امام حسین علیه السلام ملاقات با خداوند را انتخاب کرد

 

امام باقر علیه السلام فرمود: خداى تعالى نصرت خود را بر امام‏ حسین‏ علیه السلام فرود آورد تا آنجا که میان آسمان و زمین قرار گرفت (و نزدیک شد که او را بر کوفیان پیروزى دهد) سپس او را مخیر ساخت که او یا پیروزى و یا ملاقات خدا را انتخاب کند، آن حضرت ملاقات خداى تعالى را اختیار کرد.

 

( اصول کافی )

 

h32

 

حکمت 32

 

و قال ع فاعل الخیر خیر منه و فاعل الشر شر منه

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: نیکوکار، از کار نیک بهتر و بدکار از کار بد بدتر است.

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'mirfrn, peace be upon him, said: The doer of good is better than the good itself, and the doer of evil is worse than the evil itself.

s43

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه چهل و سه (257-259)

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا

 

أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ (257)

 

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذی حَاجَّ إِبْراهیمَ فی‏ رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ إِذْ قالَ إِبْراهیمُ

 

رَبِّیَ الَّذی یُحْیی‏ وَ یُمیتُ قالَ أَنَا أُحْیی‏ وَ أُمیتُ قالَ إِبْراهیمُ فَإِنَّ اللَّهَ

 

یَأْتی‏ بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذی کَفَرَ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (258)

 

أَوْ کَالَّذی مَرَّ عَلى‏ قَرْیَةٍ وَ هِیَ خاوِیَةٌ عَلى‏ عُرُوشِها قالَ أَنَّى یُحْیی‏

 

هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ کَمْ لَبِثْتَ قالَ لَبِثْتُ

 

یَوْماً أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عامٍ فَانْظُرْ إِلى‏ طَعامِکَ وَ شَرابِکَ

 

لَمْ یَتَسَنَّهْ وَ انْظُرْ إِلى‏ حِمارِکَ وَ لِنَجْعَلَکَ آیَةً لِلنَّاسِ وَ انْظُرْ إِلَى الْعِظامِ

 

کَیْفَ نُنْشِزُها ثُمَّ نَکْسُوها لَحْماً فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (259)

 

ترجمه فارسی :

 

خدا یار اهل ایمان است که آنان را از تاریکیهاى جهل بیرون آرد و به عالم نور برد، و آنان که راه کفر گزیدند یار ایشان شیاطین و دیوهایند که آنها را از عالم نور به تاریکیهاى گمراهى در افکنند، این گروه اهل دوزخند و در آن همیشه خواهند بود. (257)

آیا ندیدى که پادشاه زمان ابراهیم (علیه السّلام) به دلیل حکومتى که خدا به او داده بود درباره (یکتایى) خدا با ابراهیم به جدل برخاست؟ چون ابراهیم گفت: خداى من آن است که زنده گرداند و بمیراند، او گفت: من نیز زنده مى‏کنم و مى‏میرانم. ابراهیم گفت که خداوند خورشید را از طرف مشرق برآورد، تو اگر توانى از مغرب بیرون آر آن نادان کافر در جواب عاجز ماند و خدا راهنماى ستمکاران نخواهد بود. (258)

یا به مانند آن کس (عزیر) که به دهکده‏اى گذر کرد که خراب و ویران شده بود، گفت: (به حیرتم که) خدا چگونه باز این مردگان را زنده خواهد کرد! پس خداوند او را صد سال میراند سپس زنده کرد و برانگیخت و بدو فرمود که چند مدّت درنگ نمودى؟ جواب داد: یک روز یا پاره‏اى از یک روز درنگ نمودم، خداوند فرمود (نه چنین است) بلکه صد سال است که به خواب مرگ افتاده‏اى، نظر در طعام و شراب خود بنما که هنوز تغییر ننموده، و الاغ خود را بنگر (که اکنون زنده‏اش کنیم تا احوال بر تو معلوم شود) و تا تو را حجت و نشانه‏اى براى خلق قرار دهیم (که امر بعثت را انکار نکنند) و بنگر در استخوانهاى آن که چگونه درهمش پیوسته و گوشت بر آن پوشانیم. چون این کار بر او روشن گردید، گفت: به یقین مى‏دانم که خدا بر هر چیز قادر است. (259)

 

ترجمه انگلیسی :

 

God is the Patron of those who believe. He brings them out of darkness into Light, while those who disbelieve have the Arrogant ones for their patrons; they will lead them out of Light into darkness. Those are inmates of the Fire; they shall remain there!) 257 (

