soul will speak up except with His permission. Some of them will feel miserable while] others [will be happy.) 105 (

Those who are miserable will be in the Fire; they shall) hear (moaning and groaning in it,) 106 (

remaining there so long as Heaven and Earth will last, except for whatever your Lord may wish. Your Lord is a Doer of whatever He wants!) 107 (

Those who have found happiness will be in the Garden, living there so long as Heaven and Earth may endure, except for whatever your Lord may wish, as a gift that will never crumble away.) 108 (