زیارت به هر قیمتی ؟؟؟؟؟

آخه چرا ؟ رسیدن به ضریح به چه قیمتی ؟ چرا من اینقدر بی انصافم ؟ آخه چرا با توی سر وبدن دیگران زدن و ‍‍‍ پرت کردن دیگران به اون طرف خودمو به ضریح می رسونم ، این وسط هم کوچک تر وبزرگتر و مریض و.... حالیم نیست ....چرا من همه چیز رو واسه خودم می خوام و وقتی دستم رسید به ضریح ، دیگه ولش نمی کنم و به این فکر نمی کنم که این همه منتظرن ؟ این چه زیارتی هست ؟ این چه صوابی هست ؟ با داغون کردن دیگران و دلشون رو شکستن ؟ کاش یه کم به کارهام فکر می کردم و همین الآن تصمیم می گرفتم و خودمو درست می کردم ، حتی اگه دیگران هیچ وقت این چیزهارو رعایت نکنن یا بدتر از اون رو انجام بدن .... اصلا شاید این کار من الگوی دیگران شد ! حتی اگه نشد هم حداقل وجدانم راحت هست .