) XXXV (Have you not considered the person who argued with Abraham about his Lord, concerning whether God would grant him any control? When Abraham said:" My Lord is the One Who gives life and brings death;"] the former [said:" I) too (give life and bring death!" Abraham said:" God brings the sun from the East, so you bring it from the West." The man who disbelieved was dumbfounded. God does not guide such wrongdoing folk.) 258 (

Or like the man who passed by a town whose roofs had caved in. He said:" How will God revive this following its death?" God let him die for a hundred years; then raised him up again. He said:" How long have you been waiting here?" He said:" I've been waiting a day or part of a day." He said:" Rather you have stayed here a hundred years. Yet look at your food and drink: they have not yet even become stale! And look at your donkey. We will grant you it as a sign for mankind. Look how We set its bones together, then clothe them with flesh." When it was explained to him, he said:" I know that God is Capable of everything!") 259

p48

* نمی توان برگشت و آغاز خوبی داشت ، اما می توان شروع کرد و پایان خوبی داشت . *

 

* حتی یک تصمیم درست هم غلط خواهد بود ، وقتی خیلی دیر اتخاذ شده باشد . *

h31

 

حکمت 31

 

و سئل ع عن الْإِیمان- فقال الْإِیمان على أربع دعائم- على الصبر و الیقین و العدل و الجهاد- و الصبر منها على أربع شعب- على الشوق و الشفق و الزهد و الترقب- فمن اشتاق إلى الجنة سلَا عن الشهوات- و من أشفق من النار اجتنب المحرمات- و من زهد فی الدنیا استهان بالمصیبات- و من ارتقب الموت سارع إلى الخیرات- و الیقین منها على أربع شعب- على تبصرة الفطنة و تأول الحکمة- و موعظة العبرة و سنة الْأَولین- فمن تبصر فی الفطنة تبینت له الحکمة- و من تبینت له الحکمة عرف العبرة- و من عرف العبرة فکأنما کان فی الْأَولین- و العدل منها على أربع شعب- على غائص الفهم و غور العلم- و زهرة الحکم و رساخة الحلم- فمن فهم علم غور العلم- و من علم غور العلم صدر عن شرائع الحکم- و من حلم لم یفرط فی أمره و عاش فی الناس حمیدا- و الجهاد منها على أربع شعب- على الْأَمر بالمعروف و النهی عن المنکر- و الصدق فی المواطن و شنآن الفاسقین- فمن أمر بالمعروف شد ظهور المؤمنین- و من نهى عن المنکر أرغم أنوف الکافرین- و من صدق فی المواطن قضى ما علیه- و من شنئ الفاسقین و غضب لِلَّهِ غضب اللَّهُ له- و أرضاه یوم القیامة- و الکفر على أربع دعائم- على التعمق‏ و التنازع و الزیغ و الشقاق- فمن تعمق لم ینب إلى الحق- و من کثر نزاعه بالجهل دام عماه عن الحق- و من زاغ ساءت عنده الحسنة و حسنت عنده السیئة- و سکر سکر الضلَالة- و من شاق وعرت علیه طرقه و أعضل علیه أمره- و ضاق علیه مخرجه- و الشک على أربع شعب- على التماری و الهول و التردد و الِاستسلَام- فمن جعل المراء دیدنا لم یصبح لیله- و من هاله ما بین یدیه نکص على عقبیه- و من تردد فی الریب وطئته سنابک الشیاطین- و من استسلم لهلکة الدنیا و الْآخرة هلک فیهما قال الرضی و بعد هذا کلام ترکنا ذکره خوف الإطالة- و الخروج عن الغرض المقصود فی هذا الکتاب

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: (از ایمان پرسیدند، جواب داد)

 

1-  شناخت پایه‏هاى ایمان:

 

