s126

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه صد و بیست و شش (109-113)

 

سورةُ المَائدة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَیَقُولُ ما ذا أُجِبْتُمْ قالُوا لا عِلْمَ لَنا إِنَّکَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ (109)

إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتی‏ عَلَیْکَ وَ عَلى‏ والِدَتِکَ إِذْ أَیَّدْتُکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَ کَهْلاً وَ إِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنی‏ فَتَنْفُخُ فیها فَتَکُونُ طَیْراً بِإِذْنی‏ وَ تُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنی‏ وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‏ بِإِذْنی‏ وَ إِذْ کَفَفْتُ بَنی‏ إِسْرائیلَ عَنْکَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَقالَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبینٌ (110)

وَ إِذْ أَوْحَیْتُ إِلَى الْحَوارِیِّینَ أَنْ آمِنُوا بی‏ وَ بِرَسُولی‏ قالُوا آمَنَّا وَ اشْهَدْ بِأَنَّنا مُسْلِمُونَ (111)

إِذْ قالَ الْحَوارِیُّونَ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطیعُ رَبُّکَ أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ قالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ (112)

قالُوا نُریدُ أَنْ نَأْکُلَ مِنْها وَ تَطْمَئِنَّ قُلُوبُنا وَ نَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنا وَ نَکُونَ عَلَیْها مِنَ الشَّاهِدینَ (113)

ترجمه فارسی :

 

[از] روزى [پروا کنید] که خدا پیامبران را جمع مى‏کند، و [به آنان‏] مى‏فرماید: [در برابر دعوتتان به اجراى دستورهاى خدا] چه پاسخى به شما داده شد؟ گویند: ما را [در برابرِ دانشِ تو] هیچ دانشى نیست یقیناً تویى که به نهان‏ها بسیار دانایى. (109)

 [یاد کنید] هنگامى که خدا فرمود: اى عیسى بن مریم! نعمتم را بر خود و بر مادرت یاد کن، آن گاه که تو را به وسیله روح القدس توانایى بخشیدم، که با مردم در گهواره [به اعجاز] و در میانسالى [به وحى‏] سخن گفتى، و آن گاه که تو را کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم، و هنگامى که به اذن من از گِل، مجسمه‏اى به شکل پرنده مى‏ساختى، پس در آن مى‏دمیدى و به فرمان من پرنده‏اى زنده مى‏شد، و کور مادر زاد و شخص پیس را به اذن من شفا مى‏دادى، و زمانى که مردگان را به اجازه من [زنده از گور] بیرون مى‏آوردى، و آن گاه که [شرّ و آسیب‏] بنى‏اسرائیل را هنگامى که براى آنان دلایل روشن آوردى از تو بازداشتم، پس کسانى از آنان کافر شدند، گفتند: این [دلایل و معجزات‏] جز افسونى آشکار نیست. (110)

و [یاد کنید] هنگامى که به حواریون وحى کردم که به من و فرستاده من ایمان آورید. گفتند: ایمان آوردیم و شاهد باش که ما [در برابر خدا، فرمان‏ها و احکام او] تسلیم هستیم. (111)

 [و یاد کنید] زمانى که حواریون گفتند: اى عیسى بن مریم! آیا پروردگارت مى‏تواند براى ما سفره‏اى که غذا در آن باشد از آسمان نازل کند؟! گفت: اگر ایمان دارید، از خدا پروا کنید. (112)

گفتند: مى‏خواهیم از آن بخوریم و دل‏هاى ما آرامش یابد، و بدانیم که تو [در ادعاى نبوتت‏] به ما راست گفته‏اى، و ما بر آن از گواهان باشیم. (113)

ترجمه انگلیسی :

 

) XV (Some day God will assemble] His [messengers and say:" What response have you received?" They will say:" We possess no knowledge; You are the Knower of Unseen things!") 109 (

So God will say:" Jesus, son of Mary, remember My favor towards you and towards your mother when I assisted you with the Holy Spirit. You spoke to people from the cradle and as an adult when I taught you the Book and wisdom, the Torah and the Gospel. So you created something out of clay looking like a bird with My permission; you breathed into it, and by My permission it became a bird! You cured anyone born blind, and the leper with My permission. So you brought forth the dead by My permission, and I fended off the Children of Israel from you, when you brought them explanations, so those among them who disbelieved said: 'This is sheer magic! ') 110 (

When I inspired the disciples to believe in Me and in My messenger, they said: 'We believe, so take witness that we are Muslims. ') 111 (

When the disciples said: 'Jesus, son of Mary, can your Lord send a Table down from Heaven for us? ', he said: 'Heed God if you are believers! ') 112 (

They said: 'We want to eat from it, and for our hearts to feel at rest, and so we know that you have told us the Truth, and that we should be witnesses for it. ') 113 (