امام حسین علیه السلام: مگر نمیبینید که به حق عمل نمی شود و....

 

علت قیام عاشورا

 

بلند کردن نام خدا و یارى دین او

 

جهاد، براى جلب خشنودى پروردگار، برقرار ساختن عدالت اجتماعى، حمایت از کسانى که در معرض فریب و گمراهى قرار گرفته ‏اند، برچیدن بساط شرک و بت‏ پرستى از محیط جامعه انسانى و اجراى دستورهاى خداوند، جایز، بلکه واجب است:

 

«وَقاتِلُوهُمْ حَتّى‏ لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلّا عَلَى الظّالِمِینَ».

 

با آنان بجنگید تا دیگر فتنه‏ اى نباشد و دین مخصوصِ خدا شود. پس اگر دست برداشتند، تجاوز جز بر ستم‏گران روا نیست.

 

امام حسین علیه السلام درباره علت قیام خود می فرماید:

 

و من با کفایت‏ ترین فرد براى یارى دین خدایم و این که شریعت او را عزیز کنم و در راه خدا جهاد کنم تا نام خدا بلند و پرآوازه باشد.

 

اصلاح امت به وسیله امر به معروف و نهى از منکر

 

در اسلام، به همان اندازه که از فساد، انتقاد و با آن مقابله شده است، به اصلاح سفارش و تأکید شده است. قرآن، تنها ایمان و تقواى درونى را کافى نمی داند، بلکه حرکت در راه او و تلاش براى هدایت جامعه را نیز ضرورى می شمارد.

 

قرآن کریم، بهترین امت بودن را به انجام دادن امر به معروف و نهى از منکر مشروط کرده است:

 

«کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ المُنْکَرِ».

 

امر به معروف و نهى از منکر وظیفه تمام انبیا در طول تاریخ بوده است.

 

امام حسین علیه السلام درباره علت قیام خود می فرماید:

 

مگر نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیرى نمی گردد! من بنا دارم [هر چند با ریخته شدن خونم باشد] امر به معروف و نهى از منکر کنم.

 

. فسق یزید و فساد دستگاه حکومتى‏

 

نخستین شرط حاکم اسلامى، عمل کردن به قوانین الهى است:

 

«إِنّا أَنْزَلْنآ إِلَیْکَ الکِتابَ بِالحَقِّ لِتَحْکُمَ بَیْنَ النّاسِ بِما أَراکَ اللَّهُ وَلا تَکُنْ لِلْخائِنِینَ خَصِیماً».

 

ما این کتاب را به حق، بر تو نازل کردیم تا میان مردم به [موجب‏] آن‏چه خدا به تو آموخته، داورى کنى و زنهار! جانبدار خیانت‏کاران مباش.

 

از دیگر شرایط، اطاعت آحاد ملت، به ویژه کارگزاران حکومت اسلامى، از فرمان‏هاى خداوند است. در آیات متعددى، از حکومت‏هایى که در آنها غیر خدا اطاعت می شود، به شدت نکوهش شده است؛ مانند:

 

«وَتِلْکَ عادٌ جَحَدُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ‏و وَاتَّبَعُوا أَمْرَ کُلِّ جَبّارٍ عَنِیدٍ».

 

و این قوم [عاد] بود که آیات پروردگارشان را انکار و فرستادگانش را نافرمانى کردند و به فرمان هر زورگوى ستیزه‏ جویى رفتند.

 

طبق فرمایش‏ هاى امام حسین علیه السلام، یزید و حکومت او هیچ یک از شرایط حکومت و رهبرى اسلام را نداشت.

حضرت در این‏باره می ‏فرماید:

یزید مردى فاسق است، قاتل افراد بى گناه است، شراب می ‏نوشد. این مردم، ملزم به‏ اطاعت از شیطان شده‏ اند و اطاعت خدا را ترک کرده، فساد را در زمین آشکار کرده ‏اند، حرام خدا را حلال و حلال او را حرام کرده‏ اند.

 

 واجب بودن قیام علیه سلطان ستم‏گر

 

در آیات قرآن، از تکیه و اعتماد بر ظالمان نهى شده است:

 

«وَلا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النّارُ وَما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ».

 

به کسانى که ستم کرده‏ اند، متمایل نشوید که آتش [دوزخ‏] به شما می رسد و در برابر خدا براى شما دوستانى نخواهد بود و سرانجام، یارى نخواهید شد.

 

امام حسین علیه السلام نیز یکى از دلایل خود را وجوب قیام علیه سلطان ستم‏گر دانسته، می فرماید:

 

هر کس حاکم ستم‏گرى را ببیند که حرام خدا را حلال کرده، عهد الهى را نادیده گرفته، با روش پیامبر صلى الله علیه و آله مخالفت و در میان مردم، به ظلم و گناه عمل می کند و علیه او سخنى نگوید و شورشى نکند، بر خدا لازم است که او را به جایگاه خود [جهنم‏] ببرد.

 

قابل توجه مسئولین ☝