ایمان بر چهار پایه استوار است: صبر، یقین، عدل و جهاد. صبر نیز بر چهار پایه قرار دارد. شوق، هراس، زهد و انتظار. آن کس که اشتیاق بهشت دارد، شهوت‏هایش کاستى گیرد، و آن کس که از آتش جهنّم مى‏ترسد، از حرام دورى مى‏گزیند، و آن کس که در دنیا زهد مى‏ورزد، مصیبت‏ها را ساده پندارد، و آن کس که مرگ را انتظار مى‏کشد در نیکى‏ها شتاب مى‏کند. یقین نیز بر چهار پایه استوار است: بینش زیرکانه، دریافت حکیمانه واقعیّت‏ها، پند گرفتن از حوادث روزگار، و پیمودن راه درست پیشینیان. پس آن کس که هوشمندانه به واقعیّت‏ها نگریست، حکمت را آشکارا بیند، و آن که حکمت را آشکارا دید، عبرت آموزى را شناسد، و آن که عبرت آموزى شناخت گویا چنان است که با گذشتگان مى‏زیسته است. و عدل نیز بر چهار پایه بر قرار است: فکرى ژرف اندیش، دانشى عمیق و به حقیقت رسیده، نیکو داورى کردن و استوار بودن در شکیبایى. پس کسى که درست اندیشید به ژرفاى دانش رسید و آن کس که به حقیقت دانش رسید، از چشمه زلال شریعت نوشید، و کسى که شکیبا شد در کارش زیاده روى نکرده با نیکنامى در میان مردم زندگى خواهد کرد. و جهاد نیز بر چهار پایه استوار است:

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ص 631

 

امر به معروف، و نهى از منکر، راستگویى در هر حال، و دشمنى با فاسقان. پس هر کس به معروف امر کرد، پشتوانه نیرومند مؤمنان است، و آن کس که از زشتى‏ها نهى کرد، بینى منافقان را به خاک مالید، و آن کس که در میدان نبرد صادقانه پایدارى کند حقّى را که بر گردن او بوده ادا کرده است، و کسى که با فاسقان دشمنى کند و براى خدا خشم گیرد، خدا هم براى او خشم آورد، و روز قیامت او را خشنود سازد.

 

2-  شناخت اقسام کفر و تردید:

 

و کفر بر چهار ستون پایدار است: کنجکاوى دروغین،  ستیزه‏جویى و جدل، انحراف از حق، و دشمنى کردن، پس آن کس که دنبال توهّم و کنجکاوى دروغین رفت به حق نرسید.  و آن کس که به ستیزه‏جویى و نزاع پرداخت از دیدن حق نا بینا شد، و آن کس که از راه حق منحرف گردید، نیکویى را زشت، و زشتى را نیکویى پنداشت و سر مست گمراهى‏ها گشت، و آن کس که دشمنى ورزید پیمودن راه حق بر او دشوار و کارش سخت، و نجات او از مشکلات دشوار است. و شک چهار بخش دارد: جدال در گفتار، ترسیدن، دو دل بودن، و تسلیم حوادث روزگار شدن. پس آن کس که جدال و نزاع را عادت خود قرار داد از تاریکى شبهات بیرون نخواهد آمد، و آن کس که از هر چیزى ترسید همواره در حال عقب نشینى است، و آن کس که در تردید و دو دلى باشد زیر پاى شیطان کوبیده خواهد شد، و آن کس که تسلیم حوادث گردد و به تباهى دنیا و آخرت گردن نهد، و هر دو جهان را از کف خواهد داد.

 

(سخن امام طولانى است چون در این فصل، حکمت‏هاى کوتاه را جمع آورى مى‏کنم از آوردن دنباله سخن خوددارى کردم)

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'mirim, peace be upon him, was asked about faith when he said: Faith stands on four supports: on endurance. conviction, justice and jihad (fighting in the way of Allah).Endurance again has four aspects: eagerness, fear, abstention )from the world( and anticipation (of death). So, whoever is eager for Paradise will ignore the passions; whoever fears the Fire )of Hell( will refrain from prohibited acts; whoever abstains from the world takes hardships lightly; and whoever anticipates death will hasten towards good deeds. Conviction also has four aspects: prudent perception, intelligence and understanding, drawing lessons from instructive things and following the precedents of past people. So, whoever perceives with prudence, wise knowledge will be manifest to him, and to whomsoever wise knowledge becomes manifest he appreciates instructive objects, and whoever appreciates instructive objects is just like past people.Justice also has four aspects: keen understanding, deep knowledge, a good power of decision and firm forbearance. Therefore, whoever understands comes to acquire depth of knowledge; whoever acquires depth of knowledge drinks from the spring of judgement; and whoever exercises forbearance never commits evil actions in his affairs and leads a praiseworthy life among the people.Jihad also has four aspects: to ask others to do good, to keep away others from doing evil, to fight )in the way of Allah( sincerely and firmly on all occasions, and to detest the vicious. So, whoever asks others to do good provides strength to the believers; whoever desists others from evil humiliates the unbelievers; whoever fights sincerely on all occasions discharges all his obligations; and whoever detests the vicious and becomes angry for the sake of Allah, then Allah will be angry in favour of him and will keep him pleased on the Day of Judgement.Unbelief stands on four supports: hankering after whims, mutual quarrelling, deviation from the truth, and dissension. So, whoever hankers after whims does not incline towards right; whoever quarrels much on account of ignorance remains permanently blinded from the right; whoever deviates from truth, for him good becomes evil and evil becomes good and he remains intoxicated with misguidance; and whoever makes a breach (with Allah and His Messenger), his path becomes difficult, his affairs become complicated and his way of escape becomes narrow.Doubt has also four aspects: unreasonableness, fear, wavering and undue submission to every thing. So, he who adopts unreasonableness as his way, for him there is no dawn after the night; he who is afraid of what befalls him has to run on his heels;he who wavers in doubt Satans trample him under their feet; and he who submits to the destruction of this and the next world succumbs to it.as-Sayyid ar-Radi says: We have left out the remaining portion of this saying for fear of length and for being

s42

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه چهل و دو (253-256)

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ

 

بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ وَ آتَیْنا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناتِ وَ أَیَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ

 

وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذینَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ

 

وَ لکِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ کَفَرَ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَ لکِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ ما یُریدُ (253)

 

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ

 

وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ (254)

 

اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ

 

وَ ما فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدیهِمْ

 

وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحیطُونَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ

 

السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظیمُ (255)

 

لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ

 

وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (256)

 

ترجمه فارسی :

 

این پیغمبران را برخى بر بعضى برترى و فضیلت دادیم، بعضى را خدا با او سخن گفته و بعضى را رفعت مقام داده، و عیسى پسر مریم را معجزات آشکار دادیم و او را به روح القدس نیرو بخشیدیم، و اگر خدا مى‏خواست پس از فرستادن پیامبران و معجزات آشکار، مردم با یکدیگر در مقام خصومت و قتال بر نمى‏آمدند، و لیکن آنان بر خلاف و دشمنى با هم برخاستند، برخى ایمان آورده و بعضى کافر شدند، و اگر خدا مى‏خواست با هم بر سر جنگ نبودند، و لیکن خدا هر چه مشیّتش قرار گیرد خواهد کرد. (253)

اى اهل ایمان، از آنچه روزى شما کردیم انفاق کنید پیش از آنکه بیاید روزى که نه کسى (براى آسایش خود) چیزى تواند خرید و نه دوستى و شفاعتى به کار آید، و کافران (دریابند که) خود ستمکار بوده‏اند. (254)

خداى یکتاست که جز او خدایى نیست، زنده و پاینده است، هرگز او را کسالت خواب فرا نگیرد تا چه رسد که به خواب رود، اوست مالک آنچه در آسمانها و زمین است، که را این جرأت است که در پیشگاه او به شفاعت برخیزد مگر به فرمان او؟ علم او محیط است به آنچه پیش نظر خلق آمده و آنچه سپس خواهد آمد و خلق به هیچ مرتبه از علم او احاطه نتوانند کرد مگر به آنچه او خواهد، قلمرو علمش از آسمانها و زمین فراتر، و نگهبانى زمین و آسمان بر او آسان و بى‏زحمت است، و او والا مرتبه و با عظمت است. (255)

کار دین به اجبار نیست، تحقیقا راه هدایت و ضلالت بر همه کس روشن گردیده، پس هر که از راه کفر و سرکشى دیو رهزن برگردد و به راه ایمان به خدا گراید بى‏گمان به رشته محکم و استوارى چنگ زده که هرگز نخواهد گسست، و خداوند (به هر چه خلق گویند و کنند) شنوا و داناست. (256)

 

ترجمه انگلیسی :

 

We have preferred some of these messengers over others. Some of them God spoke to, while others He raised in rank. We gave Jesus the son of Mary explanations, and endorsed him by means of the Holy Spirit. If God had wished, the ones who came after them would not have fallen out with one another once explanations had come to them; however they disagreed. Some of them believed while others disbelieved. If God had wished, they would not have fallen out with one another, but God does whatever He wants.) 253 (

) XXXIV (You who believe, spend some of what We have provided you with before a day comes along in which there will be no bartering friendship, nor any intercession! Disbelievers are such evildoers.) 254 (

God! There is no deity except Him, the Living, the Eternal! Slumber does not overtake Him, nor does sleep. What the Heavens hold and what the Earth holds] belongs [to Him. Who is there to intercede with Him except by His permission? He knows what lies before them and what's behind them, while they embrace nothing of His knowledge except whatever He may wish. His Seat extends far over Heaven and Earth; preserving them both does not overburden Him. He is the Sublime, the Almighty!)255 (

There should be no compulsion in religion. Normal behavior stands out clearly from error; so anyone who rejects the Arrogant ones and believes in God has grasped the Firmest Handle which will never break. God is Alert, Aware.) 256 (

s41

با یاد و نام خداوند و به امید بر آورده شدن حاجات و سلامتی و به راه راست هدایت شدن تمام انسان ها ؛

هر روز یک صفحه

صفحه چهل و یک (249-252)

 

سورةُ البَقَرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ

 

فَلَیْسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ فَشَرِبُوا

 

مِنْهُ إِلاَّ قَلیلاً مِنْهُمْ فَلَمَّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ

 

بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالَ الَّذینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ

 

فِئَةً کَثیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرینَ (249)

 

وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا

 

وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ (250)

 

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَةَ

 

وَ عَلَّمَهُ مِمَّا یَشاءُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ

 

الْأَرْضُ وَ لکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمینَ (251)

 

تِلْکَ آیاتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ (252)

 

ترجمه فارسی :

 

پس هنگامى که طالوت لشکر کشید، سپاه خود را گفت: خدا شما را به نهر آبى آزمایش کند، هر که از آن بیاشامد از من و هم آیین من نیست، و هر که هیچ نیاشامد یا کفى بیش برنگیرد از من و هم آیین من خواهد بود. پس همه سپاهش آشامیدند به جز عده قلیلى از آنها. و چون طالوت و سپاه مؤمنش از نهر گذشتند (و مواجه با دشمن شدند لشکر بیمناک گشته) گفتند: ما را تاب مقاومت جالوت و سپاه او نخواهد بود. آنان که به لقاء رحمت خدا و ثواب آخرت معتقد بودند (ثابت قدم مانده) گفتند: چه بسیار شده که گروهى اندک به یارى خدا بر سپاهى بسیار غالب آمده، و خدا با صابران است. (249)

و چون آنها در میدان مبارزه جالوت و لشکریان او آمدند گفتند: پروردگارا، به ما صبر و استوارى بخش و ما را ثابت قدم دار و بر شکست کافران یارى فرما. (250)

پس به یارى خدا کافران را شکست دادند و داود (علیه السّلام) امیر آنها جالوت را کشت و خدایش پادشاهى و فرزانگى عطا فرمود و از آنچه مى‏خواست بدو بیاموخت. و اگر خدا برخى مردم را در مقابل بعضى دیگر بر نمى‏انگیخت فساد روى زمین را فرا مى‏گرفت، و لیکن خدا، خداوند فضل و کرم بر همه اهل عالم است. (251)

این آیات خداست که به راستى بر تو مى‏خوانیم و همانا تو از جمله پیغمبران مرسل هستى. (252)

 

ترجمه انگلیسی :

 

) XXXIII (When Saul set out with the troops, he said:" God will test you at a river: anyone who drinks from it will not be on my side; while anyone who does not taste it is with me, except for someone who scoops up only a palmful in his hand." Yet all but a few of them drank some of it! When he and those who were along with him and believed had crossed over, they said:" We have no way today to prevail over Goliath and his troops!" Those who thought they were going to meet God said:" How often has a small detachment defeated a larger detachment with God's permission! God stands alongside the patient!") 249 (

When they marched forth to face Goliath and his troops, they said] in prayer [:" Our Lord, fill us full of patience and brace our feet. Support us against such disbelieving folk!") 250 (

They routed them with God's permission. David killed Goliath, and God gave him control and wisdom, and taught him whatever He wished. If God did not defend some men by means of others, the earth would be ruined; but God possesses bounty for] everybody in [the Universe.) 251 (

These are God's verses which We recite to you for the Truth, since you are one of the messengers.) 252 (

 

h30

 

حکمت 30

 

و قال ع الحذر الحذر فواللَّهِ لقد ستر حتى کأنه قد غفر

 

ترجمه فارسی :

 

(اخلاقى، اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: هشدار هشدار به خدا سوگند، چنان پرده‏پوشى کرده که پندارى تو را بخشیده است

 

ترجمه انگلیسی :

 

Amir al-mu'minm, peace be upon him, said: Fear! Fear! By Allah, He has hidden your sins so much so as though He has forgiven.

a39

 

 

p47

* موفقیت به معنای به دست آوردن آن چیزی است که می خواهید . *

 

* شادی به معنای خواستن آن چیزی است که دارید . *

 

* تنها یک زمان وجود دارد که مهم است ، اکنون ؛ آن مهمترین است زیرا تنها زمانی است که در کنترل ماست . *